បងខ្លាចមែន?

258 35 12
                                    

  នាពេលរាត្រីបែបនេះទីក្រុងសេអ៊ូលក៏មានតែពន្លឺភ្លើងពណ៌លម្អចម្រុះគ្រប់កន្លែង
  «អ៊ូរអរដល់ហើយ ណ៎មិនដែលដឹងសោះ»កែវភ្នែកមានពន្លឺមិនបានទៅខ្វាយខ្វល់ច្របល់ចិត្តជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួនអីម៉ាបៀក គឺផ្តោតមកម្នាក់ដែលខ្លួនកំពុងតែកាន់ដៃញញឹមឡើងស្រស់នេះទេ
«អូនចង់ញុាំអី?»រាងក្រាសហៅរាងតូចអូន ចឹងបើអ្នកមិនដឹងគឺថាអ្នកទាំងពីរនាក់នេះបងប្អូនគ្មានមិនខានទេបើម្នាក់កម្ពស់ឡើងខ្ពស់ចំណែកឯម្នាក់ទៀតកម្ពស់តែត្រឹមទ្រូង
«ឈប់កុំទាន់អាលមិនដឹងទេបើអីកីទំនងៗសម្រេចចិត្តមិនដាច់»និយាយមធ្យមទេងុំតែទឹកមុខខ្ជីខ្ជូតហ្នឹងហ្មងធ្វើឲ្យរាងសង្ហារខ្នក់ខ្នាញ់តែរហូតតែដូចជាមិនដឹងខ្លួនសោះ
«បើគិតមិនទាន់ចេញចឹងទៅរកអីលេងសិនទៅ»ដៃទាំងពីរក្តាប់ជាប់គ្នាដូចជាប់កាវដឹកដៃគ្នាមកដល់កន្លែងបោះកងយករង្វាន់
«យ៉ុន អូនចង់បានតុក្កត្តានោះពណ៌លឿងៗត្រចៀកខ្មៅដូចកូនឆ្កែ»អង្រួនដៃតិចៗង៉ិកង៉ក់សុំឲ្យអ្នកជាសង្សារលេងហ្គេមបោះកងហ្នឹងយកឲ្យ
«បើបានបងបានអី?»អ្នកកម្លោះញញឹមលោរមុខមកជិត
«មិនដឹងទេចង់បានឲ្យលឿន»ចរឹកជីមីន ឡើងខ្មើតគ្រាន់តែចង់បានតុក្កត្តាហ្នឹងមួយសោះអីក៏ទ្រង់ពិបាកអីម្លេះប្រុសមុខមាំម្នាក់នេះ
«ខ្ញុំុំយក10 កង»លុយប៉ុន្មានវ៉ុនហុចមកឲ្យម្ចាស់ហ្គេមរីឯកងសម្រាប់បោះក៏បានដូចគ្នា
«ធ្វើមិចឲ្យបាន»មិនលំៗទេរាងតូចយើងនេះសុទ្ធតែចង្អើតជើងមកច្របាច់ ក៎រាងក្រាសថ្នមៗដាក់កំហិតទៀត
«ជឿតែលើបងបាល់បងបោះចូលបិទភ្នែកផងចុះទម្រាំអានេះបោះបើកភ្នែកសោះ»រាងតូចស្ងាត់សឹមថយទៅម្ខាងឲ្យយ៉ុនហ្គី បញ្ចេងថ្វីដៃ
«យ៉េ ចូលហើយ ផាច់ៗ»មួយកងដំបីងក៏ចូលផ្លុកជាហេតុឲ្យអ្នកដែលឈរមើលស្រែកហ៊ោរលោតកញ្រ្ចៀវគេមើលមុខលាន់
«អានោះ នេះហើយនៅប៉ុន្មានទៀតយកមកឲ្យអស់»ម្ចាស់ហ្គេមនេះដំបូងៗញញឹមស្រស់ណាស់ដល់10 កងចូលទាំងអស់ក្លាយមកជាស្រពាប់ស្រពោនជាមួយអតិថិជនដៃត្រង់ម្នាក់នេះ
«ត្រូវទាំង10ចឹងគឺត្រូវថែមឲ្យ3000វ៉ុនទើបបានអីវ៉ាន់ទៅទាំងអស់»ទឹកមុខអង្វរ កដាក់មកខ្លួនទើបរាងសង្ហារយក3000វ៉ុនមកឲ្យអ្នកលក់
«យ៉ុនៗ របស់អូននេះពូកែណាស់សង្ហារ ឆ្លាតនិងចិត្តល្អ»ទោះជាពាក្យបញ្ជោមែនតែវាក៏ជាការពិត!!!
