The Untamed: For the Love of Two Boys/Tłumaczenie

27.Przelewająca się męskość

Miłego czytania😁

Do Wieży Koi dotarli w niewiele ponad godzinę. Jiang Cheng nie pamiętał zbyt wiele z tej podróży, poza euforią, gdy Wen Qing przyciskała się do jego pleców, obejmując go w pasie ramionami, i otrzeźwiającą obecnością HanGuang Jun i Wei WuXian za nimi, którzy pilnowali ich pleców.

Kiedy wylądowali na głównym dziedzińcu, w połowie spodziewał się, że zostaną otoczeni przez uzbrojonych strażników na rozkaz Jin GuangShan. Ku jego zaskoczeniu, czwórka, która tam stała, jedynie ich przywitała, zanim służki Madam Jin zaprowadziły ich do jej kwater.

Mistrz Lan i Nie HuaiSang siedzieli w głównym holu, ale zatrzymali się tylko na pośpieszne powitanie, po czym ruszyli do jednego z pokoi gościnnych.

Jin GuangYao leżał na łóżku. Pocił się obficie, jego oddech był ciężki i płytki. Ktoś już zdjął jego kapelusz, buty, szarfę i złote szaty sekty Jin. Madam Jin siedziała obok jego poduszki, a napięty ZeWu Jun siedział naprzeciwko niego, kierując mały strumień duchowej energii na jego klatkę piersiową. Spojrzeli w górę, gdy weszli inni.

Wen Qing bez wahania podeszła do łóżka.

"Przywódca Sekty Lan, Pani Jin," przywitała się krótko, rezygnując ze zwyczajowego pozdrowienia.

Wstali jednocześnie, ZeWu Jun zatrzymał przepływ energii, a na jego twarzy zagościł uśmiech ulgi.

"Panno Wen, dziękuję za przybycie w tak krótkim czasie.

Siadając na swoim miejscu, Wen Qing obrzuciła doświadczonym wzrokiem drobne igiełki wbite w blade czoło i klatkę piersiową Jin GuangYao. Następnie położyła dwa smukłe opuszki palców na nadgarstku Jin GuangYao i zamknęła oczy.

"Panno Wen," odezwał się Jin GuangYao. "Dziękuję ci za..."

"Cicho," powiedziała nie otwierając oczu.

Oczy Jin GuangYao powędrowały do ZeWu Jun stojącego obok Wen Qing.

"Er-ge, jestem tak-".

Wen Qing otworzyła oczy.

"Hush oznacza nie mówić," powiedziała surowo.

"Oh. Racja."

Zamykając oczy ponownie, Wen Qing siedziała nieruchomo przez kolejną minutę, zanim spojrzała na niego ponownie.

"Jak się czujesz?"

"Trochę ciężko mi się oddycha. Wcześniej mrowiły mnie ręce i nogi, jakbym zasnął, ale teraz ich nie czuję."

Przełknął ponownie, wyglądając młodo i przerażony.

"Już ich nie czuję" - powtórzył.

Wen Qing przytaknęła i spojrzała na ZeWu Jun, który usiadł obok poduszki Jin GuangYao.

"Trucizna atakuje jego ciało, zaczynając od systemu nerwowego. To wyjaśnia drętwienie kończyn. Ten typ trucizny zazwyczaj nie jest szybko działający, ale coś działa jako katalizator i przyspiesza jego działanie. Madam Jin udało się to spowolnić, ale nie całkowicie."

"Xue Yang powiedział, że dodał coś wcześniej," powiedział Wei WuXian. "To może być powód, dla którego już odczuwa objawy".

"Panno Wen, czy możesz go uzdrowić?" Głos ZeWu Jun zadrżał. "Jego złoty rdzeń - czy to może pomóc?"

Wen Qing potrząsnęła głową.

"Jego złoty rdzeń nie jest wystarczająco potężny, w przeciwieństwie do twojego czy HanGung Juna. Próbuje zatrzymać truciznę, ale nie jest w stanie."