A new start

Part sixty - eight

Reece

Zodra ik mijn auto weer zie verschijnen, spring ik op van de bank en trek de voordeur open. Zodra zij weg ging ben ik ook maar uit bed gegaan en heb ik rustig wat tv gekeken terwijl ik zat te ontbijten. Maar het uurtje dat ze weg zou blijven, werd twee uur, en toen werd het bijna drie uur en werd ik gek. De gedachte dat ze weer weg zou gaan, schoot ongewild door mijn hoofd en langzaam kreeg ik paniek, wat alleen maar erger werd omdat ze niet reageerde.
Met een papieren tasje en blonde lokken komt ze mijn kant op lopen. Ik sla mijn armen over elkaar en mijn ogen worden onbewust groot. Ineens klopt het. De bruine lokken zijn weg, en haar blonde haar valt perfect om haar gezicht. Haar blauwe ogen stralen nog meer dan anders en zodra ze voor me staat kan ik het niet laten om een lok te pakken.
'Het duurde wat langer dan verwacht.' mompelt ze. Ik knik enkel. Haar lokken zijn gekrult en onderzoekend laat ik de lok door mijn vingers glijden. Ze drukt een snelle kus op mijn kaak maar duwt me dan aan de kant. Snel loopt ze door naar de woonkamer en zet ze het tasje neer.
'Dus je had geen date?' vraag ik haar terwijl ik op de leuning van de bank ga zitten. Snel draait ze zich om en kijkt me met grote ogen aan. 'Dacht je dat echt?' Ik grinnik en leun wat voorover zodat ik haar pols kan pakken. Ik trek haar naar me toe zodat ze tussen mijn benen staat en leg mijn handen op haar heupen. 'Tuurlijk niet. Maar ik wist echt niet wat je wel aan het doen was. Je bent drie uur weg geweest.' mopper ik. Met een glimlach kijkt ze me aan. Ze pakt een lok en begint het zenuwachtig om haar vinger te draaien. 'Wat vind je ervan?' Ik laat mijn ogen over haar gezicht glijden en meteen dringt het tot me door dat ze oprecht zenuwachtig is voor mijn mening.
'Het staat je fantastisch.' mompel ik. 'Echt Allison Maddie Jones.' Ze rolt met haar ogen en legt haar handen op mijn schouders. 'Maddie Jones.' mompelt ze. Ik grinnik. 'Maddie Jones.' zucht ik tevreden. Ze kijkt me aan en bijt twijfelend op haar lip. 'Wat?' 'Vind je het echt leuk? Ze heeft me ervan overtuigd om het te laten krullen en highlights te laten zetten, en ik vond het eigenlijk allemaal wel prima. Ik zei dat ze haar gang mocht gaan maar ik weet dat jij het bruine leuk vond, dus ik wil dat je eerlijk bent.' Ik grinnik door haar geratel en geniet van haar nervositeit. Ik trek haar bij me op schoot en sla mijn armen om haar heen.
'Al had je paars haar, mij maakt het allemaal niet uit.' Ze laat haar ogen over mijn gezicht glijden maar drukt dan haar lippen op de mijne. Genietend sluit ik mijn ogen en verstevig mijn grip om haar middel. Meteen word ik warm van binnen en begint mijn hart hevig te kloppen. Haar handen glijden van mijn wangen door naar mijn haar en langzaam opent ze haar mond. Mijn tong glijd iets naar binnen en in kan een kreun niet onderdrukken. Mijn hoofd word leeg en om mij heen verdwijnt alles. Er is enkel een gedachte dat mij binnen dringt, en mij niet meer los wil laten.
Ik hou van haar. Zonder enige twijfel schiet het door me heen en pint het zich vast. Ik hou van haar.
Ze kreunt maar neemt dan wat afstand. Ze open haar ogen en kijk mij liefdevol aan.

'Ah, lieverd, je bent er weer?' Maddie verbreekt het oogcontact en kijkt mijn moeder aan, terwijl ik mijn hoofd op haar schouder laat vallen. Ze doet een poging om mijn schoot te verlaten maar ik verstevig mijn grip om haar heupen. 'Blond staat je prachtig.' constateert mijn moeder meteen. Ik kijk op en zie haar wangen rood worden en opnieuw grinnik ik.  Ze duwt mijn handen van haar af en staat op.
'Ik ben langs de Starbucks gegaan. Ik hoop dat ik wat mee heb genomen wat je lekker vind.' twijfelent kijkt ze mijn moeder aan maar die begint te glimlachen. 'Alles is lekker. Geef maar door.' Opgelucht zakken haar schouders naar beneden en geeft ze de beker aan. Ze geeft mijn standaard bestelling door en komt dan weer naast me zitten op de bank.
'Had je nog plannen voor vandaag?' vragend kijkt ze me aan. Ik haal enkel mijn schouders op en neem een slok. 'Niet echt.' Ze knikt en in alle rust zitten we op de bank. Pas als de deur in het slot valt kijken we op.
Al zuchtend komt Avery binnen lopen die ons vragend aankijkt. 'Je heb geluisterd!' gilt ze enthousiast. Ik rol met mijn ogen en Maddie schrikt op. 'Je had gelijk.' is het enige wat ze zegt. Ze ploft naast haar op de bank en pakt wild een paar blonde lokken. 'Doe eens rustig. Zo meteen heeft ze helemaal geen haar meer omdat jij er zo aan zit te trekken.' zeg ik fronsend. 'Hang eens niet het alfa mannetje uit. Ik ga haar echt niet van je stelen.' ze steekt haar tong naar me uit en duwt mijn hand weg. Ik rol met mijn ogen maar sta dan op en loop naar de keuken. Ik gooi de plastic beker in de prullenbak en wil terug lopen maar mijn moeder staat me al onderzoekend aan te kijken.
'Heb je het haar al verteld?' Niet begrijpend kijk ik haar aan. 'Wat?' Ze neemt een slok maar rolt dan met haar ogen. 'Dat je van haar houdt.' Nu ben ik degene die met mijn ogen rolt en mijn handen in mijn zakken steek. 'Het is net pas goed tussen ons. We hebben pas net wat.' zeg ik simpel. 'Dan kan je nog wel van iemand houden.' 'Mam, please.' Ze loopt naar me toe en komt voor me staan. 'Ik zie hoe je naar haar kijkt. Hoe je je gedroeg toen ze langer weg bleef dan ze zei. Hoe je haar het liefst de hele tijd wil aanraken en bij je wilt hebben.' Ik voel mezelf rood worden en bijt snel mijn kaken op elkaar.
'Het enige wat ik wil zeggen is dat je het moet vertellen. Het leven is te kort om zulke dingen verborgen te houden.' Ze pakt mijn kin en trekt mijn gezicht naar haar toe om een kus op mijn wang te geven. 'Wees niet bang. Ze voelt hetzelfde voor jou. Dit is een blijvertje.' fluistert ze in mijn oor.