30.Bölüm💫

27.2K 2.6K 676
                                    

İyi okumalar 💙

💫

"9 ay karnımda taşıdım ben seni. Huyun suyun kaşın gözün baban olamaz. Kabul etmiyorum."

Hepimiz annemi şaşkınca dinlerken babam güldü.

"Benim emeğimi yok sayma hatun."

Gözlerim irice açılırken Berkin öksürdü. "Baba özelinizi merak etmediğimize emin olabilirsin."

İçten içe onu onaylarken yanımdaki Feda abi güldü.

Salondaki büyük yemek masasına babamla karşılıklı oturmuşken yanımda Feda abi vardı.

(Oy vermeyen ama ısrarla satır satır yorum yapan arkadaşları fark ettiğim an sessize alıyorum bilginize, oy verin lütfen)

Babamın yanında ise Bera vardı. Annem hâlâ söylenirken birden bana döndü.

"Sen nerden öğrendin tavla oynamayı ya. Az bana benzesen olmuyor mu?"

Berkin kısa bir kahkaha atarken yutkundum. Bu konuda sana benzediğime emin olabilirsin anne. 

Bakışlar onu bulduğunda sustu. Yani susmaya çalıştı.

"Aklıma komik bir fıkra geldi de."

Feda abi "Gerizekalı" diye mırıldandı. "Başka yalan mı yok. İlkokul düzeyi yalanlar."

Ayağına vurdum hafif. Cihangir de gülerken "ee abi.." dedi. "Anlat da bizde gülelim."

İzel kısa bir kahkaha attı bu sefer. "Mesleki deformasyon heralde. Öğrencin sandın galiba abi."

Cihangir ona burun kıvırdı. Babam "Neyse tamam tamam.." deyip herkesi susturdu.

"Kızımın her halükarda bana benzediğine ikna olduysanız devam edelim."

Esat Bey "Fırsatçı.." diye mırıldanırken babam pek takmadı.

Arkamda bir yere bakıp elini salladı. "İzel gel kızım..sende öğren."

"Ya baba uğraşma benimle. Anlamıyorum ben hiçbir şey ondan."

Babam gözlerini devirdi. "Gel buraya gel."

İzel oflaya oflaya babamın boş kalan tarafına oturdu. Ortadaki tavlaya düşmanıymış gibi bakarken Feda abiye yaklaştım hafif.

"Feda abi.."

Bakışları bana döndü. Babam İzel'e kısaca oyunu anlatırken fısıltıyla mırıldandım.

"Ben tavla oynamayı bilmiyorum."

Gözleri şaşkınca açılırken babama kısa bir bakış attı.

"Nasıl?"

Omuz silktim. "Caner Bey oynayalım deyince bilmiyorum diyemedim."

Gülümsedi. "Söyleseydin öğretirdik."

Dudağımı ısırdım. Başımı hafif yana eğip babamı kontrol ettim.

"Berkin anlattı bir şeyler ama.."

Ofladım. Ağlamaklı bir sesle "Ama anlamadım hiçbir şey.." diye mırıldandım.

Güldü. "Ben yardım ederim sana."

"Bende onu diyecektim. İşin ucunda rezil olmak var bak yardım et.."

Benim gibi kısık sesle "Amcam dalga geçmez" deyince gözlerimi devirdim.

"Onu biliyoruz heralde.."

MAHUR-EHVENİŞERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin