ஆண்கள் ஒரு புறமும், பெண்கள் ஒருபுறமுமாக, ஏதோ புல் தரையில் நடப்பது போல சர்வசாதாரணமாக நெருப்பில் நடந்து கொண்டிருப்பதை பார்த்தவன் முகம் ஆச்சர்யம் காட்டியது.
சட்டென்று தேன்மொழி எங்கே என்று விழிகளால் தேடினான். அவள் புடவையை இழுத்து இடுப்பில் சொருகியவாறு இருந்தாள். அவளது செய்கையை பார்த்து அவளும் இறங்கத்தான் போகின்றாள் என்று அவனுக்கு புரிய , ஒரு பக்கம் கெட்ட கோபம் வந்தாலும், மறுக்கம் அவளை தடுத்து நிறுத்து என்று மனது சொல்ல, அவளை நோக்கி விரைந்தான்.
தேன்மொழி கண்மூடி பிரார்த்தனை செய்தாள். தீடிரென்று ஒரு கரம் இடுப்பில் கைவைக்க, சட்டென்று திரும்பிய வேகத்தில் கணவன் நெஞ்சோடு மோதினாள்.
''ஹனி அவ்ளோ சொல்லியும் நீ என் பேச்சைக்கேட்கலை இல்லையா?" என அவன் உறுமிய உறுமலில் , அவ்வளவு பக்கதர்கள் சத்தத்திலும் தெளிவாக அவன் குரல் கேட்க தேன்மொழி கணவனை பார்த்து பயந்தாள்.
''வா...இப்படி.." என அவளை தன்னுடன் இழுத்து வந்தவனாக ஆட்கள் குறைந்த பகுதியில் வந்ததும் பிடியை விட்டான்.
''ஏய் அறிவு இருக்கா உனக்கு?" அவன் கோபம் தணியாதவனாக கேட்க,
''ப்ளீஸ் அஸ்வா..எத்தனை வருசம் இறங்குறேன் ஒண்ணுமே ஆகாது..." அவள் மெல்லியகுரலில் முணுமுணுக்க,
''அப்படியா? அப்போ நான் போனதுக்கு அப்புறம் செய்..! என் கண்முன்னால செய்யாதே!" என்றான்.
அவன் தான் அமெரிக்கா போனதுக்கு பின் என்ற அர்த்தத்தை மனதில் கொண்டு சொல்ல, ஆனால் அவளோ அவன் இறந்ததுக்கு அப்புறம் செய்ய சொல்கிறான் என்ற அர்த்தம் கொண்டு நெஞ்சில் பலமான அதிர்ச்சி தாக்க நெஞ்சைப் பிடித்துக்கொண்டு அவன் மார்பில் மயங்கி சரிந்தாள்.
கோயிலில் நின்று கொண்டு கணவன் இப்படி ஒரு வார்த்தை பேசுவான் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. விளைவு அவளையும் அறியாமல் மயக்கம் வர அவன் நெஞ்சில சாய்ந்தாள்.
''ஹனி...ஹனி..." அவன் பதறியவனாக அவளது கன்னங்களை தட்டினான். அவனது இதயம் வேகமாக துடித்தது.