«អឹម»មម្រាមដៃវែងៗចុចថ្ពាល់តិចៗធ្វើឲ្យអ្នកដើរក្បែរឆ្ងល់
«បងឈឺធ្មេញមែន?»ឃើញចឹងក៏ស្មានតែថាសង្សារម្នាក់នេះឈឺធ្មេញទាំងដែលអត់បានយល់ពីកាយវិការថាអ្នកខាងនោះចង់បានអី
«នេះ»រាងក្រាសបន្ទន់ជង្គង់នឹងចុចថ្ពាល់ទៀត
«ថើប ហ្អាអូនយល់អត់?»ប្រាប់បែបហ្នឹងទើបយល់ន័យ
«ជុប សឺតៗ សឺត»ឮតែសម្លេងក៏អាចដឹងថាថ្ពាល់សង្ហារៗនេះត្រូវជីមីន បំពានជាច្រើនខ្សឺតដែរ
«តែមួយតើស ម៉េចក៏ច្រើនខ្សឺតម្លេះ?»តែ7សង់ទីម៉ែត្រទៀតអ្នកទាំងពីរដឹងតែបានថើបគ្នាហ្មងបើលោរមកមុខជិតៗគ្នាបែបហ្នឹង
«មិនដឹងចង់ថើបមិនដែលបានថើបផងចឹងឲ្យច្រើនខ្សឺតតិច»ពេលនៅតែពីរនាក់ស្ងាត់ៗអ្នកដោយរំលើកនេះលួចឆ្មក់ថើបគេសោះដល់ពេលថើបវិញធ្វើឯងមានប្រតិកម្ម
«និយាយលេងសោះងរ ទៀតហើយហី ហឹម?»បានចឹងអត់មាត់លួងលោមអីទេបែរជាសួរធ្វើពើទៅវិញ
«មិនបានខឹងដឹងមកពីណា»មាត់និយាយតែចឹងទេបើទឹកមុខវិញពិតជាពិបាកក្នុងការបរិយាយណាស់
«ញុាំការ៉េមត្រជាក់ៗវិញ ណ៎»ងក់ក្បាលផ្ងក់ដោយមិនមាត់អីទាំងអស់
«ចង់ទៅជិះកន្ត្រកវិលមើលទៅទំនងសប្បាយណាស់»សម្លេងស្រែករបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងកន្ត្រកឮឲ្យចចាវកងរំពងពេញបថិវេណនោះ
«អូនខ្លាចខ្ពស់អត់ចុះ?»ត្រឹមតែងក់ក្បាលហេតុនាំឲ្យនាយកម្លោះស្មានមិនត្រូវសោះ
«ចង់ជិះ»មួយប៉ព្តិចភ្នែករាងតូចនាំរាងក្រាសមកដល់កន្លែងទិញសំបុត្រស្រាច់
«ច្បាស់ហើយ?»ដំណើរមួយៗមកកាន់កន្ត្រកកាន់តែជិតទៅៗទើបសួរបញ្ជាក់ម្តងទៀត
«អង្គុយចុះទៅបងខ្លាចអី?»យ៉ុនហ្គី យល់ព្រមតាមសម្តីអ្នកខាងនោះ
«ខ្ពស់ពេកហើយ»ដៃតូចៗដូចកូនដង្កូវចាប់ក្តាប់ចូលគ្នាពេលគ្រឿងម៉ាសុីនចាប់ផ្តើមដំណើរការ
«ហឹក ជួយប្រាប់គេទៅចង់ចុះវិញ»ឡើងមកផុតពីដីរៀងខ្ពស់គួរសមដែរទើបអារម្មណ៍ភិតភ័យវាលេចចេញមក
