កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)

ឈប់ភ្លាម

សូមអធ្យាស្រ័យម្រាប់ពាក្យសម្តីណាដែលមិនសមរម្យប្រសិនជាមិនពេញចិត្តភាគនេះសូមអូសរំលងកុំអានអី

ដាក់បបូរមាត់លើសាច់ទ្រូងដោយបឺតជញ្ជក់ថ្មមៗចំណែកឯដៃខ្ទប់មាត់ជីមីនកុំឲ្យបញ្ចេញសម្លេងមកខ្លាំង
«អឹម អ្ហឹម»បើកភ្នែកមិនទាន់ស្ទើរតែប្រកាច់ស្រែកមកម្តងៗដោយអណ្តាលដ៏បុិនប្រសព្វធ្វើចលនាលើចង្អូរទ្រូងដែលទន់ល្មើយ
«ជុប កុំភ័យអីអូនសម្លាញ់គ្រប់គ្នាគេងអស់ហើយ»លោមកថើបលួងលោមសឹមលើកមកដាក់លើភ្លៅអង្គុយទល់មុខគ្នា
«យ៉ុន អ្ហាស អឹម អ្ហឹសៗ»ដង្ហើមសកផេតផតៗស្ទើរតែអត់ដល់គ្នាដៃវិញយកខ្ទប់សម្លេងទាំងវេទនា
«សាច់អូនផ្អែមហើយក៏ក្រអូបទៀត»ថើបទៅថើបមកៗក៏ហួសមកដល់កញ្ចឹងកទប់ចិត្តមិនបានក៏បឺតជញ្ចក់ថើរៗតែគ្មានស្នាមទេ
«សុំតែម្តងនេះទេបងទ្រាំអត់បានទេ»និយាយរួចក៏ដោះអាវក្រៅដែលកំពុងតែពាក់មកចង្កេះអ្នកដែលអង្គុយលើភ្លៅ
«តែនេះមិនមែននៅក្នុងបន្ទប់ទេ»និយាយដោយទឹកមុខអង្វរក
«តែវាទល់ហើយ»ឮបែបនេះទើបចាប់អារម្មណ៍ថាមានអីគេទេ?ទល់ៗចាក់គូថខ្លួន!!!
«ក៏បានតែតិចៗ»បានការយល់ព្រមក៏សម្រាតខោខ្លួនឯងនិងខោជីមីនចេញទម្លាក់ត្រឹមជង្គង់ដោយអង្គុយទល់មុខគ្នាដដែល
«អើ្ហស»ដោយការផ្សាក្រហាយខ្លាំងពេកទើបថ្ងូរចេញបន្តិចតែយ៉ុនហ្គីថើបបំបិតមាត់ជិតចលនាចង្កេះដោលពីក្រោមមកមើលតិចៗ
«យ៉ុនអូនចង់នោម»ប៉ុន្មាននាទីក្រោយអារម្មណ៍ប្លែកនៃភាពសុខស្រួលបានលេចឡើងមក
«ចាំដល់ជាមួយគ្នា»ចាប់ចង្កេះអង្ក្រប់យ៉ាងណែនទើបដោលយ៉ាងញាប់ឆ្មេររហូតទឹកដែលមានកម្តៅអន្ធិលៗជ្រាបពេញពោះជីមីន
«ចាំបងសម្អាតឲ្យ»លើកដាក់លើកៅអីហើយក៏ចូលមកប្រឡោះភ្លៅលិតសម្អាតត្រង់តំបន់ពិសេសដែលមានហូរហៀរទឹកអន្ធិលៗទាល់តែស្អាតទើបស្លៀកខោឲ្យជីមីនមានរបៀបរៀបរយវិញ
«ទូរស័ព្ទបង»រាដៃទារកទូរស័ព្ទទាំងទឹកមុខឡើងខ្មើតខុសពីប៉ុន្មាននាទីមុនដាច់ផឹង
«រកធ្វើអី?»សួរអញ្ចឹងមែនតែក៏ហុតមកឲ្យដែរ
«យកលេង»ទូរស័ព្ទដល់ដៃក៏ញញឹមឡើងខ្ជឹប
«ជុប ក្រិប»ធ្លាប់តែយ៉ុនហ្គីឆ្មក់ថើបតែលើកនេះក៏ចង់លួចឆ្មក់ថើបវិញម្តងទើបកើតគំនិតចង់យកទូរស័ព្ទមកថតទុកជាភស្តុតាង!!!
«សឺត ក្មេងឈ្លើយហ៊ានបន្លំថើបបង?»មិនឲ្យចាញ់ចិត្តក៏ថើបឌឺវិញ
«ហ្អេ ឈប់ភ្លាម»ថាបានមួយខ្សឺតបន្តហើយតែក៏មានសម្លេងឃាត់
