បាញ់បំបែកក្បាលវាចោលទៅ

230 31 4
                                    

ព្យាយាមរើបម្រាស់ចុះឡើងមិនឈប់ទោះដឹងថាគ្មានសង្ឃឹមរើរួចក៏ដោយ។
«សម្លាប់យើងឲ្យងាប់ទៅព្រោះអីយើងរអើមមនុស្សដូចជាហែងណាស់មិនចេះឈឺខួរ មុខក្រាស់ តណ្ហាក្រាស់សុីមនុស្សមិនរើសមុខមិនលើកលែងសូម្បីតែប្រុសដូចគ្នា»ខាំមាត់ខ្លួនឯងយ៉ាងខ្លាំងនាំឲ្យឈាមហូរមកកាន់តែច្រើនរីឯចក្ខុទាំងគូសម្លក់អ្នកខាងលើទ្រូងមិនឈប់។
«មួយម៉ាត់ក៏ថោក ពីម៉ាត់រអើម!អូនចង់យ៉ាងម៉េចទៀតហ្អាស?បងគ្រាន់តែចង់ជានាវិញមិនបានមែន?អូនចាំទុកណាផាក ជីមីនបងមិនបានអូនអ្នកផ្សេងក៏មិនបានដូចគ្នា»ក្រោកចេញពីជីមីនវិញសឹមបញ្ចេញសម្រែកមកខ្លាំង។
«ជុង ជីមីនវើយ!មិនមែនផាក ជីមីនទេអាល្ងើនោះវាលែងមានទៀតហើយ»ចង្អើតមកក្របូច កអាវយ៉ុនហ្គីយ៉ាងណែន។
«ផាក ជីមីន!ផាក ជីមីនមានអីមិនល្អ?ឬប្តូរត្រកូលបែបនេះឡើងគ្រែជាមួយអាហូស៊ុកនោះហើយមែន?បានមានទាំងកិត្តិយស មុខមាត់ ទ្រព្យសម្បត្តិហើយយកងារជាបងប្អូនមកបិតបាំង?»ចាប់ស្មានាយតូចអង្រួនឡើងខ្លាំងៗ។
«ផាច់ ហែងគ្នាសិទ្ធិមើលងាយបងអញទេ អាឆ្កួតឯងនេះវាដឹងស្អីខ្វះទៅ?ទម្រាំបានមកដល់ពេលនេះឯងដឹងដែរអត់ថាយើងលំបាកប៉ុណ្ណា?ហែងឲ្យអញធ្វើស្អីមកលើអញខ្លះមានចាំទេ?ទាំងថ្នាំញៀន ទាំងថ្នាំសម្រើប ការរួមភេ*រហូតដល់យើងឆ្កួតឯងមានដឹងអត់?»យ៉ុនហ្គីត្រូវជីមីនទះមួយកំភ្លៀងនោះរហ័សងើយមុខមកទាំងដឹងកំហុសសារជាថ្មី នេះគ្រាន់តែប្រើតិចៗសោះអាចវិវត្តន៍ជាវិកលចរឹក?ឬមកពីប្រើលាយឡំគ្នាទៅ?
«សុំ...សុំទោសជីមីនលើកលែងឲ្យបងម្តងទៅ»លត់ជង្គង់ចុះគ្រឹបជាការសុំទោស។
«កុំមកជិតយើង»ថយក្រោយរហូតបានមកដល់តុធ្វើការពេលយ៉ុនហ្គីក្រោកមកចង់រកឱប។
«យើងប្រាប់ឲ្យថយ»និយាយលែងស្តាប់ តទៅទៀតទើបដកកាំភ្លើងចេញពីថតតុចេញមក។
«ឈីវ/អាក!»កាំភ្លើងភ្ជាប់ជាឧបករណ៍សម្លេងយើងអាចឮបានត្រឹមតែសម្លឹងបានតិចប៉ុណ្ណោះ។
«ត្រង់នេះ បាញ់ត្រង់នេះសម្លាប់អាថោកនេះឲ្យងាប់ហ្មងទៅបើស្អប់ដល់ម្លឹង»ចាប់កាំភ្លើងមកភ្ជុងត្រង់បេះដូងដឺលកំពុងតែលោកឥតអាក់ខាន។
ត្រឡប់ទៅកាន់អតីតកាល
