{Unicode}
"အောက်မှာ"
ရန်ကျားလိမှာ သုံးယောက်သားကို ခေါ်ပြီး ကြုံတောင့်ကြုံခဲ ထမင်းတစ်နပ် အတူစားကြသည်။
သူ ခေါ်သွားသည်က ဝမ်နမ်စံအိမ်တွင် နာမည်ကြီးနေသော ကာစီနိုရုံ ဖြစ်သည်။
ဝမ်နမ်စံအိမ်သည် အစဥ်တစိုက် အထက်တန်းစားများ၏ စားကျက်စားရာ လမ်းကြောင်းဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်၍ ကြိုတင်စာရင်းသွင်းထားခြင်း မရှိပါက ဝင်၍မရ၊ အဖွဲ့ဝင် မဟုတ်သူများအတွက်လည်း ဝန်ဆောင်မှု မပေး၍ ကြိုတင် ဘိုကင်ယူရန် ခက်လှသည်။ သွားရာလမ်းတွင် လီတာ့က တွန့်ဆုတ်နေဆဲဖြစ်ပြီး
"ရန်ကော၊ အဲ့နေရာက ရက်ချိန်းမရှိရင် ကျွန်တော်တို့ ဝင်လို့မရဘူးလေ။ ဒါမှမဟုတ် စျေးသက်သာတဲ့ နေရာပဲ ပြောင်းလိုက်ကြမလား။ ဥပမာ ကျွန်တော်တို့ သွားနေကျ မုန့်စျေးတန်း ဆိုရင်ရော"
ရန်ကျားလိက ကားစတီယာရင်ကို ကိုင်ထားပြီး ပြက်ရယ်ပြုသည်။
"ဒါကငါတို့ အကြီးအကဲ လေးယောက်ရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ဆုံပွဲလေ၊ သေချာပေါက် နည်းနည်း အဆင့်အတန်းမြင်တဲ့ဆီတော့ သွားရမှာပေါ့။ စိတ်ချစမ်းပါ မင်း"
ရန်ကျားလိ ကားမောင်းပြီး ဝမ်နမ်စံအိမ် တံခါးဝသို့ ရောက်သောအခါ ကားသော့ကို ကားပါကင်မှ ညီလေးဆီ ပစ်ပေးလိုက်သည်။
ရန်ကျားလိသည် လီတာ့၊ လီအော့နှင့် ဝမ်ယန်ကို ဦးဆောင်ပြီး မာန်ကြွား ထောင်လွှားနေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ပျားပန်းခပ် လှုပ်ရှားနေသော လမ်းတစ်လျှောက် လှမ်းကာလှမ်းကာနှင့် ဝမ်နမ်စံအိမ်ထဲ ဝင်လာသည်။ အကျွမ်းတဝင် ရှိလှစွာနှင့် တတိယအထပ် တက်သွားကာ ကျယ်ဝန်းသော သီးသန့်အခန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ထိုင်ချလိုက်ဖို့ အချိန်မမီသေးခင်မှာပဲ ခန်းမကြီး၏ မန်နေဂျာက ပြေးတက်လာကာ ရန်ကျားလိကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။
မန်နေဂျာက ဆိုသည်။
"လူကြီးမင်း မင်္ဂလာပါ။ စိတ်တော့ မရှိပါနဲ့၊ ဒီအခန်းကို လူကြီးမင်း လောလောဆယ်တော့ အသုံးပြုလို့ မရနိုင်ပါဘူး"
