AYSAR

3. BÖLÜM

3. BÖLÜM

Seni bulamazdım.
Belki yolda yürürken çarpışırdık,
belki sırada önüme geçerdin,
belki almak istediğim şeyin sonuncusunu alırdın;
belki ben müzik dinlerken, kitap okurken metroda yanıma otururdun
ve ben başımı dahi kaldırmazdım.

Ama asla bulamazdım seni.
Arasam bulamazdım.
Denesem bulamazdım.
İstesem bulamazdım.
Bulacağım desem, kafama koysam, kendime söz versem de bulamazdım.
Ben seni asla bulamazdım.

aysar: Arada kaldıkların iki erkek mi?

pearlinhell: evet

yani sanırım

ama hiç aralarında kalmamam gerekiyordu

tek bir çözüm yolu olduğuna inanıyorum ama onda bile arada kalıyorum

her şeyde araftayım

Neymiş senin çözümün?

buradan gitmek

Anlaşılan işleri benim için kolaylaştıracaktı.

Neden?

çaresizliğimin tek çaresi bu

kavuşmak istiyorum ya da bırakmak

gitmem gerek

Neye kavuşman gerekiyor?

ona

Neyi bırakman gerekiyor?

diğerini

Birine "O" diğerine "diğeri" diyorsan zaten kararını vermişsindir.

ben vermedim

o verdi

Başımı telefondan kaldırmama neden olan şey yanıma birinin oturmasıydı. Oturanın Akay olduğunu düşünsem de başımı çevirdiğimde yanımda bulduğum kişi, daha önce hiç görmediğim biriydi. Kısacık kesilmiş elaya kaçan kızıl saçları vardı ve yandan gördüğüm kadarıyla öylesine boşluğa bakan açık kahverengi gözleri. Çantasını öylece yere atmış, arkasına yaslanmış, umursamazca tek noktaya bakıyordu.

Onu önemsememek istesem de dört yıldır yalnız yaşadığım krallığı, sınıfın köşesindeki sıramı işgal etmişti. Yanımdan atacak değildim ama kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu. İnsanların bu kadar dışında olup onları kontrol altında tutacak kadar tanıdığım için, sınıfa yeni gelen bu kişinin de radarıma girmesi gerekiyordu. Ki bunu, ben onu alelade süzerken garipçe bana bakmasıyla başarmıştı. Kendisi bir şey demeyip yeniden başını çevirmeye yeltendiğinde "Kimsin?" diyerek ilk sorumu yönelttim. Sorum kelime seçimi açısından yanlış olsa da bunu umursamadan, ve bana bakmadan, "Yeni geldim." diye kısaca cevapladı.

"Nereden?

"Basit bir devlet okulundan."

"Neden?"

"Canım istedi."

"Dönem ortası mı?"

"Olamaz mı?"

"Basit bir devlet okulundan Fransız kolejine nasıl geçebildin?"

"Adım Ejder," dedi tahammülsüzce, başını bana çevirip baygın gözlerle bakarak. "soru eğer buraya gelecekse." Ona dik dik baktıktan sonra başımı çevirdim ve ilgilenmeyişime devam ettim. Ama belli ki o, soru sırasının ona geçtiğini sanmıştı. Sorma hakkının da.