The Untamed: For the Love of Two Boys/Tłumaczenie

45.Osiągnięcie niemożliwego

Miłego czytania😁😊

Jiang Cheng nie był wybitnym muzykiem, tak jak Wei WuXian, ale wszyscy młodzi mistrzowie studiowali muzykę w jakimś stopniu. Natychmiast rozpoznał muzykę fletu wydobywającą się z Mingshi, a jego wyleczone ramię zadrżało na wspomnienie ekstrakcji trucizny z metalu yin kilka dni temu.

Kiedy melodia zatrzymała się i zmieniła się na inną, całe jego ciało stało się zimne. To była melodia, którą Wei WuXian zagrał dwa lata temu, aby wywołać ducha kobiety w czerwonym stroju, który dręczył Wen Chao w tym opuszczonym domu.

Uczniowie Lan wymieniali ostrożne spojrzenia, stojąc w rzędzie przed drzwiami i utrzymując barierę ochronną. Prawa ręka Jiang Chenga zacisnęła się na rękojeści Sandu, lewa na nadgarstku Wen Qing. Czuł, jak ciśnienie szybko rośnie wewnątrz Mingshi.

"Cofnijcie się," rozkazał uczniom i zaczął się cofać, ciągnąc za sobą Wen Qing. Wen Ning zrobił to samo z Jin GuangYao.

Oddalili się o kilkanaście kroków, gdy Mingshi wstrząsnęła eksplozja. Wzdłuż ścian pojawiły się wielkie pęknięcia, a solidne drewniane drzwi zadrżały. Bariera zafalowała.

Jiang Cheng bez słowa wziął Wen Qing w ramiona i rzucił się do ucieczki. Wen Ning był tuż obok niego, podnosząc Jin GuangYao bez żadnego wysiłku.

"Uważaj!" Jin GuangYao krzyknął.

Spoglądając przez ramię, Jiang Cheng wysłał Sandu z jej pochwy, aby rozbić jedne z drzwi Mingshi lecące w ich stronę.

"Postaw mnie na ziemi, będziesz potrzebował obu rąk!" Wen Qing walczyła, by zejść na dół i Jiang Cheng zastosował się do tego.

"Stań za mną", powiedział jej.

"Młody Mistrzu Wen!" Jin GuangYao brzmiał na spanikowanego.

Jiang Cheng prawie naciągnął mięsień szyi, jak szybko przekręcił głowę. W samą porę zobaczył jak część dachu roztrzaskuje się po zderzeniu z wyciągniętą pięścią Wen Ninga. Więcej gruzu leciało w ich stronę. Jiang Cheng uwolnił Zidian, używając jej większego zasięgu do rozbicia wszystkiego, co leciało w ich stronę, a Sandu do mniejszych przedmiotów, które się przedostały. Wen Ning używał tylko swoich pięści.

Gdy hałas w końcu ucichł, Jiang Cheng odczekał pół tuzina uderzeń serca, po czym opuścił ręce i spojrzał przez ramię. Wen Qing trzymała się kurczowo tyłu jego szaty, a jej twarz była blada.

"Czy wszystko w porządku?" Zapytał.

"Tak." Puściła jego szaty i odwróciła się do Wen Ning. "A-Ning?"

"Nic mi nie jest, Jiejie," odpowiedział Wen Ning, otrzepując ręce z kurzu. Spojrzał za siebie. "Młody Mistrz Jin?"

Jin GuangYao wyglądał na bardzo małego stojąc za nim, jego oczy były ogromne w jego białej twarzy. Przełknął i skinął głową.

"Nic mi nie jest, dziękuję, Przywódco Sekty Jiang i Młody Mistrzu Wen".

"Ten Wei WuXian. Zamierzam połamać mu nogi!" Wzdrygając się, Jiang Cheng zaczął iść z powrotem w kierunku Mingshi, stąpając po gruzach, które zaśmiecały zniszczony chodnik. Część dachu została oderwana, a niektóre filary były uszkodzone. Jeden z nich nie miał nawet podstawy.

Uczniowie Lan siedzieli lub leżeli na ziemi, ale Jiang Cheng nie zwracał na nich uwagi. Jęczeli i poruszali się, co oznaczało, że żyją.

Wen Qing powiedziała: "Idziemy z tobą", spiesząc się, aby nadążyć za jego dłuższym krokiem, nie szczędząc innym uczniom jedynie szybkiego spojrzenia. Wen Ning i Jin GuangYao byli tylko krok za nim.