{Unicode}
"အထိန်းအကွပ်မဲ့ ယဲ့ထင်"
ပြင်သစ်နိုင်ငံ၊ ပဲရစ်မြို့။
ခြောက်နာရီကြာ စီးပွားရေး ဆွေးနွေးပွဲအပြီးတွင် ယဲ့ထင်နှင့် ပြင်သစ်အဖွဲ့မှ ကိုယ်စားလှယ်များသည် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး သဘောတူစာချုပ်ကို လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ကြပြီး လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကြသောအခါ ကျယ်ပြောသော အစည်းအဝေး ခန်းမအတွင်း နွေးထွေးပျူဌာသော လက်ခုပ်သြဘာသံများ ပေါ်ထွက်လာသည်။
အစည်းအဝေးခန်းမမှ ထွက်လာသောအခါ ပြင်သစ်အဖွဲ့မှ တာဝန်ခံက ယဲ့ထင်အား ငယ်ရွယ်ချောမောသည့်အပြင် အရည်အချင်းရှိသူ တစ်ယောက်ဟု ချီးကျုးစကား ပြောခဲ့သေးသည်။
ယဲ့ထင်သည် ပျင်းတွဲစွာ ပြုံးနေသော်လည်း အမူအရာမှာတော့ သဘောထား မြင့်မြတ်သော စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်ကြီး တစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင်။
ပြင်သစ်ဘက်မှ တာဝန်ခံက ဆက်လက်၍ စိတ်အားထက်သန်စွာနှင့် နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်ကာ ပြင်သစ်ဘာသာဖြင့် စကားဆက်ပြောလာသည်။
"ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ဖို့အတွက် ပဏာမ ညှိနှိုင်းမှုလည်း ပြီးပြီဆိုတော့ မစ္စတာယဲ့ကို ညစာစားဖို့ ဖိတ်ခေါ်ချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ပဲရစ်က အရသာ သိပ်မဆိုးတဲ့ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို သိတယ်။ မစ္စတာယဲ့ရော ဘယ်လိုသဘောရလဲ"
ယဲ့ထင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေသည်။
"ဝမ်းမြောက်စွာနဲ့ လက်ခံပါတယ်"
ပြင်သစ်ဘက်မှ တာဝန်ခံဖြစ်သူက မျက်မှန်ကို ပင့်တင့်လိုက်ပြီး နံဘေးမှာ ရပ်နေသည့် မိမိ၏ သမီးဖြစ်သူကို ကြည့်လိုက်ကာ ပြုံးရွှင်စွာနှင့် စကားဆိုသည်။
"အဲ့ဒါဆို ကောင်းပါပြီဗျာ။ ကျွန်တော်အရင် ကိစ္စတွေကို လက်စသတ်လိုက်ဦးမယ်။ ကျွန်တော့်သမီး စတီဖနား ကပဲ မစ္စတာယဲ့ကို အရင် ခေါ်သွားပေးပါလိမ့်မယ်"
ထို စတီဖနား အမျိုးသမီးငယ်လေးက အရှေ့သို့ ခြေတစ်လှမ်း တိုးလာလေသည်။ သူမ၏ ပုံစံမှာ ပြင်သစ် အမျိုးသမီးတို့၏ ဂုဏ်ကျက်သရေနှင့် ပြည့်စုံနေတော့သည်။
