A new start

Part sixty - five

Maddie

De muziek galmt door de auto terwijl we stil staan. Al twintig minuten hebben we niet voor, en niet achteruit gereden, maar ik vermaak me prima. Ik heb niet eens een discussie hoeven voeren voordat ik mijn telefoon wilde aansluiten, nu galmt al de hele weg de muziek van de early 2000's door de speakers en ik vermaak me prima. Reece zijn hand heeft mijn knie nog niet verlaten, en zolang we al in de file staan kijkt hij me aan met een glimlach op zijn gezicht, terwijl ik meezing met de oude nummers van One Direction.
De schemering is inmiddels begonnen en met tegenzin moet ik toegeven dat ik honger krijg. Pas als het nummer is afgelopen draai ik de volume knop zacht en kijk ik recht in de twinkelende ogen van Reece.
'Ik heb honger.' zucht ik. Hij knikt en kijkt dan snel voor zich. 'Is er trouwens niet een of andere route binnendoor? Hoe lang moeten we eigenlijk nog?' Hij zucht en wrijft met zijn duim over mijn knie, wat ervoor zorgt dat ik kippenvel krijg. 'Over de snelweg nog maar een halfuurtje, anders het dubbele.' Ik knik klein. 'Ik denk dat dat alsnog sneller is dan hier blijven wachten. We staan al een halfuur compleet stil.' Hij zucht. 'En ik heb honger.' mompel ik er zacht achteraan. Hij begint hard te lachten terwijl hij ondertussen de motor weer start. Hij zet zijn knipperlicht aan en verlaat de rijstrook. Hij neemt de afslag en rijd, zonder op het navigatiesysteem te letten, door naar een wegrestaurant.
Zonder ook maar aan mij te vragen wat ik wil besteld hij eten door de intercom en rijd hij door naar het volgende raam. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan mij hij grinnik enkel zacht. 'Ik kwam hier vroeger altijd met mijn vader. Ze hebben hier het beste eten wat je je maar kan inbeelden.' Ongeloofwaardig kijk ik hem aan. 'Ik weet wat je denkt. Maar zodra je zometeen een hap in die bruger, of in die pizzapunt, of die frietjes. Je wordt verlieft.' Terwijl hij dit zegt, veranderd de jonge man die tegenover mij zit, langzaam in een klein jongetje van vroeger.
Hij rijdt door naar het volgende raam en betaalt ons eten, en bij het volgende raam neemt hij het eten aan. Hij rijdt door naar het parkeerterrein. Hij opent de tasjes en overhandigd mij verschillende papieren zakjes. Onderzoekend open ik het eerste zakje en zet een hap in mijn burger, en inderdaad, het is de beste hamburger die ik ook heb gegeten. Een zachte kreun verlaat mijn mond en snel neem ik nog een hap.
'En zo blijkt, wantrouw nooit mijn oordeel.' Ik rol met mijn ogen, maar moet inderdaad toegeven dat hij gelijk had.

