Güneş Doğar mı Yeniden?

-47-

☆Keyifli okumalar.☆

Sürekli yeni gizemler giriyordu hayatına, sürekli sorması gereken sorular vardı artık. İçinde büyük bir sıkıntı, hayatında büyük bir karanlık vardı...

Yine bir sürü soruyla bekliyordu abisini. Eve giriş, çıkış saatleri düzensizdi ve ne zaman geleceğini bilmiyordu.

Geçen birkaç saatin ardından kapı açıldı ve abisi içeri girdi. Derin heyecanla o tarafa doğru yöneldi.

- Getirdin mi istediklerimi?!

Deniz, kardeşinin kendisini böyle bir soruyla karşılamasına sinirlenmişti fakat kendini dizginledi.

-Evet, al.

Derin kendisine uzatılan belgeleri sertçe çekip okumaya başladı.

Kağıtlarda yazana göre her şey abisinin anlattığı gibiydi. Günsan Holding'le ortak projeleri,şirketin projeden ayrılması, proje gelirinden ne kadar pay aldıkları belgeliydi. İntihar eden o adamların gerçekten Günsan Holding'te çalıştıkları , hatta aldıkları maaşa kadar her şey de yazıyordu.

Abisinin söyledikleri kanıtlanan Derin, şimdi asıl soruya geçiyordu.

-Holding sahibi olabilecek kadar nasıl zenginleştik biz, işsizdin sen, beş yıl içinde nasıl değişti bu?

-Bak Derin, her soruna cevap verebilirim fakat bana karşı olan şu tavırlarını önce bir değiştir. Hesap sorar gibi konuşma benimle!

-Hesap soruyorum zaten! Bana bunu anlatmamış olman, sana hesap sorabilme hakkını kendimde bulmam için gayet yeterli bir sebep bence.

-Derin!

Ses tonu uyarı barındırıyor olsa da Derin bu uyarıya kulak asmadı.

-Anlat artık!

Artık Deniz de oldukça sinirlenmiş gibiydi.

-Beş yılda ne değişti biliyor musun?! Ben değiştim, iş bulabilmek için çırpınıp duran bir ezikten patron yarattım ben. Çalışmak için girdiğim o işyerinin sahibi oldum. Orayı büyük bir şirket haline getirdim.Çalıştım, çabaladım, elimden geleni değil;daha fazlasını yaptım. Bize daha iyi bir hayat sunabilmek için dişimi tırnağıma taktım.

-Nasıl yükselebilirsin ki bu kadar?!

-Batmak üzereydi şirket, evimizin üzerine kredi çekip düşük bir fiyata satın aldım. En alttayken en üste taşıdım bu şirketi ben!

Derin abisinin anlattıklarını kabullendi ve daha fazla bunun üzerine gitmedi.

-Bana söylemeliydin.

-Neden söylemediğimi açıkladım sana, en son hatırladığın şartlarda yaşamaya devam etmek hafızana iyi gelir diye düşündüm, sen biran önce her şeyi hatırla ve eski haline geri dön istedim.

Daha sonra bir şeyin farkına yeni varmış gibi tekrar sesine öfke yansıyan bir tonda devam etti.

-Ayrıca bu belgeleri istemek de nereden çıktı, tam olarak neyden şüpheleniyorsun sen!

-Ben...

-Anlamadığımı sanıyorsun değil mi, cinayet konusunda bana güvenmediğini anlamadım sanıyorsun?!

-Hayır ben öyle düşünmedi-

-Derin ben aptal değilim. Senin ne düşündüğünü anlayabilecek akla sahibim!

-Abi hayır...

- Biliyorum; Çağıl'a yaptıklarım yüzünden, gözünde iğrenç bir profil çizdim. Kabul ediyorum, bu yaptığım büyük bir hataydı fakat benim tarafımdan da bakmalısın buna; ben, kaza geçiren ve zarar gören kardeşini, yaşama sebebini, korumaya çalışan bir abiyim...

Sesinde kırgınlık, gözlerinde yorgunluk vardı. Deniz, kardeşini korumak isterken ona verdiği zararları telafi etmek istiyordu fakat bu mümkün değil gibiydi. Derin bu hataları asla unutmayacak gibiydi. Daha fazla konuşmadan odasına geçen Deniz,Derin'e kendisini oldukça suçlu hissettirmişti.

Hala elinde tuttuğu belgeleri odasındaki çekmecelerden birine koydu. Bunları Çağıl'a gösterecek ve abisinin bu adamlarla bağlantısının sadece iş üzerinde olduğunu kanıtlayacaktı.

Gözleriyle odasına uzun uzun baktı. Abisinin büyük bir iş adamı olduğunu öğrenmişti fakat yaşam tarzını Derin için değiştirmemişti. Bu, eski ve çok da büyük olmayan evde yaşmaya devam ediyordu.
Eski ev diye düşünmek içini sızlattı. Bu evin her köşesinde
annesinden bir hatıra vardı. Bu evin tabanında yürümüştü annesi, bu evin duvarlarına değmişti eli.

Annesiyle olan anılarını en küçük ayrıntısına kadar hatırlarken, onun ölümüne dair olan hatıraları paramparçaydı. Hatırlamadığına sevindiği tek şey, buydu.

Herkese merhaba, bu bölüm biraz kısa oldu fakat sonraki bölümde bunu telafi edeceğim. Umarım beğenmişsinizdir.🌼