A new start

Four

Maddie

Met mijn oortjes is loop ik de collegezaal in. In de zaal zitten enkele mensen terwijl de gangen gevuld zijn met jongeren. Ergens in het midden van de zaal neem ik plaats. Mijn kladblok en boeken leg ik op het kleine tafeltje terwijl ik door de playlist scroll die ik op dit moment aan heb.
Het afgelopen weekend heb ik niet veel meer gedaan. Samen met Mae heb ik uiteindelijk mijn bed in elkaar gezet en de rest van mijn slaapkamer in orde gemaakt, en gisteren heb ik me voorbereid op de college's van vandaag. Ik heb er vandaag al twee lange college's opzitten en dit word dan eindelijk m'n laatste. Pedagogiek. Het college waar ik me het meeste op verheug.
'Ik wist niet dat jij dit college ook zou volgen.' Ik schrik op en trek de oortjes uit mijn oren. Glimlachend kijkt Mae me aan terwijl ze haar tas van haar schouder laat zakken en haar boeken op het tafeltje neerlegt. 'Nog bedankt voor zaterdag. Ik kan me voorstellen dat je liever tijd doorbrengt met je vrienden, dan een bed in elkaar zetten met een onbekende.' 'Ach, doe niet zo raar.' Ze gaat zitten en slaat haar haar over haar schouder. Haar haar is donker en golvend. Het soort haar wat ik ook had, voordat ik het afknipte, maar dan blond. 'Ik ga nu zo'n anderhalf jaar met die gasten om. Nog nooit heeft een meisje zich bij die jongens aan kunnen sluiten. Ik ben blij dat ik juist even kon vluchten.' Ik grinnik terwijl ik zie dat ze zelf de grootste lol heeft. 'Maar vertel eens, hoe kom jij hier terecht? Het is duidelijk je dat je hier niet vandaan komt.' Niet begrijpend kijk ik haar aan. 'De helft van de mensen die hier rond lopen, komen uit de buurt vandaag waar ik vandaan kom. Newport. Negentig procent van die mensen kennen Reece, Evan en Vince. Jij heb duidelijk nog nooit van ze gehoord.' Ik knik. 'Oh.' Even bijt ik op mijn lip. 'Ik kom uit Minnesota.' is het enige wat ik zeg. Ze knikt. 'Hoe kom je dan hier terecht? Er zijn universiteiten die dichter in de buurt zijn dan Portland.' Ik haal mijn schouders op. 'Dit is geen grote universiteit en de omgeving trok me gewoon aan.' zeg ik simpel, alsof er verder niks achter zit. Ik haal diep adem en kijk even langs haar heen. 'En deze universiteit kon de vakken bieden die ik wilde volgen.' mompel ik. Ik zie haar knikken maar ik kijk haar niet aan. Ik word afgeleid door iemand die de zaal binnenloopt.
Hij heeft een zwarte versleten broek aan en een leren jas, die zijn witte shirt bedekt. 'Wat doet hij hier?' mompel ik. Mae draait zich om en meteen heeft ze door waar ik naar kijk. 'I know. Derde jaars volgen dit vak ook. Al kan ik me voorstellen dat je niet snel had gedacht dat Reece Grey het vak pedagogiek zou volgen.' Ik knik enkel. Even kijkt hij de zaal rond maar dan blijven zijn ogen haken bij ons. Hij grijnst en komt onze kant op lopen. Hij gooit zijn tas neer en gaat naast Mae zitten. 'Hey.' is het enige wat hij zegt.

