កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)

ជួយមឹមតិចបានអត់?

  សូមអធ្យាស្រ័យសម្រាប់ពាក្យសម្តីណាដែលមិនសមរម្យបើអត់ពេញចិត្តភាគនេះទេសូមអូសរំលងកុំអានអី

  ហាងកាហ្វេមួយកន្លែងក្បែរទន្លហានដែលគ្រប់គ្នាស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថាទន្លេមួយនេះមានភាពល្បីល្បាញជាងទន្លេឯទៃទៀតក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងក៏បានបើកបង្ហាញឲ្យយើងបានជ្រាបថាមានអតិថិជនឡើងពេញហាងជាមួយខ្យល់បក់មកល្វិចៗសាយចំហាយទឹកមកបំពេញកៅអីនិងតុដែលទំនេរឲ្យណែនតាន់តាប់តាំងពីក្នុងរហូតដល់ក្រៅហាងតែអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះគឺតុមួយដែលនៅជ្រុងខាងជើងនៃហាងមួយនេះមានសម្លេងសើចក្អាកក្អាយសប្បាយរីករាយជាខ្លាំងកាលបើខានជួបគ្នាមកជាង3សប្តាហ៍មកហើយ
  «ហៅអីញុាំសិនទៅ»បន្តប្រយោគទាំងស្នាមញញឹមមិនប្រួលប្រែ
  «យកការ៉េមស្រ្តបឺរីចានធំមួយហើយតែបៃតងចុះជីមីនវិញ?»ស្រីស្រស់រាងតូចច្រឡឹងអារីជាអ្នកផ្តើមកម្ម៉ង់មុន
  «ខ្ញុំកាហ្វេខ្មៅសុំស្ករ30%»ងាកមកនិយាយជាមួយបុគ្គលិករួចងាកមកសម្លឹងមុខអារីវិញ
  15នាទីបន្ទាប់ការកម្ម៉ង់ក៏បានមកដល់ទាំងពីរនាក់ញុាំការ៉េមចានធំជាមួយគ្នាបីដូជាគូស្នេហ៍តែថាអ្វីក៏ចៃដន្យម្ល៉េះ?យ៉ុនហ្គីជិះកង់ហាត់ប្រាណម្តុំហ្នឹងដែរក៏វាមិនអាចជៀសផុតពីក្រសែោះភ្នែកវាងវៃទេ
  «មីននី»ឧទាណទាំងទាំងត្រចៀកតែក៏ឈប់យានជំនិះសម្ងំមើលសិនថានឹងមានអីកើតបន្តទៀត?
  «ប្រឡាក់មាត់ហើយ»រហ័សដកក្រដាសជូរមាត់មកជូរឲ្យទាំងម្ចាស់ខ្លួនយកជូតខ្លួនឯងមិនទាន់ តែអ្នកនៅខាងនោះវិញក៏ក្តៅដូចចាក់សាំងលើរងើកកាលបើបានឃើញជីមីនលោមកជូតមាត់ឲ្យអារីតែពេលមើលពីចម្ងាយដូចជាឱនមកថើប
  «ចង្រៃ.យ»ដាល់ដើមឈើដែលនៅកៀកកាយឡើងក្រហមមម្រាមដៃ
  «ជីមីនអាចទៅញុាំបាយថ្ងៃត្រង់នៅផ្ទះខ្ញុំបានទេ?»និយាយស្របជាមួយនិងដំណើរមួយចេញពីហាង
«បាទ បាន»បានសំណព្វចិត្តហៅបែបនេះទៅហើយបើបដិសេធបីដូចចោលដុំពេជ្យទាំងដុំៗ
«ហៅតាក់សុីទៅ»មកដល់មាត់ផ្លូវក៏និយាយទាំងក្អាកក្អាយជាមួយគ្នាគ្មានបានក្រឡេកមើលឆ្វេងស្តាំថាកំពុងមានកែវភ្នែកខ្មៅនិលតាមមើលទាំងទោស:ពេញសរីរាង្គកាយ
