Akşam Güneşim

☀️34.BÖLÜM - Part 2☀️

Yeni kapağımız nasıl?

☀️☀️☀️

"Zühre senin yüzünden mi gitti anne?!"

Karanlık mutfağın üstüne bir karanlık daha örtüldü sanki. Hangi gidişten bahsediyorlardı?

"De bêje Halime!*(Hadi söyle Halime!)" diye atıldı halam. "Ji keça xwe re bêje!*(Kızına söyle!) Te çi bi keça min kir?*(Ne yaptın kızıma?)"

Annem halama bakıyordu. Gözlerini içine çekildiğim karanlıkta, perdenin ardından net göremiyordum. Sadece baktığını biliyordum.

"Bêje!" diye üsteledi halam gür bir sesle. Zelal'e kısa bir aralık döndü. "Tu dizanî diya Zühre kî ye?*(Biliyor musun Zühre'nin annesi kimdir?)" Geri anneme döndü beklemeden. "Oradan anlat bakalım. Nasılsa o kadına olan nefretinizden yaptınız siz her şeyi."

"Ben yapmadım!" diye sesini yükseltti annem sonunda baskıya dayanamıyormuş gibi. "Min tiştek dizanibû?*(Ben bir şey biliyor muydum ki?)"

"Sosin söylemedi sana?" diye karşılık verdi halam düşünme payı bırakmadan. "O başlattı her şeyi."

"Hala!" diye isyan edecek bir sesle araya girdi Zelal. "Annen yaptı diyorsun. Zühre'yi zorla gönderdi, abinden ayırdı, diyorsun. Sonra Zühre'nin annesi diyorsun. Şimdi de Sosin yengem! Bu üçünün Zühre'nin başkasıyla evlenmesiyle alakası ne?"

"Sosin şeytandır!" dedi halam Zelal'e en önemli kısmı söyler gibi. Sadece Zelal'de kalmıyordu gözleri. Sanki benim nerede duracağımı önceden kararlaştırmışlar gibi gözü perdeye değiyordu ara ara. Bana anlatıyordu aslında. "Sosin'in kardeşi zamanında Zühre'nin annesi istemiş. Zühre'nin annesi de babasının verdiği sözü bozmuş, Selahattin'e kaçmış."

"Bunun abimle ne alakası var?" diye çıkıştı Zelal sabrı kalmamış bir tavırla. "Zühre'nin annesiyle babası nasıl evlenmişse evlenmiş!"

Halam devam etti. "Sosin'in kardeşi evlenmemiş bir daha. Bekar öldü, gitti. Sosin'in kini pistir. Unutmaz ona yapılanı. Yılan gibi eline fırsat geçsin diye bekler durur. Eline fırsat diye Zühre geçmiş. İstemedi ki Zühre gelinimiz olsun. Annesi gelip Merxas'lara dünür olsun."

Yengem Zühre'yi annesinden sebep istememiş. Bunun annemle ne alakası vardı? Annem ne yapmıştı Zühre'ye? Halam neyi nereden getirmeye çalışıyordu? Anlamıyordum. Kadınlar ne yapıyor, ne diyor, anlamıyorum artık.

"Poşmana diya te ji*(Pişman olasıca annen de), şeytan Sosin'e uymuş."

"Öyle değil Gulazer!" diye çıkıştı annem bir sinir. "Doğrusunu de! Sosin istememiş diye ben Zühre'ye bilenmişim? Öyle değildi." Zelal'i karşısına alır gibi kolundan tuttu, kendine çevirdi. "Hüsnü'nün telefonunda Zühre'den mesajlar vardı. Konuşmuşlar gizlice."

Hüsnü. Dayımın oğlu Hüsnü. Nasıl Zühre'yle konuşmuş? Ne konuşmuş? Onun ne haddineymiş Zühre'yle konuşmak?!

Ansızın bir sinir patlak verdi kanımda. Bahçeye çıkmak için davranacağım anda Baver'in eli bunu yapacağımı biliyormuş gibi gövdeme çarpmıştı beni durdurmak için.

"Hüsnü abi?" diye sordu Zelal o sıra. "Zühre'yi nereden tanırmış?"

"Ben Baver'den öğrendim aslını," dedi halam.

Baver'i buldu gözüm hemen. "Ne demek lan bu?"

"Ben de yeni öğrendim," diye fısıldadı Baver hemen. "Sonuna dek dinle. Anlayacaksın."

Halam Zelal'e konuşuyordu. "Zühre'nin telefonundan Hüsnü'ye mesaj çeken Esme'dir. Zühre'nin kardeşi Esme."

Esme nereden tanıyordu Hüsnü'yü? Hüsnü şimdi evliydi. Ne ara, ne şekilde görüşmüşler? Bunun Zühre'yle ne ilgisi var? Annem neden karımın adını anıyordu Esme'nin yerine?