MAHUR-EHVENİŞER

Berkin-2💫

2320 kelime..

İyi okumalar 💙

💫

Hastaneden çıkan babası ve kız kardeşinin ardından bakmayı bırakan Berkin Beha'ya yöneldi.

"Bu hâlde tek başına ne yapacak? Bize gidin. Ben gelmem."

Beha sıkıntılı bir nefes verdi. Berkin'in yaşadıklarını biliyordu bunun için de üzülüyordu. Mahur'la arasının iyi olmasını istiyordu.

"Kabul etmez ama bakalım..Hadi kolay gelsin sana."

Oflayarak arkasını dönüp acile girdi Berkin. Hayatında kendinden bağımsız gelişen şeylere kızıyordu.

Normalde olsa Mahur'a öyle bir şey asla söylemezdi. Sonuçta Mahur'u tanımasa da Beha'yı tanıyordu.

Derin bir nefes alarak hastalarıyla ilgilenmeye başladı.

Her şey düzelecekti. İnanıyordu..

💫

Lale odadan çıkarken Berkin yatağa oturdu. Gözlerini kapattı. Birazdan annesi ve Mahur gelecekti. Berkin de Mahur gidene kadar kendi evinde kalacaktı.

İlk defa Mahur'un yanında kötü olmuştu. Halbuki ilaçlarını da düzenli alıyordu. Ama neden öyle olduğunu bilmiyordu. Kafası allak bullak olmuştu.

Yanına oturan oğluyla gözlerini açtı. Yüzünde huzurlu bir gülümseme oluşurken koltuk altlarından tutup kucağına aldı. Tek dizine yan bir şekilde oturttu.

Bir elini sıkıca beline sararken diğeriyle saçını geriye doğru taradı.

"Bir şey mi oldu paşam?"

Demir başını iki yana sallayıp küçük omuzlarını kaldırıp indirdi.

"Beni seviyor musun baba? Hiç yaramazlık yapmadım gerçekten"

Berkin'in kısa bir an kaşları çatılsa da gülümsedi.

Yanağını öpüp oğlunun başını omzuna yasladı. Sıkıca sarılırken "Seviyorum tabi" dedi. "Hemde çok seviyorum"

Derin bir nefes verdi. Oğlunun son günlerde fazla sessiz ve sakin hâli canını sıkıyordu.

"Hem.." dedi kısa bir sessizlikten sonra. "Çocuklar bazen yaramazlık yapabilir. Bende küçükken çok yaramazmışım. Sende yapabilirsin."

Demir sessiz kalırken aşağıdan gelen seslerle Berkin oğlunun yanağını tekrar öpüp geri çekildi.

"Hadi bakalım in sen aşağıya. Halan geldi. Bende geliyorum birazdan"

Demir neşeyle babasını öpüp kucağından indi. Arkasından sevgiyle bakarken ayaklandı.

Lale ilk hamile olduğunu söylediğinde çok korkmuş, istememişti. Ya zarar verirsem korkusu Demir doğupta kokusunu alana kadar geçmemişti.

Ama kokusunu aldıktan sonra bütün korkuları uçmuştu. Oğlu onun mucizesi olmuştu.

Ne kadar sinirli olursa olsun ne kadar kötü hissediyor olursa olsun oğlunu kucağına alınca hepsi geçiyordu.

Belki de ona çok bağlandığı içindi. Birçok krizin eşiğinden oğlu sayesinde dönmüştü.

Küçük çantasıyla beraber odadan çıktı. Merdivenleri inip salona ulaştığında "Lale?" Diye karısına seslendi. Kendine dönen bakışlarla afallarken Mahur'a bakmadan salondan çıktı.

Kapıya gelip ayakkabılarını giymişken yanına gelen karısı ve oğluna döndü.

Diz çöküp oğluna sarıldı sıkıca. "Akşam gelmeyeceğim. Yemeğini güzelce ye tamam mı?"