Akşam Güneşim

☀️FİNAL - Part 1☀️

Ve sona geldik işte 🥹 Bir Akşam Güneşi saati ☀️

☀️☀️☀️

*4 AY SONRA*

"Zühre!" diye seslendi Memet merdivenlerin başından.

"Geliyorum," dedim ağzı açık valize çocukların zıbınlarını sıkıştırırken.

Sesim ona gitmemiş olacak tekrar seslendi. "Zühre!"

"Nedir abinin bu telaşı?" dedim kol çantamın içindekileri yatağa döküp bir şey arayan Zelal'e.

"Terminalden anneni de alacak ya."

"E o daha binmemiştir bile," dedim valizin içi karışmasın diye elimle düzlerken. "Ne diye iki ayağımı bi pabuca sokuyor?"

"Kendisine sor," dedi kapıyı işaret edip.

Memet odanın kapısına dayanmış, son derece sinirli duruyordu. "Ben sana seslenmiyorum?"

"Baban da duymuştur ki sen bana sesleniyorsun!" dedim bezginlikle kendimi yatağa bırakırken. Ayakta durmaktan belim ağrımıştı. Yatağın üzerinde kalan çorapları aldım eşiyle birbirine geçirip valizin içine atmak için. "Şunlar son."

"Zühre herkes aşağıda," dedi Memet eşlediğim çoraplara sırası mı der gibi bakarken. "Diğer evde çorap yok mu?"

"Onları daha yıkamadım," dedim tüm çorapların eşlerini birbirine hızlı hızlı geçirirken.

Memet girdi içeri. Çorapları önümden alıp valize tıkıştırıp ağzını kapattı. "Gel evde halledelim kalanı. Millet kapıda kalacak."

"İyi, kaldır beni," dedim koluna asılıp beni çekip kaldırması için. Ayağa kalkınca dibinden çekilmedim geri. "Kızdın mı sen bana?"

"Niye kızayım?" dedi gayet de kızgın bir sıfatla. "Topladın başıma yine tüm kalabalığı."

"Yeni evimizin ilk yemeğidir Mem," dedim şirince bir seste. "Gulazer halayı çağırmasam olmaz, küser. Annem yolda geliyor. Mir'in nenesi çağırmasam ona günah. Mori hala kıştır beni yola koyma demese onu da çağırmak gerekti daha. E halanları çağırdım, amcamlar geliyor diye teyzenlerle dayınlara haber etmesek taraf tutuyor diyecekler."

"Tamam Zühre, tamam," dedi elini valize atıp. "Ama ben sana herkesi aynı gün çağırmayalım dedim."

"Öyle de ilk gün çağırmadığımız küsecek," dedim suç bende değil der gibi.

"Valla teyzemler şu ara küskünlüklerde zaten," dedi Zelal de arkadan destek atıp. "İlk gün yemeğe çağırmasanız ortadan çatlayacaklar."

"Sen ne yapıyorsun?" dedi Memet yatağın üzerine saçılı çantama bakarken.

"Bir şey arıyorum," dedi Zelal bulamamış gibi geri toplarken. Memet ona da kızmadan evvel elini kaldırdı. "Hiç bağırma. Ben ardınızdan Hozan abimle geleceğim."

"De hadi o zaman!" dedi Memet hızlıca toparlansın diye. "Babamlar kapıda bekliyor."

Kolunu hafifçe okşamak için tuttum. "Sen niye streslisin bu kadar?" Elindeki valize uzandım. "Gidiyoruz işte."