A new start

Twenty

Maddie

Wanneer de zonnestralen door de gordijnen schijnen open ik mijn ogen. Ook al is het pas negen uur 's ochtends, mijn slaap ik meteen verdwenen. Ik gris een joggingbroek van de grond en trek 'm aan. Ik slof mijn kamer uit en loop recht door naar de keuken. Uit de koelkast pak een netje perssinaasappels. Terwijl ik begin te persen dringen de herinneringen van vanacht binnen. Hoe Reece daar op de grond lag en hoe hij een grapje maakte toen ik hem uit kleedde, terwijl ik de woorden uit de club nog kan horen. Ik zucht en schenk twee glazen vol. Met een glas loop ik naar de badkamer waar ik twee paracetamols pak, om vervolgens naar Reece zijn kamer te lopen. Zonder er verder over na te denken open ik zijn deur en zet het glas en de pillen op het nachtkastje. Even kijk ik naar hem en komt er een kleine glimlach op mijn gezicht te staan. Zijn mond hangt een stukje open waardoor zachte geluiden zijn mond verlaten. Zijn haar zit wild en zijn armen verstrengelen het kussen. Ik haal diep adem en loop zijn kamer weer uit.
Snel maak ik een simpel ontbijt met was muesli. Terwijl ik mijn eten opeet zet ik de tv aan en kijk ik een of andere soap. Pas wanneer er zacht gestommel uit Reece zijn kamer komt schrik ik op. Ik zet mijn kom op tafel en kijk naar de gang. Zonder shirt komt hij moeilijk uit zijn kamer lopen. Hij haalt zijn hand door zijn haar en zet hard het glas neer op het aanrecht. Hij laat zichzelf naast me op de bank vallen en snel trek ik mijn benen op. 'Hey.' mompelt hij. Zijn stem is nog rauw en hij houd zijn ogen gesloten. 'Hoi.' Hij haalt diep adem en al snel klinkt het als een soort grom. Ik sta op van de bank en zet het servies in de vaatwasser. 'Bedankt voor vannacht. Dat had je niet hoeven doen.' 'Weet ik.' Hij draait zich om op de bank en kijkt me aan. 'Je bent in mijn kamer geweest.' 'Hoe had ik je anders in je bed moeten leggen? Het leek er niet echt op dat je dat zelf ging doen.' Hij bijt op zijn onderlip. 'Dat was een van de regels.' Ik rol met mijn ogen en maak me weer los van het aanrecht. 'Je bent echt een eikel.' Ik loop snel door naar de badkamer en draai de douche aan. Snel kleed ik me uit en stap onder de warme stralen. Mijn gedachtes laat ik voor wat het is en ik leg mijn hoofd in mijn nek. Ik was mijn haren en poets mijn tanden. Met een handdoek om me heen loop ik de badkamer uit. Ik zie Reece nog op de bank zitten en even kijkt hij me aan, maar wanneer ik klein met mijn hoofd schud verbreek ik het oogcontact en loop mijn kamer in. Snel kleed ik me om in de kleren die ik gister heb gekocht en haal een borstel door mijn haar.

Ik grijp mijn boeken bij elkaar en stop ze in een tas samen met mijn etui. Ik stap in mijn schoenen en loop de kamer uit. Ik grijp mijn jas van de kapstok en voel of mijn sleutels erin ziten. Ik trek de voordeur open en sla mijn tas over mijn schouder. 'Waar ga je heen?' Ik draai me om en kijk naar Reece die vragend in de gang staat. 'Weg.' Hij bijt zijn kaken op elkaar en kijkt weg. Zonder nog wat te zeggen loop ik weg. Ik sluit de deur achter me. Snel loop ik de trappen af en loop naar mijn auto. Ik dump de tas naast me en start de motor. Zonder te weten waar ik heen rijd, verlaat ik de parkeerplaats.
Ik rijd het centrum in en kijk om me heen, in de hoop een bibliotheek te vinden. Ik parkeer mijn auto in een parkeergarage en pak mijn tas. Op mijn telefoon zoek ik naar de dichtsbijzijnde bieb.
Snel vervolg ik mijn weg, maar ik kan het niet laten om even bij de Starbucks te stoppen.

Wanneer ik de lege bieb inloop kom ik tot rust. Ik leg mijn tas neer en stal mijn spullen voor me uit. Snel ga ik zitten en doe mijn oortjes in. Snel begin ik een tekst door te lezen over verschillende ontwikkelingsgebieden terwijl ik aantekeningen maak. Zo gaat het de hele middag. Na een oefenexamen schrik ik op uit mijn concentratie als mijn telefoon gaat. Mae. Ik zucht en neem op. 'Waar ben je?' 'De bieb. Wat dan?' 'Ik sta hier voor de deur met eten, maar je bent er niet, en Reece wist ook niet waar je bent.' 'Klopt.' 'Hoe lang zit je daar al?' Even haal ik mijn telefoon van mijn oor en kijk naar de tijd. 'Vier uur.' 'Precies. Nou, kom naar huis. Ik heb eten.' Ik grinnik en hang op. Ik stop mijn boeken ik mijn tas en loop terug naar mijn auto. Het centrum is inmiddels zo goed als leeg. Alleen een enkel persoon loopt haastig door de straten.
Ik gooi mijn tas neer en start de motor. Met mijn playlist die nog steeds in mijn oren dreunt rijd ik naar huis.
Als ik het parkeerterrrein oprijd is alleen de auto van Mae te zien. Terwijl ik uitstap trek ik de conclusie dat de jongens er niet zijn, en wanneer ik het appartement binnen kom lopen blijkt het dat ik gelijk heb. Ik gooi mijn tas neer en schuif aan bij Mae aan tafel.
'Heb je de hele middag zitten blokken?' Ik knik enkel en kijk toe hoe ze chinees opschept. 'Dankje.' Snel neem ik een hap en ontwijk haar oogcontact. 'Waarom was je zo snel weg gister?' Ik kijk haar enkel aan maar antwoord niet. 'Ik voelde me niet lekker.' Snel neem ik weer een hap. 'Je slikt en word rood wanneer je liegt.' Ik stop met mijn handelingen en kijk haar enkel aan. 'Ik heb het al een paar keer gezien. Wat kan er zo erg zijn dat je liegt over gisteravond?' Ik zucht. 'Ik ging wat te drinken halen en toen hoorde ik de jongens praten. Ik weet dat het niks voorsteld, maar ze zeiden dat ik duidelijk geen relatiemateriaal ben.' Ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Het is niet erg. Het was kwetsend.' fluister ik. 'Dat snap ik.' Ik haal diep adem. 'Reece zeker?' Ik knik en neem voorzichtig een hap. 'Praat erover met hem.' 'Er valt geen gesprek te voeren met die eikel.' zeg ik enkel. 'Misschien zit er meer achter dan je denkt.' is het enige wat ze zegt.