«ឈប់អត់មានទេមានបងនៅនេះហើយុំខ្លាច»និយាយដោយលួចសើចដំបូងធ្វើឯងហំហានដល់ហើយ
«ពេលដល់ដីប្រាប់អូនផង»មកដល់ទីខ្ពស់គ្រឿងម៉ាសុីនដំណើរការយឺតៗបង្ហាញនូវទស្សនីយភាពដល់ល្អឯកនាពេលយប់នៃទីក្រុងសេអ៊ូល
«មីននី សាកបើកភ្នែកសម្លឹងមកបង»យ៉ុនហ្គី ក្តោបថ្ពាល់ប៉ោងៗសឹមស្នើរសុំឲ្យអ្នកក្បែរកាយបើកភ្នែក
«អត់ទេ»គ្រងីក្បាលញាប់ស្មេបដិសេធ
«បើមិនបើកអូននឹងស្តាយក្រោយយប់ចឹងស្អាតណាស់»ត្របកភ្នែកដែលបានបិទក៏ព្យាយាមបើកមកសន្សឹមៗសម្លឹងមុខបុរសជាទីស្រលាញ់មុនគេ
«សាកមើលនៅឆ្វេងដៃអូនទៅ»យ៉ុនហ្គី ចាប់មុខជីមីន បង្វែរឲ្យមកមើលទេសភាពដែលអាចមើលឃើញនៅទីខ្ពស់បែបនេះ
«វ៉ោវ ស្អាត»ពន្លឺចិញ្ចាញចិញ្ចាចកាន់តែនាំឲ្យវាសក្តិសមសម្រាប់អ្នកទាំងពីរដែលមានពេលវេលានៅជិតៗគ្នា
«តែអូនតែងតែស្រស់ស្អាតជាងមុខអូនមានពន្លឺដូចជាព្រះអាទិត្យ ស្នាមញញឹមបីដូចវង់ចន្រ្ទា»ថ្ពាល់ក៏ក្តៅភាយៗកាលបើបានឮពាក្យសម្តីញ៉ែញ៉ងអប្បាញ់មិញនេះ
«ហឹម»ក្រសែភ្នែកទាំងគូប្រសព្វគ្នាបង្កើតបានជាទំនាញទាញបេះដូងអ្នកទាំងសងខាងឲ្យរង្គោះរង្គើររហូតឈានដល់ថ្នាក់បបូរមាត់ទល់បបូរមាត់
«អឹម អឹម»អណ្តាតឥតឆ្អឹងស៊កជ្រ ល៎បឺតជញ្ជក់បបូរមាត់អ្នកដែលជាសង្សារទាំងភ្លើតភ្លើនមៃរវាមដូចមឹកពីងពាងសសៀរៗចូលមកតាមជាយអាវហួសរហូតដល់ដើមទ្រូងដែលរាបស្មើ
«អឹម អឹម អឹម ហឹម»រាងតូចចង់បញ្ចេញសម្លេញដ៏អាម៉ាសនោះមកម្តងៗហើយតែបបូរមាត់គ្មានសេរីភាព
«សុំទោស ជុបបងភ្លេចខ្លួន»ដង្ហើមដកសឺតសតៗស្ទើរតែដាច់ខ្យល់

ស្រលាញ់អ្នកអានថើរៗពេញបេះក្រូច😍💕 
Keo_theary

កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)Where stories live. Discover now