You Will Be Okay | Hyunin

31

Umarım beğenirsiniz. İyi okumalarr ♡

(Hyunjin)

  "Yani anlayacağın daha fazla burada devam etmek istemiyorum Jinni~e."

   "Seninkiler ne dedi?"

   "Bir şey demediler. Daha doğrusu ben izin vermedim. Burada mutlu olmadığımı falan söyleyince de annem biraz yumuşadı. Zaten ilgilendikleri yok. Her şey göstermelik. Dışarıdan karışan aile gibi durduklarına bakma."

   "Kesin geliyorsun yani?"

   "Evet. Bu hafta okul işlerini halledip eşyalarımı toplarım. Haftaya da gelirim işte."

   "Bizim okula mı geleceksin?"

   "Aslında çok istiyorum. Hepiniz oradasınız Jisung hariç ama gelemem. Gelirsem işler daha kötüye gider. Onu her gün görmek istemiyorum. O yüzden Jisung'un okuluna veya başka okula giderim." Bende gelmesini istemezdim. Şerefsiz Chan fırsatını buldukça rahatsız ederdi çünkü.

   "Jeongin'in yarışı var haftaya. Yetişebilecek misin?"

   "Kazanacağından hepimiz eminiz. O yüzden yarıştan önce değil de yarıştan sonra sürpriz yapmak istiyorum." Daha mantıklıydı.

  "Tamam. Sen bilirsin."

   "Sen nasılsın? Yorgun geliyor sesin." Kaç kilometre uzakta da olsa ruh halimi anlardı.

   "Bazı şeylerle uğraşıyorum. Önemli değil boşver."

   "Baban mı?" diye üstelediğinde kaçmak saçma olacaktı. Olumlu birkaç ses çıkardım.

   "Çok bile ara verdi. Uzun zamandır birilerini göndermek dışında bir şey yapmıyordu."
  
   Aslında yapıyordu. Yapacağım işlere önceden müdahale edip alt tabakalarına yardım ediyordu. Kapıma kutu kutu o lanet zehirlerini koydurtuyordu. Ama son yaptıkları artık atağa geçeceğini belli ediyordu.

   "Her ne kadar sizinkilerle görüşmesede sana bir şey yapmayacağına eminim. Zaten yapsa bu zamana kadar yapardı. Sonuçta onun kendi kanındansın ama olurda bir gariplik hissedersen hemen bana söylemeni istiyorum."

   "Hyunjin, hiç bu kadar gergin duymamıştım sesini. Neler oluyor?" Çünkü hiç bu kadar gerilmemiştim.

   "Jeongin'in etrafında siyah bir araba gördüm birkaç kere. Aptal, araba dibinde olmasına rağmen hiç fark etmiyor da. Ben yanında olduğumda da mesafeli izliyorlar."
  
   "Öğrenmiş olabilir mi Jeongin'i?"
  
   "Aramızda adı konmuş bir şey yok. Kimseye bir şey demedik. Dışarıda da öyle samimiliğimiz yok. O konudan bakmamıştır ama arkadaşım olduğunu bile düşünmesi kötü."

   "Eee, ne yapacaksın?" Kilit soru.

    "Bilmiyorum Lixie. Bu saatten sonra Jeongin'i bırakamam ki bıraksam bile takip etmeye devam eder. Ona anlatmakta istemiyorum. Bir şeyleri yeni atlattı sayılır. Tüm hayatı korku içinde geçti zaten. Daha fazla korkmasını istemiyorum. Üstü kapalı bir şekilde uyaracağım. Anormal bir şey fark edersen bana söyle falan tarzında."

   "Sence yeterli mi? Bana pek öyle gelmedi de."

   "Yapabilecek başka bir şeyim yok. Yerini bilsem gidip basacağım ama çok iyi saklanıyor. Chan'ı kaç kere takip ettim. O bile gitmiyorsa kim bilir hangi cehennemin dibinde."

  Ama biliyordum. Bir gün onu o saklandığı siktiğimin deliğinden çıkartacaktım ve o deliği ona mezar yapacaktım.

----------------------------------------------------------