{Unicode}
"ယိုယွင်းပျက်စီးသွားလေသော"
ဝမ်ယန်သည် အတော်ကြာအောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရှူနေပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ဘုံပိုင်ရေကို ထည့်လာပေးသည်။
ရန်ကျားလိလည်း မငြင်းဆန်ဘဲ ခွေးလှောင်အိမ်၏ အပေါက်သေးသေးလေးမှ ဘုံပိုင်ရေခွက်ကို ယူလိုက်ပြီး အလုတ်ကြီးကြီး သောက်လိုက်သည်။
သူသည်ခွက်ကို အပေါက်လေးထဲမှ ပြန်ပေးလိုက်ပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြုံးပြလိုက်ကာ
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ဝမ်ယန်သည် ထိုရုတ်တရက်ဆန်သော နွေးနွေးထွေးထွေးရှိသည့် အပြုံးကြောင့် ရှုပ်ထွေးသွားပုံပေါ်သည်။ ခေါင်းစောင်းလျက်နှင့် တော်တော်ကြာကြာ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးမှ ခွက်ကို ပြန်ယူသွားပြီး ဆိုဖာပေါ် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ထိုင်ချလိုက်ကာ စတင်ငေးမှိုင်တော့သည်။ ပျက်သွားအောင် ကစားခံလိုက်ရ၍ အမျက်ဒေါသတို့ မရှိနိုင်တော့သော အရုပ်ကလေးနှင့် တူပါသည်။
ဆက်ရောက်လာသည့် သုံးရက်တာတွင်လည်း ရန်ကျားလိသည် အားသည်နှင့် ဝမ်ယန်ကို ခေါ်သည်။
တစ်ခါတလေမှာ ရေသောက်ချင်တာဖြစ်ပြီး တစ်ခါတရံမှာတော့ တစ်ခုခု စားချင်တာဖြစ်သည်။ ဝမ်ယန်ယူနိုင်သည့် ပစ္စည်းကလည်း သိပ်မများပေ။ အခေါက်တိုင်းတွင် စက်ရုပ်လူသားကဲ့သို့ ဘုံပိုင်ရေ ထည့်လာပေးခြင်း သို့မဟုတ် အေးစက်စက် ပေါင်မုန့်ကိုသာ ယူလာပေးသည်။ ခွေးတစ်ကောင်ကို ကျွေးမွေးနေသလိုမျိုး စက်ရုပ်အတိုင်း ခပ်တန်းတန်းသာဖြစ်သည်။
ရန်ကျားလိသည် ဝမ်ယန်၏ ကောင်းလိုက်ဆိုးလိုက် ဖြစ်နေသော စိတ်အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်ရှူရင်း အသံမပြုတော့ချေ။
စတုတ္တမြောက်ညတွင် ယဲ့ဖန်သည် အပြင်မှ ပြန်လာပြီးနောက် ကြည့်ရသည်မှာ စိတ်အခြေအနေက သိပ်မကောင်းလှပေ။ မျက်နှာပေါ်တွင် ထူးထူးခြားခြား ခံစားချက်တို့ မရှိဘဲ အေးစက် မှုန်ဝေနေသည်။ ရင်ဘတ်ထဲတွင်လည်း ပေါက်ကွဲထွက်လာမည့် မတင်မကျမှုများ ဖြစ်နေပုံပေါ်သည်။
