Napapahalinghing
Sa bawat daliring
Tila mga sining
Kung pasadahan aking
Hiyas na nagniningning
At sabik na dumadaing
Sa sandata mong magiting.
Bawat himas at pisil,
Ramdam ko ang gigil.
Di paaawat, ayaw tumigil.
At ang biglaang pagsiil
Sa labing naghihilahil
Tila may ulap sa pilapil.
"Angkinin mo ako, Ginoo.
Wasakin mo ang lungga ko,"
Puno ng kalibugan kong pagsamo,
Habang tayo'y nasa kubo
Sa gitna ng masukal na paraiso.
Dahan-dahang pag-iindayog.
Unti-unti'y naging tila kulog.
Pabilis nang pabilis ang pag-usog,
Hanggang mabasag ang bilog.
Nanggigitata namumulang bukana
Buhat sa init ng likidong iniluluwa
Ng taas-noo't sumasaludong kargada.
Hagupit ng pag-ulos ay lumalaginit
Tumitirik ang kaligayahan na abot-langit.
Pawis ma'y tagaktak, muli tayong sumabak.
BINABASA MO ANG
Isang Daang Tula Para sa Isang Estranghera
Poetry"If a poet loves you, you will never die." I'm just a mediocre poet who never believed I will cross path with love. But destiny really works in a mysterious way. The moon may wax and wane and ocean may ebb and flow, yet poetry will remain constant...
