A new start

Part forty

Maddie

Terwijl ik een hand door mijn haar haal slof ik de woonkamer in. Ik druk de waterkoker aan en kijk de woonkamer door. Geen Reece, en zijn slaapkamerdeur staat op een kier dus hij is niet thuis. Ik kijk naar mijn handen die op het aanrecht leunen en scan mijn zwarte jeans die worden verborgen door een veel te grote trui die tot bijna op mijn knieën valt. Mijn haar hangt slordig over mijn schouders maar een paar centimeter verder op, naast mijn handen, ligt een briefje. Vragend kijk ik naar de zinnen die en slordig op zijn gekrabbeld.
Ik ben met de jongens sporten. Geen idee wanneer ik weer terug ben. X
Er ontstaat een kleine glimlach rond mijn lippen en een tintelend gevoel kruipt door mijn lichaam. Ik schrik pas op als de waterkoker begint te piepen. Snel maak ik een kop thee en loop terug naar mijn kamer om mijn boeken te pakken. Met mijn handen vol boeken en schriften wil ik terug lopen, als er op de deur word geklopt. Ik zucht geïrriteerd maar draai me om en haal met moeite de deur van het slot. Met een grote glimlach en een beker in elke hand, staat Mae voor de deur. Ik houd de deur open en loop snel terug naar de woonkamer waar ik de boeken op de tafel laat vallen. 'Gezakt dus?' 'Laten we het er meer niet over hebben.' 'Ik hoorde al zoiets.' mompelt ze. 'Wat heb je gehoord?' vragend kijk ik haar aan en pak de beker aan. 'Je bent geflipt.' zegt ze simpel. Ik laat mijn hoofd hangen en de schaamte dringt langzaam weer binnen. 'Het was vreselijk gênant.' 'Ach, het valt allemaal wel mee.' 'Ik had mijn koffer al gepakt en ben uitgevallen tegen Reece.' fluister ik. 'Ja, dat is vrij heftig.' grinnikt ze. Ze laat zichzelf op de bank vallen en kijkt me aan. 'En jij dan?' 'Geslaagd. Niet ruim, maar ik heb het tentame gehaald.' 'Mazzellaar.' mompel ik. Ik laat mezelf naast haar neer vallen en kijk haar aan.
'En hoe zit het tussen jou en Reece?' Ik neem een slok en haal mijn schouders op. 'Ik zou het eerlijk gezegd echt niet weten. We hebben gezoend. Hij heeft bij mij geslapen, maar verder is er niks gebeurd, en we hebben het er ook niet over gehad.' Ik neem nog een slok en ontwijk haar oogcontact. 'Wat zou je willen?' Ik haal diep adem en bijt op mijn lip. 'Ik weet het niet. Alles is bij mij zo ingewikkeld, ik wil hem dat niet aandoen.' Ze knikt maar het is duidelijk dat ze niet overtuigd is. 'Misschien zou je los moeten laten wat er vroeger is gebeurd en accepteren wat er kan gebeuren.' Ze zegt het alsof het niets is, maar de opmerking dringt hard mijn hoofd binnen. Twijfelend bijt ik op mijn onderlip en blijf stil voor enkele seconden.
'Je kent Reece. Hij doet niet eens aan relaties.' Ze haalt haar schouders op. 'Bij de juiste zou dat zomaar kunnen veranderen.' mompelt Mae. Ik knik enkel.

De deur word weer open gedaan en gehijg vult de gang. Reece zijn bezwete lijf komt als eerste binnen en ik kan het niet laten om mijn ogen over zijn lijf laten glijden. Zijn witte shirt plakt tegen zijn buik waardoor je zijn spieren goed kan zien. Zijn armen zitten onder het zweet waardoor ze magisch glimmen en de rode blos op zijn wangen door zijn inspanning doet hem jonger overkomen wat schattig is. 'Hey.' hijgt hij. 'Hoi.' zeggen Mae en ik tegelijk. Hij knipoogt naar me en loopt door naar de keuken waar hij zijn waterfles vult.
Vince en Evan volgen en laten zichzelf ook op de bank vallen. Mae trekt haar neus vies op en schuift bij Evan vandaan. 'Je stinkt.' 'En bedankt. Ik hou ook van jou.' mompelt hij. Ik grinnik enkel. 'Waar hadden jullie het over?' 'Niets bijzonders. Ik wilde net vragen of haar plannen voor Thanksgiving al waren veranderd?' Ik kijk op maar schud mijn hoofd. 'Nope. Nog altijd hetzelfde.' 'Je mag met mij mee, maar dat weet je.' Ik glimlach maar schud mijn hoofd. 'Nee joh. Ik red me prima. Julie moeten genieten van jullie familie, ik ga jullie daarbij niet storen.' 'Ach dat is onzin. Je bent altijd welkom.'
'Jongens het was gezellig, maar ik ga naar huis en douchen.' Vince staat op en loopt de gang in zonder verder om te kijken. 'Ik heb hetzelfde plan. Ik zie jullie later wel weer.' Ook Evan staat op en wil naar de gang lopen als Mae hem tegen houd. 'Wacht, ik ga mee.' Ze springt op van de bank en loop snel naar Evan, maar ze draait zich nog om en trekt haar wenkbrauwen verleidelijk op. Ik rol met mijn ogen maar wend mijn blik af. Pas wanneer de deur in het slot valt kijk ik op en zie Reece tegen het aanrecht aanleunen. Gulzig neemt hij nog een paar slokken water maar maakt zich dan los van het aanrecht.
'Dus, nog steeds geen plannen voor Thanksgiving?' 'Je weet wat de planning is van mijn ouders, en ik ga daar niet aan mee doen.' zucht ik. Hij knikt enkel en staat op. Hij grijpt zijn telefoon van het aanrecht en scrollt door een lijst, maar dan hoor ik de toon van een overgaande telefoon.
'Hoi mam.' Vragend kijk ik hem aan maar hij ontwijkt mijn oogcontact. 'Ja, alles gaat goed. Maar dat is niet waarvoor ik bel. Ik vroeg me af of we toevallig nog een stoel overhebben bij Thanksgiving?' Mijn ogen worden groot en ik verslik me in een slok die ik net neem. Ik spring overeind en wil de telefoon van zijn oor wegtrekken, maar natuurlijk is hij veel sterker dan dat ik ben en duwt hij mij gemakkelijk weg. 'Dankjewel mam.' lacht hij. Dan hangt hij op en kijkt me grijzend aan. 'Je gaat met mij mee.' 'Reece, dat hoeft niet. Ik wil jullie niet storen en ik ben het gewend.' 'Stop. Ik wil je erbij hebben.' Ik open mijn mond, maar er komt geen geluid. Hij glimlacht. 'Waarom?' Hij grinnikt, maar als anwtoord drukt hij een snelle kus op mijn lippen.