'Wat zij je moeder toen je vertelde dat ik meekwam?' vraag ik hem terwijl ik het oogcontact ontwijk. Ik pak wat frietjes en pak een beter met drinken. 'Wat bedoel je?' Voorzichtig kijk ik hem aan als ik een slok neem. 'Ik ben de vorige keer weggevlucht? Ik kan me voorstellen dat ze niet weer het risico wilt lopen dat ik haar zoon mee neem naar Minnesota.' zeg ik schouderophalend. 'Je heb me niet meegenomen, ik ben je zelf achterna gegaan, en jij bent niet weggevlucht, je dacht dat je pa een ongeluk had gehad. Iedereen zou terug naar huis gaan daarvoor.' Hij kijkt me aan alsof ik achterlijk ben en zucht.         'Je moet het loslaten. Ze wilde dat je kwam omdat ik haar heb verteld dat we eindelijk samen zijn.' fluistert hij. Zijn eten heeft hij weggelegd en hij buigt zich voorover. 'Dus je heb haar over ons verteld.' grinnik ik. Hij glimlacht en knikt met een trotse blik in zijn ogen. Ik bijt op mijn onderlip en probeer de warme flarden die door mijn lichaam schieten te negeren, maar ze worden alleen maar erger als Reece mijn gezicht vastpakt en zijn lippen op de mijne drukt. Ik zet mijn beker tussen mijn knieen en leg een hand op zijn wang. De kus is niet lang, maar teder.
Als hij zich terugtrekt zie ik de liefdevolle blik in zijn ogen en een kleine glimlach ontstaat rond mijn lippen. Ik neem nog een slok van mijn drinken en geniet enkele seconden van de stilte.
'Ik denk dat Mae ergens mee zit.' mompel ik. Ik neem nog een hap van mijn eten maar berg het dan weer op. Ik leg een hand om mijn buik en ga wat onderuitgezakt zitten. 'Hoe bedoel je?' Ik haal mijn schouder op en kijk hem aan. 'Ik weet het niet. Ik heb gewoon af en toe het idee dat ze iets niet verteld. Af en toe verwijst ze naar iets, heb ik het idee. En de manier waarop ze af en toe reageert,' Ik haal diep adem. 'Ik heb het idee dat ze ergens mee zit.' Ik kijk hem aan terwijl hij zijn eten opruimt.
'Dan praat je er toch over?' zegt hij schouderophalend. Ik haal diep adem. 'Heb jij geen idee? Jij gaat goed met Evan om. Die twee zijn onafscheidelijk.' Hij fronst. 'We hebben er wel eens naar gevraagd. Maar hij zegt dat er nog nooit wat tussen die twee is gebeurd. Niet meer dan een zoen in ieder geval.' Ik knik enkel.
'Weetje? Zij is er altijd voor mij en ik kan er niet een achter komen als zij ergens mee zit.' Zijn frons wordt groter terwijl hij op zijn onderlip bijt. 'Zolang jij haar duidelijk maakt dat ze altijd naar je toe kan komen als ze ergens mee zit, dan kan je niet meer doen. Dan ligt de bal bij haar.' zegt hij. Ik knik enkel en glimlach als hij zacht in mijn knie knijpt, voordat hij uitstapt om de tasjes weg te gooien. Ik laat mijn hoofd tegen de stoel vallen terwijl ik mijn telefoon pak. Ik scroll kort door mijn social media en wacht totdat Reece weer terug is.
Pratend stapt hij terug in de auto en start de motor. Voordat hij weg rijd zet hij de telefoon op luidspreker en duwt hij het toestel in mijn handen. Vragend kijk ik hem aan, maar hij ontwijkt mijn blik en rijd het terrein af. 'Met veertig minuten zijn we er wel.' 'Is goed lieverd. Ik zorg ervoor dat de thee klaar staat. Of heeft Maddie liever koffie? Of chocolade melk?' Hij kijkt me aan en ik zie dat hij zijn kaken op elkaar moet bijten om zijn lach in te houden. Een glimlach komt rond mijn lippen te staan terwijl ik met mijn ogen rol. 'Chocolade melk, als ik mag kiezen.' zeg ik om Monica niet langer in stilte te laten wachten.
'Oh, Maddie, lieverd!' kirt ze enthousiast door de telefoon. Nu begint Reece luid te grinniken en snel geef ik hem een klap tegen zijn schouder. 'Ik ben zo blij dat je komt! Toen Reece vertelde dat eindelijk alles goed was tussen jullie,' ze haalt diep adem. 'Hij was zo enthousiast. Ik ben zo blij dat alles goed is gekomen. Jullie zijn ook zo leuk samen!' Hij rolt met zijn ogen en knijpt even in het stuur. 'Zo kan 'ie wel weer.' zegt hij snel. Nu grinnik ik luid en kijkt hij me waarschuwend aan. 'Oke, oke. Concentreer je maar op de weg. Ik zie jullie zo.' Ze hangt op en ik geef zijn telefoon terug.
'Je moeder is fantastisch.' lach ik.