AYSAR

35. BÖLÜM

35. BÖLÜM

aysar: Kimseyi sevemiyorum

Cevap gelene kadar hiçbir şey yazmadım.

pearlinhell: neden

Çünkü öyle olması gerekiyor

Hiç aşık olmadığımı söylüyorsun ya

Ben de biliyorum

Ama elimde değil

sevgi kontrol edebileceğin bir şey değil zaten

Sen de bu yüzden mi hiç düşünmeden ölüme atlıyorsun?

sanırım evet

başka yolum yokmuş gibi gözüküyor

ya da sevgi beni fazla kör etti

belki de doğrusu bu

Sevginin doğru bir şey olduğunu da düşünmüyorum

çünkü hiç sevmedin

ve sen doğrulara göre hareket edersin

sevemediğin için doğru olanın bu olduğuna inandın

Hayır çünkü sevginin bir tek insanın kendisine karşı olması gerektiğini düşünüyorum

Başkasına sevgi vermek kendime ihanetmiş gibi geliyor

Çünkü diğerleri giderler

Ama kendimi sevdikçe asla beni terk etmem

Diğerleriyse sevsem de giderler

Kendini sevmeden başkalarını seven ve bu yüzünden bu uygulamada olan o kadar insan var ki

Sen mesela

sence ben kendimi sevmiyor muyum

Seviyorsan bile Kül'ü daha çok seviyorsun

Kendini sevsen burada yaşamaya çalışırdın

Ama sen onu yaşamak için kendini terk ediyorsun

Belki benim düşüncem doğru değil ama bu kesinlikle yanlış

kesinlikle kelimesi çok kesin oldu

üstelik bilmeden söylemen

elbet seversin birini

İşin kötü tarafı o ya

Birileri var

sevdiğin mi

Sanırım

Ama sevgi çok zor

kolay olduğunu söyleyen olmadı

Hep can çekiştirmesi mi lazım?

elbette hayır

gülümsetecek de

sadece yemek yediğini gördüğünde de gülümsetecek, yalnızca gözlerine baktığında da, uyuduğunda da uyandığında da

Bu çok

Basit

basit gibi görünür ama

karmaşık diye anlattığın her şey sevgidir

karmaşık sevgidir, sevgi karmaşık değil

Telefonu kapatıp bir süre göğsümde beklettim. Yattığım yerden tavanı izlemeye başladım.

Gözlerim O'nu aradı. Her gece, beni hizada tutarcasına tavana dönük yatırırdı. Uyurken, beynim çalışmazken bile O'na itaat eder, sadece tavana dönük yatardım. Gerçek bir ölü gibi. Yorganımı bana sarar, geceyi üzerime kapatır, morgumda saklardı beni.

Ancak artık yoktu.

Ani bir kararla ayağa kalktım. Masamı karıştırıp bir gazlı kalem buldum. Yatağın üzerine çıktım ve kalemin kapağını açıp dirseğimi tavana koydum. Her gece yatarken kiminle gerçekten insan olduğumu hatırlamak istiyordum. Tavanım artık gökyüzümün sınırı olsun istemiyordum.

Dikkatlice, kocaman olacak biçimde alt alta isimleri yazdım. "Ejder Akay Barış" Duraksadım. Barış'ın isminin yanına daha ufak bir "1" yazdım. Kalemin kapağını kapattıktan sonra masaya attım ve kendimi yatağa bıraktım.

Bir boşluğu başka bir boşlukla dolduramazsın.