İyi okumalar 💙
💫
Yıllar sonra ilk defa kalbimi attıran adam Beha Altun..Abim olamazdı değil mi?
Kafamı toparlamaya çalışırken kadın önüme gelip diz çöktü. Elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.
"Kızım.." diye mırıldandı. Titreyen sesi içimi burkarken yutkundum. Elimi tutmak isterken geriye çektim. Bir anda anneme ihanet ediyormuşum hissi bedenimi ele geçirirken Beliz boğazını temizledi.
"İstersen dışarıya çıkalım. Bir yerlerde oturur konuşursunuz."
Cevap beklemeden kolumdan tutup kaldırdı. Kadın önümden çekilip eşinin yanına gitti. Kapıdan çıkarken duyduklarımla adımlarım kapının önünde durdu birkaç saniye.
"Dokuz ay karnımda taşıyıp heyecanla beklediğim kızımı,bir kere bile kucağıma alamamışım Caner.."
Ardından gelen hıçkırıkla daha fazla beklemeyip hastanenin bahçesine yöneldim. Kendimi boş bir banka atarken Beliz de yanıma oturup sıkıca sarıldı bana.
Gözlerim dolu doluyken bir damla bile akmıyordu. Abime özlemime bile ağlayan ben yalan hayatıma ağlayamıyordum.
Sırtımı sıvazlarken "Tutma kendini.." dedi kısık sesle. Gözyaşlarım bir bir akarken başımı boynuna gömdüm iyice.
"Nolacak şimdi Beliz. Evet tahmin ediyorduk ama duymak.."
"Sakin ol önce.. Konuşmak zorunda değilsin. Eve gidelim mi?"
Başımı iki yana sallayıp gözlerimi sildim. Beliz'den ayrılırken kapıdan çıkan Altun ailesi çarptı gözüme.
Yanımıza geliyorlardı. "Konuşalım bitsin."
Başını anlayışla sallarken onlara döndü. Yanımıza geldiklerinde kadın biraz olsun toparlamış görünüyordu.
Beliz ayağa kalkınca ona döndüm.
"Ben bir Serkan'a bakayım. Sizde konuşun."
Bir şey demeye kalmadan uzaklaşırken sağıma annem olan kadın soluma da Caner Bey oturdu. Kız ayakta babasının yanında bekliyordu.
Bir süre kimseden ses çıkmadı. Kız kıpır kıpır yerinde duramazken "Ayy dayanamıyorum" deyip tam önüme geldi.
Güzel gülümsemesiyle elini uzattı. "İzel ben. Kardeşin oluyorum"
Bir eline bir ona baktım. Tahmin etmiştim. Ufak bir tebessümle elini tutup sıktım.
"Beni biliyorsun"
Başını hızla salladı. İzel'in önünü açmasıyla kadın konuştu aynı heyecanla. "Bende Hayat. Annen oluyorum"
Ona da ufak bir tebessüm gönderip "Mahur.." diye mırıldandım.
"Bende Caner kızım. Babanım."
Bakışlarım ona kaydı. Anne neyse ama baba sevgisi başkaydı bende. 17 yaşıma kadar olsa da anne sevgisi görmüştüm. Ama babam hiç yoktu hayatımızda yani vardı ama yoktu işte.
"Memnun oldum" demekle yetindim.
Caner Bey derin bir nefes verdi. "Kafan karışık biliyorum ama inan bizim de öyle. Bunca yıl sonra gerçek kızımızı buluyoruz ve nasıl davranmamız gerektiğini bilmiyoruz."
Başımla onayladım. Kadın devam etti. "Hepimizin kurulu bir düzeni var elbet. Ama biz seni tanımak istiyoruz. Kızımsın sen benim. Bir kere bile öpüp koklayamasam da dokuz ay boyunca heyecanla bekledim seni. Şimdi kocaman kız olmuşsun.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHUR-EHVENİŞER
Hài hước"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmay...
