AYSAR

30. BÖLÜM

30. BÖLÜM

Bazı cinayetler mükemmeldir.
Bilinmeyenler değil sadece,
iyi saklananlar da mükemmel olabilir.
Katil ve maktûl arasındaki bu sırrı,
tutamaz mı bir başkası?

aysar: Bütün haber sitelerine baktım.

En azından basına düşmemiş bu silahla yaralama olayın.

Yazdıktan sonra bilgisayardaki tüm sekmeleri silip bilgisayarı tuşundan kapattım. Araştırma yaparken içimde tuttuğum nefesi rahatlayarak verdim ve arkama yaslandım. Kalp atışlarımı sakinleştirmek için yumduğum gözlerimi, başımı yana yatırdığımda yeniden açtım. Saçlarımı düzelttikten sonra onu uykusunda izlemeye başladım. Gözlerine doğru yuvarlanan birkaç parça saçı çektim yüzünden. Başımı yana yatırdım. "Çocuk gibi..." diye geçirdim içimden. Film gibiydi belki onu izlemek, ama henüz bitmemişti. Onun bir sonu olduğunu görmek istemezdim ama sırf mutlu sonunu görmek için finalini izlemeyi göze alırdım.

Derin bir nefes alarak başımı çevirdim. Etrafta bir kez göz gezdirdikten sonra gökyüzüne baktım. Başımı kaldırmaya devam etmemeliydim. O'nu görünce soğuk bir rüzgârın estiğini hissettim, sadece titrediğimi değil. Bir uğultu doldu kulağıma sanki aralık bir pencereden rüzgâr içeri sızıyormuş gibi. Dudaklarım titremeye başladı. Susturdum kendimi. Ağlamak yok, geçti... O hâlâ burada, geçti...

Gözlerimi O'ndan kurtardıktan sonra başımı eğip yeniden Akay'a baktım. O uyurken sanki yapayalnızdım. Gözleri kapalıyken ben de çok ayıktım. Ama böyle olmamasını isterdim. Hiçbir şeyi fark edemeyecek kadar sarhoş olmak istiyordum. Belki hiçbir şeyi anlamayan bir aptal olsaydım her şey küçük bir oyun olarak kalabilirdi. Ama bana her yaptırdığını becerebilmem ve istediklerini başarmak, bu isteğime giden yolda önüme konan en büyük taştı. Ve ben onu aşamadım. Belki de hiç aşamayacaktım.

Akay şimdi uyansa ne derdi bilmiyordum. Sadece her şeyi unutmuş olmasını diledim. Söylenilen şeylerin nasıl unutulacağını düşünmeye başladım. Alkol? Kafa travması? Kafasını, unutması için korkuluklara vurduğumdan dolayı uyuyor olmadığından emin miydik? Ya da uyuduğundan emin miydik?

Ürkekçe yüzümü yüzüne ve bir elimi burnuna ve dudaklarına yaklaştırdım. Nefesini gerçekten duyduğumda gözlerimi yumarak geri çekildim.

Mesaj gelip gelmediğini görmek için sessize aldığım telefonumu elime aldım. Sessizden çıkardıktan sonra bildirimleri açtım.

pearlinhell: basına yayılsa ne olur ki?

öldüğümde zaten her yerde konuşulacağım

Dedi sanki gelecekten bir kesiti anlatıyormuş gibi. Ama aptal birinin intiharının o kadar konuşulacağını sanmıyordum.

Ailen bu durumda ne yaptı?

ailem yok

demiştim

Evet ama doğman için bir anne ve babaya ihtiyacın var.

O zaman söyle, yoksalar neredeler?

her yok olan insanı bulabilecek olsaydım intihara kalkışmazdım

Tamam.

Ama bana cevap ver.

uzun zamandır yoklar

gittiklerinde 11 yaşında falandım