AYSAR

9. BÖLÜM

9. BÖLÜM

Kötü rüyalar hep güzel gecelere mi düşer?
Güzel rüyalar ise yalnızca kötü günlere.
Hiçbir şey uyuşmaz birbirine.
Hep böyle değil mi, başından böyle.

Evet evet, geceleri aydınlık buranın.
Rüyaları karanlık.
Hayalleri aydınlık, gündüzleri karanlık.
Burası, insanım, cennetten daha karanlık.

aysar: Ya diğeri?

O da yok mu hayatında?

pearlinhell: olmalıydı

ama o yokken olmalıydı

şimdi o varken diğerini seçemem

olmamalı

Bunun seçimini tamamen ona bırakmışken yakınman saçma.

belki

belki tüm hayatımı ona verdim

belki yanlış belki doğru

ama geri dönüşü yok bu yolun

Yok mu?

insanlar aşkı çıkmaz sokağa benzetirler

hani girişi var çıkışı yok diye

ama girdikleri uçtan çıkabilirler

ama aşkın geri dönüşü olmuyor

hiç girmemiş gibi, aynı yerinden çıkamıyorsun o sokağın

sanki bir kez yerden kesildiğinde ayakların

ineceğin zaman dört duvar arasında buluyorsun kendini

çıkışı gibi girişi de olmayan

tek çıkış gökyüzü ama o duvarlar sana hayat şimdi

bir tek o var hayatımda

benim her yeri kapalı dört duvarım

diğeriyse sadece o duvara astığım, zaman geçtikçe unutacağım bir tabloydu

diğerini elbet unuturum, unutacağım da

ama o yokken hiçbir şey olmak istiyorum

Kendini onun eline veriyorsun.

Bunu yapamazsın.

elimde değil

elimde olduğu zamanlarda da onun ellerini tutmak için ne varsa, neyim varsa bıraktım

"Bana bak, sen aldatıyor musun Albebe'mi?" Başımı telefondan kaldırıp Barış'a baktım.

"Ne diyorsun ya?" diye bıkkınca söylenerek gözlerimi devirdim ve telefonu bıraktım. Birazdan bilmem kaçıncı dersin teneffüsü bitecekti ve biz Akay'ın yanına hiç uğramamıştık.

"Kimle yazışıyorsun sen? Ha, kırıta kırıta, işve cilve, kime yapıyon!" Ne kırıtması, ne cilvesi?

"Barış az sussana." demekle yetindim. Gerçekten havamda değildim, hem Akay'ın durumu moralimi düşürmüştü hem de Pearl'le her konuştuğumda otomatik olarak kafam karışıp durgunlaşıyordum. Gözlerimi masaya diktim. Bir süre sessizce orada boş boş oturmayı denedim ama üzerime bir gölge düşünce başımı kaldırdım.