MAHUR-EHVENİŞER

40.Bölüm💫

İyi okumalar 💙

💫

Abimin dolabından çıkardığım tişörtü ve eşofman altını kapıya yaslanmış bekleyen Beha'ya uzattım. Göğsünde birleştirdiği kollarını çözüp uzattıklarımı aldı.

"Sen değiştir üzerini.."

Yanından geçecekken kolumu tutup durdurdu. "Gelecek misin geri?"

Kolumu bırakmadan beni önüne çekerken yutkundum. "Uyumayacak mısın?"

Dudaklarını ıslatırken başını salladı. "Uyuyacağım da..Sen gelmeyecek misin?"

Yanağımın içini ısırdım. "Geleyim..gelirim."

Kolumu bırakınca odadan çıkıp, kapıyı arkamdan kapattım. Titrek bir nefes bırakıp kendi odama girdim.

Biraz önce de beraber uyumuş sayılırdık ama ne bileyim bu değişikti.

Üzerime pijamalarımı geçirip saçımı topladım. Derin bir nefes alıp verirken elimi kapının kulpuna attım. Kalbim hızlı hızlı çarparken her zaman olduğu gibi bu heyecan beni bile şaşırttı.

Odadan çıkıp önce mutfağa girdim. Masanın üzerindeki sürahiden bardağa su doldurdum. Suyu yapabildiğim kadar yavaş içtikten sonra mutfağın ışığını kapatıp çıktım.

Dışardan sadece birkaç köpeğin havlama sesi geliyordu. Tekrar yutkunup oflayarak yüzümü sıvazladım.

Daha on dakika önce kollarında olduğum adamın yanına gitmeye çekinmem normal miydi? Değildi.

Ani bir cesaretle hızla abimin kapısına ilerledim. Kapıyı hafif tıklatıp bekledim. İçeriden ses gelmeyince yavaşça girdim. Beha abimin baya büyük yatağına sırt üstü uzanmış tavana bakıyordu.

Bakışları bana dönmedi. İçeriyi girip kapıyı kapattım. Sanırım bir şeyleri kolaylaştırmaya çalışması beni de rahatlatıyordu. Işığı da kapatıp yanına ilerledim.

Karanlık odada Beha'nın yanına uzanıp onun gibi tavana bakmaya başladım. Beha el yordamıyla hemen yanındaki abajuru açtı. Kollarını göğsünde birleştirdi. Odaya hakim olan loş ışıkta dilimin ucunu sertçe ısırdım.

Kalbim hızlı hızlı çarparken titrek bir nefes bıraktım. Yaklaşık beş dakika süren ama bana beş saat gibi gelen sessizliğin ardından boğazımı temizledim.

"Beha?"

"Efendim bitanem"

Ona doğru yan dönüp tek elimi yanağımın altına aldım. Sadece abajurun aydınlattığı odada tapılası kirpiklerine baktım.

Ne kadar bu konuyu açmak istemesem de bir şeyleri çözmek için öğrenmem gerekiyordu.

"Bu intikam mevzusunu kimler biliyor?"

Omuz silkerken dudak büktü. "Babamla amcam dışında sen."

Kaşlarım havalandı hayretle. "Nasıl yani sen dahil dört kişi dışında kimse bilmiyor mu?"

"Hayır."

Dudağımın içini ısırdım. O notu bana gönderen amcam da da babam olamayacağına göre.. İşler iyice içinden çıkılmaz bir hâl alıyordu. Hele Semih'in nezarethanede bu konuyla ilgili yaptığı ima iyice kafamı karıştırıyordu.

'Şu kadarını söyleyeyim Beha için mesleği senin bile önünde..'

Belki kuruntuydu ama açık açık olmasa da bir şeyleri ima etmişti işte. İntikamı biliyordu.