«ត្រូវដាក់វាតាមខ្លួន បើនរណាបៀតបៀនឯងបាញ់បំបែកក្បាលវាចោលទៅ»ស្ថិតក្នុងទីលានរៀនបាញ់កំភ្លើងនាយតូចហូស៊ុកកំពុងតែឈរឱបប្អូនប្រុសពីខាងក្រោយឲ្យតម្រង់ទៅកាន់គោលដៅដែលត្រូវបាញ់។ចាប់តាំងពីពេលដែលជីមីនត្រូវបានគេបំពាននៅមន្ទីរពេទ្យនោះមកហូស៊ុករងចាំឲ្យជីមីនឆាប់ជាទេនឹងបានឲ្យចេះប្រើកាំភ្លើងការពារខ្លួនឯង។
«បាទ ផាំងៗ»កេះកៃាំភ្លើងបន្ទឺនូវស្នូរសម្លេងខ្លាំងៗឮខ្ទររន្ថើន។
បច្ចុប្បន្ននេះវិញក៏
«សុីប!»ទាញប្រតាយប្រតប់ចុះឡើងក៏រាកៃចំាស្មាច្រាលនូវលោកហិតក្រហមឆ្អិនឆ្អៅរ។
«ព្រុះ!»កាលមាំដួលគ្រឹបកាលបើត្រូវពីរគ្រាប់ផ្ទួនៗ។
«ណាមជីល!ចេញឡានទៅមន្ទីរពេទ្យ»រហ័សស្លន់ស្លោរគ្រាយ៉ុនហ្គីមកខាងក្រៅស្រែកហៅលេខាសង្ហារក្តែងៗ។
ណាមជីលរៀងភាំងបន្តិចដែរកាលបើមនុស្សនិយាយគ្នាសុខម៉េចក៏ចេញមកវិញមានឈាមស្រោចខ្លួនបែបនេះ?
«ជាន់ហ្គែឲ្យលឿនៗទៅនរណាមិនជៀសបំបុកឲ្យបែកក្បាលទៅ»សម្រែកខ្លាំងទាំងទ្ររាងកាយសន្លប់ស្តូកស្តឹងបាត់មាត់ បាត់ ក។
មិនជាយូរប៉ុន្មានក៏បើកដល់មន្ទីរពេទ្យកណ្តាលទីក្រុង។
«មិនអនុញ្ញាតឲ្យសាច់ញាតិចូលបានទេសូមរងចាំនៅខាងក្រៅ»គិលានុបដ្ឋាយិការេរាំនាយតូចកាលបើចចេសចង់ចូលទៅតាមដែរ។
«ហុើយ!ក៏បានដែរ»ទាត់ខ្យល់ទាំងមួរហ្មងសឹមដាក់បង្គុយនៅលើកៅអីដែលមាននៅជិត។
«ទៅធ្វើការវិញទៅ បើមានគេសួរប្រាប់ថារបួសចាស់រើឡើងទើបហូរឈាមដល់សន្លប់ ហាមនិយាយអីផ្តេសផ្តាសឲ្យសោះ»ដាក់គំនាបទៅកាន់នាយសង្ហារកម្ពស់ខ្ពស់ស្រឡះណាមជីលជាមួយទឹកមុខមុឺងម៉ាត់។
«បាទ នេះសោរឡានលោកអគ្គនាយក»ប្រគល់សោរឡានឲ្យចាហ្វាយតូចរួចក៏ឈរកាក់taxiនៅខាងមុខមន្ទីរពេទ្យជិះមកក្រុមហ៊ុនវិញ។
«អាចចូលមើលអ្នកជម្ងឺបានហើយ ចា»គិលានុបដ្ឋាយិកាស្រីបញ្ចេញស្នាមញញឹមរាក់ទាក់ក្រោកពិនិត្យអាការ:ជាមួយនិងdoctorរួចនិងបានបញ្ជូនមកបន្ទប់VIPរួចរាល់។
«នាំទុកមែន»អង្គុយសម្លក់សម្លឹងមើលអ្នកដែលសម្រាកព្យាបាលនៅលើគ្រែសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួន។

(គេជិតត្រូវគ្នាវិញហើយតែខ្ញុំ....🙃🤣)
លក់ កម្ម៉ង់ បង់រំលោះអីវ៉ាន់Kpop តារាចិន ទូរស័ព្ទIphone Samsung(ុទូរស័ព្ទមានការធានាជូនដូចគ្នា) បង់រំលោះគ្មានការប្រាក់ឬអត្តសញ្ញាប័ណ្ណ😉🎀
☘Fb:Park Rj (1)
☘Fb:Park Rj Kpop Stuff (2)
☘សរសេរដោយ:Keo_theary - កែវ ធារី🦔⚡

កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)Where stories live. Discover now