A new start

Part seventy - one

Maddie

Na drie glazen tequila en twee hele uren voor me uit gestaard te hebben, sta ik op van de bank en pak mijn telefoon van de tafel.

Mae 15.47 uur
Zitten bij Evan. Something is seriously wrong. Kom je ook?

Ze heeft het een uur geleden gestuurd maar meteen spring ik op van de bank en loop naar de voordeur. Snel loop ik de trappen af terwijl ik haar bel, en natuurlijk neemt ze meteen op, maar minder opgewekt dan normaal. 'Hoi.' klinkt ze voorzichtig. 'Nog steeds bij Evan?' 'Ja.' mompelt ze. 'Ik kom er nu aan.'
Ik stap achter het stuur en rijd snel naar zijn appartement, net buiten de campus. De snelheidsmeter geeft aan dat ik twintig kilometer te hard rijd dan is toegestaan, en zenuwachtig tik ik mee met mijn hartslag, maar het kan me niks schelen.
Zodra ik er ben zet ik de auto stil in twee parkeervakken en ren naar de deur. Ik bel aan en meteen klinkt de zoemer die de deur opent. Mae staat al in de deuropening te wachten en kijkt mij met een moeilijke blik aan. 'Wat is er allemaal aan de hand?' vraag ik mompelend terwijl ik naar binnen loop. Ik rits mijn jas open en kijk naar de jongens die met mij meteen me een moeilijke blik aankijken. Vince heeft rode ogen en neemt een slok van de goudbruine vloeistof die in het glas zit. Ik ga zitten en kijk ze niet begrijpend aan.
'Waarom is Reece zojuist vertrokken en zitten jullie je te zuipen?' Mae komt naast me zitten en kijkt mij aan met een blik vol medelijden. 'Wat heeft hij tegen je gezegd?' De stem van Vince klinkt dikker en ruwer dan normaal, en even moet ik de vraag op de in laten werken. Ik haal diep adem en begin aan mijn vingers te frunniken. 'Niks. Ik ben zojuist gedumpt en hij wil me niet meer zien.' zeg ik snel. Ik voel Mae naast me verstijven en snel kijk ik haar aan. Haar ogen zijn groot en gevuld met verslagenheid.
'Ik kwam thuis en hij gooide al zijn kleren in een koffer. Hij negeerde mij volledig en zei op een gegeven moment dat onze relatie een vergissing was. Hij weet niet wanneer hij weer terug komt, maar hij wil mij in ieder geval het huis uit hebben.' 'Fuck.' mompelt Evan. 'Wat is er aan de hand?' de wanhoop die ik zo graag wil verbergen, is duidelijk te horen in mijn stem en moedeloos laat ik me achterover vallen tegen de rugleuning.
'Het is Avery.' zegt Vince dan. 'Ze is onderschept door een dronken automobilist.' De laatste slok gooit hij achterover en vult snel zijn glas bij. 'Shit.' mompel ik. 'Hij is naar New York.' Ik sta op en haal een hand door mijn haar.
Hij is in paniek naar New York gegaan en hij heeft mij niks verteld. In plaats daarvan is hij gevlucht.
Het koppel dat het vluchten heeft uitgevonden, schiet er door mijn hoofd. Ik probeer de gedachte weg te duwen, maar het gaat niet omdat ik weet dat het de waarheid is. Ik mag er geen oordeel over hebben, ik ben de meid die is weggevlucht van haar ouderlijk huis.
'Wat gaan we doen?' vraag ik als ik Vince weer aankijk. 'We kunnen niks doen.' Hij neemt nog een slok en bijt zijn kaken op elkaar. 'Wat bedoel je, we kunnen niks doen?' snauw ik terwijl ik met mijn armen zwaai om mijn antwoord te verduidelijken. 'Hij wil ons er niet bij hebben.' 'Het kan me geen fuck schelen wat hij wil. Hij kan niet zomaar naar de andere kant van het land vluchten en denken dat het ons niks doet.' Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en zoek Reece zijn contact op, maar al snel heb ik al door dat hij niet gaat opnemen. Ik haal diep adem en gooi mijn telefoon op de bank. 'Dus we gaan nu zuipen en afwachten?' zucht ik. Ik laat ma naast Vince op de bank vallen en gris zijn glas uit zijn handen. In een slok glijdt de vloeistof door mijn keel, en even bijt ik mijn tanden op elkaar om het brandende gevoel te laten verdwijnen. Even sluit ik mijn ogen en probeer alles op een rijtje te zetten, maar het is een chaos in mijn hoofd.
'Waar is je laptop.' Ik spring overeind en kijk Evan met grote ogen aan. 'Bureau.' is het enige wat hij zegt terwijl hij me niet begrijpend aankijkt. Ik spring op en loop snel door naar zijn kamer. Een grote slaapkamer met een onopgemaakt bed en dichte gordijnen kijk ik door, terwijl mijn ogen zoeken naar een laptop. Ik grijp het toestel van het bureau en loop snel terug naar de woonkamer. Drie vragende blikken kijken me aan maar ik negeer ze. Snel zoek ik tickets op en scan de tijden van de vluchten van New York.
'Zaterdag avond is er een vlucht.' Hoopvol kijk ik ze aan maar zij krijgen niet de hoopvolle blik in hun ogen die ik heb. 'En hoe zit het met de laatste tentames van volgende week?' vraagt Mae. Ik kijk haar aan, maar kan haar geen antwoord geven. 'Ik heb geen tentames meer volgende week. Ik heb vrijdag de laatste twee. Jullie?' 'Wij hebben volgende week pas de laatste.' mompelt Vince. Ik zucht maar kan er niet langer over nadenken. Ik vul mijn gegevens in en binnen een paar minuten heb ik een ticket gekocht.
'We kunnen hem niet alleen laten. En Avery ook niet.' Ik klap de laptop dicht en kijk naar Vince die druk bezig is op zijn telefoon. Hij knikt enkel terwijl de emoties van zijn gezicht zijn af te lezen.