{Unicode}
"ယဲ့ခွေးက နမ်းချင်နေတယ်"
ဝမ်ယန်သည် ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် တုန်တုန်ယင်ယင် ရှိနေသည်။
သူ့မျက်နှာသည် ပြာနှမ်းလာလုနီးပါး ဖြစ်နေပြီး မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ရှိုးတိုးရှန့်တန့်နှင့် ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် ဖြစ်နေသည်။
ထိုအမျိုးသားသည် ယဲ့ထင်နှင့် ရန်ကျားလိ၏ ဓာတ်ပုံကို ဆုတ်ဖြဲပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ လွှင့်ပစ်ပြီးနောက် မတ်တတ်ထလာကာ နှေးကွေးလေးဆေးသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဝမ်ယန်ရှေ့ လှမ်းလျှောက်လာသည်။ လက်ညှိုးဖြင့် ဝမ်ယန်၏ မေးစေ့ကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြီး ပြုံးကာမေးသည်။
"ယန်ယန်၊ ကြောက်လား မကြောက်ဘူးလား"
ဝမ်ယန်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အေးစက်တုန်ရီနေပြီး ကတုန်ကယင်နှင့် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
"ကြောက်လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲ။ ဘယ်သူက မင်းကို အသုံးမကျအောင် လုပ်ခိုင်းထားလို့လဲ"
ထိုအမျိုးသား၏ မျက်လုံးထဲတွင် နှမြောတဿဖြစ်မှုနှင့် ခန့်မှန်းရန် မလွယ်ကူသော မှိုင်းထွေ ညှိုးဝေမှုတို့ ရှိနေပြီး
"မကြာခင်ပဲ အရေးကြီးတဲ့အချိန် ရောက်တော့မှာကို မင်းက တိုးတက်မှု နည်းနည်းလေးတောင် မရှိဘူး။ ကိုယ်မင်းကို အပြစ်ပေးတာကို အဆိုးမဆိုနဲ့လေ"
ဝမ်ယန်၏ လေသံက ကြမ်းရှနေပြီး သနားစဖွယ် လေသံနှင့်
"ကျွန်တော် နောက်တစ်ခါကျရင် သေချာပေါက် နည်းလမ်းရှာပါ့မယ်။ သေချာပေါက် နည်းလမ်းရှာ...."
ထိုအမျိုးသားက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ဖျော့ဖျော့ကလေး သက်ပြင်းချကာ
"မမီတော့ဘူး"
"အဲ့ဒီရက်က မကြာခင်ပဲ ရောက်လာတော့မှာ။ အဲ့အချိန်ကျရင် ကိုယ်ကယဲ့ထင်နဲ့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရတော့မယ်။ မင်းက အခုထိ မတိုးတက်သေးဘူးဆိုရင် ကိုယ်လိုချင်တဲ့ chips တွေကိုရဖို့ တခြားနည်းလမ်းတွေကို သုံးမှပဲ ရတော့မယ်။ လှဲလိုက်တော့"
