Akşam Güneşim

☀️16.BÖLÜM☀️

Medya: Bölüm sonu Zühre Memet vibe değil de ne???

Yazar'dan:

Yılbaşına Özel şu bölümü de atayım da aklım kalmasın, çalışmaya kaçacağım. Çünkü deli gibi çalışmam gerek ve gram çalışacak enerjim kalmamıştır. Hiçbir ders yetişmiyor var ya bir zordayım size anlatamam. Yorgunum dostlar çokça yorgunum 😂😂 Ve bunun konumuzla hiçbir alakası yok. Aslında bir konumuz da yok. O yüzden size keyifli okumalar dileyip kaçıyorum.

Aaa aslında bi konumuz vardı 😂 Herkese musmutlu bir yıl diliyorum. 2023 size neye ihtiyacınız varsa onun geldiği bir yıl olur umarım. Sağlık, akademik başarı, mutluluk, aşk, dostluk, maneviyat, maddi kazanç, iş... Ne diliyorsanız inşallah hayırlısıyla sizi bulur. Ve dilerim ki beni bulur. (Allah'ım lütfen, çok amin.) Öptüm hepinizi 😘 Siz de öpün birbirinizi, sevdiklerinizi 🥰

☀️☀️☀️

Xezal annesiyle misafirlerin gidişinden biraz sonra gelmişlerdi. Mutfaktaydım. Kalan bulaşıkları yıkayacaktım. Xezal gelip zorla elimden aldı. Mir Zelal'de, içerideydi. Kerem'le mutfak masasındaydık. Xezal'a gün içinde olanları anlattım. Bir yandan Kerem'i yediriyordum, diğer yandan Xezal bana bilmediklerimi anlatıyordu. Bulaşıklar bitene kadar ne kadar konuştuğumuzu anlamadık. Baver'le Hozan geldi. İkisi de yorulmuştu. Hozan kendini sandalyeye atıp, gözünü kapattı. Baver ekmek arası peynir alıp yanına oturdu.

"Yemek vardı," dedim yerimden kalkmak üzere. "Isıtayım?"

"Yok," dedi elini oturmam için kaldırarak. "Ben böyle seviyorum."

Yemeklerimi beğenmemiş miydi?

"Baver abinin huyudur. Ne yese gece mutfağa girip peynir ekmeğini yer," dedi Xezal tepsiyi sudan geçirirken. İşini bitirip yanımıza oturdu. Kerem'i aldı kucağına. "Ben seni ne özledim bugün," diyerek boynundan öpmeye başladı.

Oğlumu sevmesi içimi ısıtmıştı.

"Sen bugün ne yaptı onu görseydin," dedi Baver dolu ağzıyla. Hozan kapalı gözüne rağmen gülmüştü.

"Bebek o," dedim oğlumla dalga geçmesinler diye.

"Li... Bebek(!)" dedi Baver abartıyla. "Eniştemin kör gözü açıldı oğlunun pırtına."

Söylediği çok ayıp bir şeydi. Gülmemeliydim. Elimi ağzıma kapattım. Kendime mani olamadım. Herkes gülerken onlara katılmıştım. "Çi guneh e*(Ne günah)," diye uyardım gülmemi durdurup. Teyzelerinin eşi hakkında böyle gülüşmeleri çok yanlıştı.

Hozan gözünü açmış, Xezal'a Kerem'in yaptıklarını anlatmıştı. El birliğiyle güldüler oğluma. Kerem de gülmelerine gülüyordu.

Yorgunluğuma rağmen sohbetleri hoşuma gitmişti. Biraz daha dinlemek için dirseğimi masaya dayayıp, yanağımı avucuma yaslayıp kaldım yanlarında.

Baver hiç denilmeyecek şeylerin esprisini yapıyordu. Dilinin kemiği yoktu. Boşa dayak yemiyordu.

Biraz sonra Zelal geldi seslere. Bir sandalye çekti. Yan duruşunun ardında kalmıştım ben. Sohbete katıldı. Benim kaçırdığım birkaç şeyi anlattı. Onu da dinledim. Bir aralık salonda bardak kırılmış. Kimin çocuğu anlamadım. Zelal ondan illallah ediyordu. Onun yüzünden süpürge açmak zorunda kalmış.

En son bunları söylüyordu. En son bunları duymuştum. Gözlerim ne zaman kapanmıştı anlamadım. Sesleri kesildi. Gittiler sandım. Uyukladığımı ancak biri elimi yanağımdan çektiğinde başım boşluğa düşecek gibi olunca anlamıştım.