Ik slaak een kreun als ik de collegezaal uitloop. Mae hoor ik achter me lachen en al snel komt ze naast me lopen. 'Ach meisje toch, ik weet nog goed dat ik me ook zo vorig jaar. Je went er wel aan.' Ze haakt haar arm door de mijne me vragend kijk ik haar aan. 'Vorig jaar?' 'Ja. Dacht je dat ik eertse jaars was?' Opnieuw begint ze te lachen. 'Nee schat. Dit is wel het eerste jaar dat ik pedagogiek volg. Eerste volgde ik verzorging, maar dat vond ik toch niet zo leuk. Dus dat heb ik ingeruild voor pedagogiek.' Ik knik en achter me hoor ik Reece zuchten. 'Ze vroeg er niet om.' is het enige wat hij zegt. Ze rolt met haar ogen en zucht. 'Let alsjeblieft niet op hem. Hij kan nogal een lul zijn.' Het laatste zegt ze extra hard. Hij zegt wat maar ik versta het niet.
Inmiddels zijn we aangekomen op de parkeerplaats. Zelf heb ik helemaal geen auto. Vanochtend ben ik komen lopen. Dit weekend zal ik pas een auto gaan kopen. 'Waar is je auto?' Mae draait zich naar me om. 'Heb ik niet.' zeg ik enkel. 'Hoe ben je vanochtend dan gekomen?' 'Lopend.' niet begrijpend kijk ik haar aan. 'Hoe laat begon je?' 'Gewoon het eerste uur.' Ze zucht en draait zich om naar Reece die, denk ik, tegen zijn auto leunt. 'Heb je haar niet eens even een lift gegeven.' zegt ze boos. Hij heft onschuldig zijn handen. 'Ze vroeg het niet.' 'Je bent werkelijk waar hopeloos.' mompelt ze. Ik grinnik enkel. 'Kom, ik breng je naar huis.' Ze draait zich om en loopt om de auto heen. Ze stapt achter het stuur en start de motor. Snel stap ik naast haar in en doe mijn gordel om. Ze rijd het parkeerterrein af en draait zacht de radio aan.
'Dus Maddie, vertel eens wat over jezelf.' Ik haal diep adem en staar voor me uit. 'Maddie Jones, negentien jaar. Kom uit Minnesota. Ik ben enigskind en studeer nu hier. Hoofdvak is pedagogiek en later ga ik iets doen om jongeren te helpen.' Ze knikt. 'Vriendje?' 'Nee. Gewoon ik.' zucht ik. Ik kijk haar aan en stel dezelfde vraag. 'Mae Roberts, twintig jaar. Kom uit Newport en zit nu in mijn tweede jaar. Je heb mijn vrienden ontmoet en ik ben een happy single.' Ik ginnik en kijk weer voor me uit. 'Maar even serieus.' Ik kijk haar aan maar zij heeft haar ogen op de weg gericht. 'Je woont samen met Reece en hij is nou eenmaal een wat norser persoon. Als je hem eenmaal kent is hij de aller liefste maar het duurt even.' Ik knik. 'Hoe ben je bij ze terecht gekomen?' Even bijt ze op haar lip en haalt ze diep adem. 'We zaten op dezelfde school en woonden in hetzelfde dorp. Anderhalf jaar geleden heeft Evan me geholpen. Sinds dien ben ik opegenomen in hun groepje.' Het is duidelijk dat ze er verder niks over gaat zeggen. Ik knik enkel.

Wanneer ze de auto parkeert staat dezelfde auto waar Reece tegenaan leunde al voor het gebouw. Het is een zwarte BMW, meer kan ik er niet over zeggen. Samen lopen we naar de deur en bellen we aan. 'Hij heeft je dus ook nog geen sleutel gegeven. Typisch.' grinnikt ze. De zoemer klinkt en snel duw ik de deur open.
Als we boven aankomen staat, zoals gewoonlijk, de deur al open. Ik loop naar binnen en meteen trap ik mijn schoenen uit. Ik laat mijn tas in mijn kamer op de vloer vallen en meteen loop ik door naar de keuken. 'Wat wil je drinken?' 'Water is prima.' Mae laat zichzelf op de bank vallen naast Reece en leg haar benen languit op zijn schoot. Hij heeft haar een afkeurende blik maar doet er verder niks mee. Ik loop met de twee glazen naar de salontafel en zet ze neer. Ik ga daarentegen op de andere bank zitten. 'Oh Maddie, op het haakje naast de deur hangt een sleutel voor je. Dan kan je het huis ook in als ik niet thuis ben.' grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen maar kan een glimlach niet onderdrukken. Ik neem een slok water en wanneer ik naar Mae kijk zie ik dat ze een trotste lach niet kan onderdrukken.