«សឺត សង្ងំគេងទៅចឹងសាយ័ណ្ហសួស្ដី»សម្លេងខ្សឹបៗលាន់ឮតែផ្នែកខាងក្រោយបង្អស់នៃឡានក្រុងទេ
ជាច្រើនម៉ោងទៅរថយន្តក្រុងដឹកសិស្សសាលាបានមកដល់ដែនដីផ្ទៃសមុទ្រដែលមានខ្យល់បកមកវិចៗទង្គិតទឹកនិងថ្មប៉ះគ្នា
«មីនដល់ហើយ»ចំណតទីមួយបង្កជាអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាខ្លាំងមែនទែន
«ពួកយើងនឹងចុះលេងនៅទីនេះ3ម៉ោងទើបបន្តទៅដេហ្គូ»ប្រកាសរួចសិស្សនាំគ្នាចុះមកលេងទឹកឡើងព្រាត
«ទៅណាហ្នុង?»គ្រប់គ្នារត់ទភឆ្វេងដៃតែជីមីនបែរជារត់ទៅស្តាំដៃវិញ
«ទៅលេងមណ្ឌលកុមារកំព្រាដែលអូនធ្លាប់រស់នៅ»ឆ្លើយទាំងដើរបណ្តើរៗ
«ខ្ញុំជួលកង់នេះ»ងាកជិតខ្លួបមានកន្លែងជួលកង់ក៏ជួលមួយជិះ
«បងទៅដែរឡើងមក»កង់នេះមានរានក្រោយសម្រាប់អង្គុយផងដែរ
«ប្រាប់ផ្លូវបងមក»អ្នកខាងក្រោយឱបចង្កេះអ្នកឌុបឡើងណែនដោយគ្មានបារម្ភរឿងអ្នកមើលឃើញទេណាមួយចេញមកឡើងឆ្ងាយគ្រាន់បើដែរ
«ជិះទៅ700ម៉ែត្របត់ឆ្វេងដល់ផ្លូវបំបែកអត់បត់ទេជិះត្រង់ទៅខាងលិច»ស្តាប់តាមការរៀបរាប់រហូតដល់ទីចំណតដែលមានកុមារកំព្រាជាច្រើននៅក្នុងមណ្ឌលមួយនេះ
«ជីមីនហ្យុង/អ៊ុបប៉ា»ក្មេងស្រែកឡើងកងរំពងកាលឃើញអ្នកធ្លាប់មើលថែពួកខ្លួន
«ជុបហ្យុងទើបតែមកលេងពួកយើងទេ»ក្មេងប្រុសអាយុ15ឆ្នាំម្នាក់បានរត់មកឱបនិងថើបជីមីនគ្មានត្រប្រណីបើនិយាយពីរាងរៅវិញឡើងចង់ប៉ុនយ៉ុនហ្គីទៅហើយ
«មានមកពីណាមកពីហ្យុងរវល់តើសទើបគ្មានពេលណាមួយនៅសេអ៊ូលនឡមិនស្រួលទេត្រូវរកប្រាក់ចាយខ្លួនឯងត្បិតត្បៀតៗសម្រាប់បង់បន្ទប់ស្នាក់នៅផងដែរ»ទាំងពីរនាក់និយាយគ្នារំសាយចិត្តរលឹកទឹកមុខអ្នកជូនមកនេះវិញដូចជាមានគេយកទៅផ្លុងខោកណ្តាលព្រៃ
«អ៊ុបប៉ាមកជាមួយជីមីនីមែន?»នាងល្អិតអាយុ5ឆ្នាំរត់មកតោងជើងយ៉ុនហ្គី
«អឹម គឺពិតមែនហើយ»ញញឹមផ្កាត្រកួនដាក់ក្មេងតូច
«ញុាំទេ?»កម្ពស់បានសមាមាត្រគ្នាពេលបន្ទន់អង្គង់ចុះស្ករគ្រាប់បៀមជាប់មាត់ទាញចេញលើកបង្ហាញថាជាក្មេងល្អចេះចែករំលែក
សំណេះសំណាលជាមួយអ្នកគ្រប់គ្រងមណ្ឌលនិងក្មេងៗដោយចំណាយវេលាអស់35នាទីទើបត្រឡប់មករកឡានវិញ
«ម៉េចក៏ស្ងៀមឲ្យក្មេងម្នាក់នោះថើប»ជិះសុខរំលឹកដល់កម្មភាពនោះទៀតបាត់
«គេតែងតែថើបអូនបែបនេះក្មេងក៏បែបនេះដូចតែគ្នាដែរ»មុននឹងចេញមកហ្នឹងជីមីនត្រូវក្មេងព្រួតគ្នាថើបថ្ពាល់ឡើងចង់សឹក
«ក្មេងៗផ្សេងមនុស្សធំផ្សេងវាអត់ដូចគ្នាទេ»ទង្វើប្រច័ណ្ឌចេញមកស្តែងៗលែងលាក់លាមតទៅទៀត