A new start

Thirty - seven

Maddie

Ik ga verzitten wat ervoor zorgt dat ik dichter tegen hem aan ga zitten, maar hij houd me niet tegen. Ik laat mijn ogen over onze verstrengelde benen glijden terwijl ik langzaam zijn lichaam omhoog volg. Mijn ogen blijven haken bij zijn tatoeage en een nieuwsgierige vraag kan ik niet onderdrukken. 'Wat betekend het?' 'Wat?' mompelt hij. Ik pak zijn onderarm vast en laat mijn vingers over de tekening glijden. Ik laat mijn ogen over de woorden glijden maar er gaat geen lampje branden.

'And I just can't keep living this way
So I'm starting today
I'm breaking out of this cage
I'm standig up, Imma face my demons
I'm manning up, Imma hold my ground
I've had enough, now I'm so fed up
Time to put my life back together right now.'

'Het is de lyrics van Eminem. Gezet toen ik eigenlijk weer terug mezelf was.' zegt hij simpel. Aan zijn doffe blik te zien is het duidelijk dat hij terugdenkt aan dat moment en het geeft een breekbaar beeld van hem. 'En de rest?' vraag ik snel. Hij komt wat overeind wat ervoor zorgt dat ik van zijn borst los kom. 'Heb je me zitten bekijken?' vraagt hij grinnikend. Ik voel mezelf rood worden en helaas verraad dat genoeg. 'Het maakt niet uit hoor. Ik kon mijn ogen ook niet van jouw prachtige kont afhouden.' Geschokt valt mijn mond een stukje open wat hem alleen maar een grote grijns opleverd. Toch word ons oogcontact verbroken door Reece die zijn shirt plots uittrekt. De drang om mijn ogen over zijn lichaam te laten glijden word groot, maar vastberaden blijf ik in zijn ogen kijken.
Hij heft zijn linkerarm en aan de binnenkant staan vijf cirkels getekend van groot naar klein. 'Deze heb ik gezet toen ik het nogal zwaar had twee jaar geleden.' Het is duidelijk dat hij mijn oogcontact ontwijkt en het verlangen dat hij erover verteld groeit in mij. 'Waarom zijn ze niet allemaal evengroot?' Hij haalt diep adem en kijkt naar de tekening. 'Bij de eerste was de pijn het heftigst. De pijn werd steeds minder en daarom de cirkels steeds kleiner.' Ik bijt op mijn onderlip en weet niet wat ik moet zeggen. Reece daarentegen draait snel zijn arm om en laat het 'infinity teken' zien. 'Deze is vanwege de band met mijn zusje, en hier op mijn borst staat Avery en Monica is morse code.' De betekenis achter zijn tattoos vertederen me maar ik weet echter niet hoe ik moet reageren. 'Ze zijn mooi.' breng ik echter nogal dom uit. Hij glimlacht en gaat weer achterover zitten. Ik blijf hem aankijken maar weet niet wat ik moet zeggen. 'Ga je nu met me op date?' Ik grinnik maar schud mijn hoofd. 'Daar zal je echt beter je best voor moeten doen.' 'Je blijft een aparte.' mompelt. Zogenaamd beledigd geef ik hem een tik tegen zijn schouder, maar dit lokt bij hem alleen maar een lach uit.

Even kijk ik van hem weg het raam uit, en laat mijn gedachtes tot rust komen. 'Wat?' Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij naar mij. 'Niks.' 'Wel.' Ik haal diep adem en kijk naar mijn vingers. 'Je bent lief.' zeg ik enkel. Hij grijnst maar zijn ogen stralen. 'Het is zonde dat je je als een lul gedraagt. Zo ben je veel leuker.' 'Leuk genoeg voor een date.' zegt hij schouderophalend. Ik reageer er echter niet op. 'Hoe is het met je zusje?' Hij haalt zijn schouders op en trekt me weer tegen zich aan.
Het is duidelijk dat Reece ervan houd om te knuffelen, iets wat ik totaal niet gewend ben, maar ik duw hem niet van me af. In plaats daarvan laat ik hem zijn arm om me heen slaan en leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder. 'Goed. Ik weet zeker dat jullie het kunnen vinden.' Deze opmerking had ik niet zien aankomen en ik ga er dan ook niet op in. 'Over een paar weken leer ik de nieuwe vriend van mijn moeder kennen en zijn kinderen.' mompelt hij. Ik hef mijn blik en kijk hem aan, hij kijkt echter voor zich uit naar buiten. 'Dat is toch leuk?' fluister ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Mijn vader was fantastisch. Hij deed alles voor zijn kinderen en zijn vrouw. Je hoefde hem maar te bellen en hij kwam. Al zat hij aan de andere kant van het land omdat hij op zakenreis was. Het maakte hem niet uit.' Afwezig streelt hij over mijn arm. 'Toen Avery haar eerste dansoptreden had, zat hij in New York, maar een half uur voordat de show begon zat hij in de zaal.' Ondanks de liefde in dit verhaal ontstaat er bij mij een pijnlijke steek. Mijn ouders waren er nooit, ook al zaten we in hetzelfde huis. 'Hoe kan het dat hij is overleden?' Hij haalt diep adem en even bijt hij op zijn lip. 'Hij is overleden aan een hartaanval. Hij was nog tot laat op het kantoor. Iedereen was al naar huis, behalve een schoonmaker. Hij is veel te laat gevonden en ze konden niks meer voor hem doen.' zucht hij.
Ik sla mijn armen om hem heen en ook zijn andere arm glijd om mijn middel. 'Het spijt me.' Hij drukt een kus op mijn kruin maar antwoord niet. Genietend sluit ik mijn ogen en niet veel later val ik rustig in slaap.