Bilge eve geldikten sonra düşündüklerime ve düşünmek zorunda olduklarıma ara verdim. İçinde bulunduğum durumu bir süreliğine unutmak ve kendimi bir gece daha Bilge'ye bırakmam en doğrusu olacaktı.
Çünkü düşündükçe içimde ve kafamda oluşan karmaşa yüzüme de yansıyor ve Bilge hep böyle savunmasız olduğum anlarda beni hemen yakalıyordu. Bu kez kesinlikle yakalanmamalıydım. Ama Bilge'nin bir şeyler anlaması için benim çabam bazen yetersiz kalabiliyordu. Dediği gibi bazen ona hiç birşey söylemesem de o anlıyordu.
"Gülşen ile gitmişsin bugün hastaneye"
" Hıhı. Annem kendini pek iyi hissetmiyordu."
"Yaaaa. Neyin var Meryem Teyzecim. İyi misin. "
" İyiyim kızım iyiyim. Başım dönüyordu biraz Umut abarttı hemen. Umut işte biliyorsun."
" Biliyorum. Biliyorum. Bayan vesvese" kulaklarıma dolan kıkırtısını oraya kilitlemek istiyordum.
" Sizi düşünmemin suç olduğunu öğrenmem iyi oldu hanımlar."
" Bozulma hemen yaaa" diyerek saçlarımı karıştırmış. Annemin bakmadığı anda bana bir öpücük göndererek keyfimi yerine getirmeye çalışmıştı. Gözlerimin baktığı yerde olması benim için yeterliydi oysa ki. Ve bu bugünden sonrası, keyfim için haberlerin kötü olacağına işaretti.
Yemekten yatma vaktine kadar geçen sürelerde bedenen vardım ama ruhen kesinlikle orada değildim. Uzun uzun Bilge'nin yüzünde takılı kalıyor her seferinde beni uyarması ile kendime geliyordum. Tabi ki anlamıştı bende bir şeylerin olduğunu ve benim konuyu geçiştirmek için sağlam bir bahaneye ihtiyacım vardı.
Odaya geçip bir ihtimal Bilge üzerime çekmeden uyurum diye bir hamle yapıp yatağa yatsam da başarılı olamamış karşımda soran gözleri ile aşık olduğum kadını bulmuştum. Bu gözlerden sadece yine kendisi için vazgeçebilirdim zaten. Dünya üzerinde Bilge'den başka hiç bir güç onu ardımda bıraktıramazdı.
" anlat bakalım kereviz"
" o ne be hahah" yüzümü güldürmesi saniyeler alıyor inanılmaz.
" Bir şey olmuş görüyorum hadi anlat."
" yok birşey sevgilim. hastane de ayağım biraz fazla zorlandı da bugün ağrım var. Ondan."
" Bunu şuan uydurdun"
" Valla uydurmuyorum sevgilim. Gel hadi." diyerek kollarımı açtım arasına girsin diye " sen kesin alırsın tüm ağrılarımı benim"
" inanmadım. Ama uzatmak istemiyorum çünkü benimde sana sarılmaya ihtiyacım var." diyerek kollarımın arasına girmişti hemen" çünkü bende çok yorgunum"
" senin neyin var"
" sıkılıyorum sen olmayınca iş yerinde Umut. Sen yokken nasıl çalışıyormuşum orada bilmiyorum. Sen hayatımda yokken ne yapıyormuşum ki ben gerçekten hiç bilmiyorum. Şimdi her yer çok kasvetli. Yüzüm gülmüyor eve kadar."
" Abartma hayatım. Sen bana bağımlı biri değilsin. Sen kendi başına da bir bireysin. Önceden de öyleydin. Ben olsam da olmasam da öyle olmaya devam edeceksin zaten."
" Abartma mı? yani seni ne kadar sevdiğini anlatmaya çalışan birine de abartma denmez Umut. en azından ben seni kırmamak için demezdim."
" Sevgilim yanlış anlıyorsun beni ama."
" Neyse. Uyuyalım bence. İkimizi de yorgunuz. Aynı yerlerde değiliz galiba bugün. Kırmayalım birbirimizi."
" Bilge"
