KAYIP VARİS

67. Bölüm

Keyifli okumalar.

***

Keil o olaydan sonra kendini odasına kapatmıştı. Ryul onu çağırdığı halde emrine uyup gitmemişti.

Yatağının içine girmiş, dizlerini kendine çekmiş yatıyordu. Gözlerini kilitlemiş uzanırken göz yaşları yastığını ıslatıyordu.

Onun gitmemesinin ardından Ryul neler olduğunu görmek için odaya geldi ve içeri girdi.

"Şimdiden emirlerime itaatsizlik mi yapıyorsun?" dedi Ryul yatağın içinde yatan Keil'e bakarak.

Keil cevap vermedi ve üzerindeki örtüyü iyice çekti.

Cevap alamayan Ryul onun yanına yürüdü ve yatağın yanında dikildikten sonra yukarıdan ona baktı. "Sana diyorum."

Keil kızarmış yaşlı gözlerini açtı ve yukarı doğru baktı. "Bağışlayın, iyi hissetmiyorum."

"Neyin var?"

"Önemli bir şey değil."

Ryul yatak örtüsü kaldırdı ve Keil'in sargılı sağ elini görünce kaşları çatıldı. "Eline ne oldu?"

Keil doğruldu ve yatağın üzerinde bağdaş kurduktan sonra sağ eline baktı. "Talimde oldu."

Keil'i acı içinde görünce Ryul yatağın üzerine oturdu ve eliyle onun omzunu kavradı. "Çok mu canın yanıyor? Hekim çağırmamı ister misin?"

Keil başını diğer doğru çevirdi ve Ryul'la göz göze gelmekten kaçındı. "Hayır."

Ryul elini onun sırtına koydu ve ona yaklaştı. "Neler oldu, anlat bana."

"Hissettiklerimin yanında elimin acısı bir hiç."

"Ne ima ediyorsun?"

"Ben sizin için ne anlam ifade ediyorum?"

"Bu soru da nereden çıktı?"

"Cevap verin," dedi Keil yaşlı gözlerle. "Beni hiç kendi oğlunuz olarak gördünüz mü?"

"Öyle olmasa burada olmazdın, öyle değil mi?"

"O zaman ben neden öyle hissetmiyorum? Bana hep uzaksınız. Sizi kızınıza bakarken gördüm. Bana bir kez bile öyle bakmadınız."

"Keil, o küçücük bir bebek."

"Ben sizin kanınızdan değilim diye mi?" dedi Keil göz yaşları süzülürken.

"Hayır, bunun öyle olmadığını biliyorsun."

"Ben tüm çocukluğumu sizin gelmenizi beklemekle geçirdim. Pencerede her gün gelmeniz için dua ettim. Sizinle geçirdiğim günler hayatımın en güzel günleriydi. Buraya geleceğimi öğrendiğimde sizinle daha fazla zaman geçireceğim için dünyalar benim olmuştu. Fakat yanılmışım."

"Keil, sahip olduğum her fırsatta yanına geldim. Yalnız kalmaman için elimden geleni yaptım. Neden böyle şeyler söylüyorsun?"

"Benim hayatımda bir tek siz varsınız!" diye bağırdı Keil ve sol eliyle yüzünü kapadı. "Fakat siz sevdiklerinizle o kadar meşgulsünüz ki aklınıza bile gelmiyorum! Gözünüzde hiçbir değerim yok!"

Keil'in bu halleri Ryul'a geçmişteki Theon'u hatırlatmıştı. Yüreği buruldu ve gözlerine bir hüzün çöktü. Eliyle Keil'in sırtını sıvazladı. "Bu doğru değil. Elbette benim için değerlisin."

"Beni buraya kurtların arasına yem olmam için mi getirdiniz?"

"Neden bahsediyorsun?"

"Prenslerin hiçbiri benden hoşlanmıyor! Hiçbiri beni benimsemedi! Ben bu sarayda yapayalnızım!"