KAYIP VARİS

66. Bölüm

İki gün art arda bölüm attım. Hadi yine iyisiniz :p

Keyifli okumalar.

*************

Lian gözlerini araladığında Sayon'un yatağındaydı. Yatağın üzerinde doğruldu ve gözlerini ovuşturdu.

Gözlerini etrafında gezdirdi, odada yalnızdı. Elini yatağın diğer kısmına uzattı ve yokladı, soğuktu. Burnuna güzel kokular gelince havayı kokladı.

Yataktan bir hışımda fırladı ve ayakkabılarını giydikten sonra sessizce kapısını araladı ve koridora doğru baktı.

Kyre onu görüp yaklaştı. "Günaydın, iyi misiniz?"

"Evet, iyiyim. Sayon nerede?"

"Mutfakta."

Lian mutfağa doğru yürümeye başladı. Bıçağın hızlı vuruş sesleri eşliğinde güzel kokular geliyordu. Mutfak kapısından içeri doğru baktı. Sayon elindeki bıçakla odaklanmış bir şekilde bir şeyler doğruyordu.

Sayon yemek yaparken Lian bir süre onu izledi ve sonrasında doğru yanaştıktan sonra arkasından sarıldı. "Günaydın."

Sayon irkildi ve elindeki bıçağı bıraktı. "Lian, elimde bıçak varken dikkatli ol."

"Özür dilerim, seni korkutmak istememiştim. Ne yaptığına bakmak istemiştim."

Sayon bir kabın içine kırdığı yumurtaları karıştırmaya başladı. "Sebzeli yumurta yapıyorum."

Lian yana doğru eğildi ve Sayon'un yaptıklarını izledi. "Koku tüm evi sarmıştı. Yemek konusunda bu kadar marifetli olduğunu bilmiyordum."

"Kendime bakabilmem gerek."

"Sanırım şanslıyım," dedi Lian sırıtarak.

"Ben de öyle," dedi Sayon ve çırptığı yumurtayı pişirdiği sebzelerin üzerine döktü.

Lian gülümsedi ve kollarını iyice sıktı. "Ne zaman olacak? Hemen yemek istiyorum."

"Sabırlı ol."

"Ama çok güzel kokuyor."

"Kyre sofrayı hazırla," diye seslendi Sayon.

Lian kollarını çekip uzaklaştı ve kalçasını mutfak tezgahına dayadı. "Bu çocuğu ne zaman yanına aldın?"

"Çok olmadı."

"Sana şimdiden bağlanmış gibi görünüyor."

"Sanırım öyle."

"Her önüne geleni evine mi alıyorsun?"

"Lian, o henüz bir çocuk. Ve ona acıdığım için yanıma aldım, perişan haldeydi."

"İyi."

Kyre mutfağa girdi ve yiyecekleri sofraya taşımaya başladı. Mutfağa girip çıkarken Lian'ın gözleri onun üzerindeydi.

"Yumurta hazır," dedi Sayon.

"Haydi yiyelim."

Sayon ve Lian karşılıklı yemek sofrasına geçtiklerinde Lian dizlerinin üzerine bir mendil örttü ve çatalını eline aldı. "Ellerine sağlık, her şey çok güzel görünüyor."

"Bolca ye."

"Öyle yapacağım."

Lian keyifle yemekleri midesine indirirken Sayon kendini bir şeyler yemeye zorlamıştı.

"Neden yemiyorsun, usta?"

"Ben pek kahvaltı etmem."

"Bunların hepsini sadece benim için mi hazırladın?"