«ស្រីម្នាក់នោះជានរណា?»សម្លឹងមើលតាក់សុីដែលបានចាកចេញទៅឡើងឆ្ងាយដាច់កន្ទុយភ្នែក
ពេលរសៀលប្រហែលម៉ោង3ទើបជីមីនមកបន្ទប់ជួលវិញ
«ក្រាក យ៉ុន»ឃើញទ្វារមិនចាក់សោរបើកមកឃើញយ៉ុនហ្គីនៅរងចាំរួចជាស្រេច
«បងមកយូរនៅ?»បោះជំហានមកអង្គុយក្បែរនរ:ដែលគេងចុចទូរស័ព្ទ
«បងទិញបបរយកមកឲ្យ»ដកភ្នែកពីទូរស័ព្ទចង្អុរទៅចានបបររៀបចំរួចជាស្រេច?
«បងញុាំទេ?»យកបបរមកជិតយ៉ុនហ្គី
«អត់ទេញុាំឲ្យអស់ណាបើអូនស្រលាញ់បង»ពាក្យសម្តីប្លែកៗរបស់អ្នកមាននាមជាសង្សារធ្វើឲ្យខ្លួនរៀងប្លែកចិត្តតែក៏មិនគិតនាំសូញសាញច្រើនខំញុាំរហូតទាល់តែអស់
20នាទីអាការ:ក្តៅក្នុងខ្លួនបែកឃើញដូចទឹកជំនន់ចាប់កើតមានសារជាថ្មីក្រោយបានញុាំបបរនោះអស់
«យ៉ុនបងជួយ...ជួយមឹមវាបន្តិចបានអត់?»លាត់អាវបញ្ចេញសាច់ទ្រូងទាក់ទាញឡើងទ្រោមពីលើអ្នកជាសង្សារ
«ព្រុះ អឹម ហឹម ជីបៗជីបៗ»បោះទូរស័ព្ទដៃស៊េរីទំនើបចោកទៅម្ខាងមិនខ្ចីខ្វល់ថាវាខូតខាតអីទេសំខាន់អ្នកនោះចំពោះមុខកំពុងបើកភ្លើងខៀវឲ្យខ្លួនហើយអុីចឹងត្រូវតែចេះស្រវ៉ាឱកាសនេះឲ្យបាន
«ផាច់ៗ»មាត់ជាប់ជាមួយនឹងសាច់ពើកៗដៃទះផាច់លើសាច់គូថទន់ៗគ្របដណ្តប់ដោយសាច់ក្រណាត់
«ខ្វោក»អាវត្រូវផុយរហែកដូចត្រូវបានទុកចោលកណ្តាលទឹកកណ្តាលខ្យល់ជាស្រួលហែកដាច់អញ្ចឹង
«មកនេះ»កំពុងស្លុងជាមួយអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើបផងក៏ត្រូវដៃមាំទាញមកបន្ទប់ទឹកយ៉ាងត្រណាត់ត្រណែង
«ស្រាតចេញឲ្យអស់»ទឹកមុខកំណាចប្រួលប្រែលពីពេលអម្បាញ់មិញ
«ហើយបែរមុខទៅជញ្ជាំង»ដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ជាប់នឹងចង្កេះមករុំដៃ
«ផាច់/អ្ហា»វាយមួយទំហឹងមកលើសាច់ខ្នងទន់ដូចដូចចាហ៊ួយ
«ផាច់ៗ ឈឺណាស់ អ្ហា»បន្តវាយពីរខ្សែទៀត
«យ៉ុន ហ្អឹកៗ ក្រហាយ»ទឹកត្រជាក់ៗចាក់លើស្បែកក្រហមបែកឈាមមករឹមៗបូកថែមជាមួយសាប៊ូទឹកក្លិនក្រអូបស្រាលមិនតែប៉ុណ្ណោះនូវយកស្បៃដុសខ្លួនមកត្រដុសគ្មានថ្នមសូម្បីតែបន្តិចសោះឡើយ
«ផាច់ បាត់យំហើយស្ងាត់»ដំឡើងសម្លេងមកខ្លាំងៗនាំឲ្យកាយតូចញ័រចំប្រក់ទាំងខ្លាចរអារ
«ក្លិនខ្លួនស្អុយឆ្អាបខ្លាំងណាស់មានដឹងខ្លួនអត់?»សាប៊ូចេះតែចាក់ដៃក៏ដុះស្ទើរតែអស់សាប៊ូកន្លះដបទើបនរ:សង្ហារស្ងប់អារម្មណ៍ហើយចាក់ទឹកលាងសម្អាតកាយដែលប្រឡាក់សាប៊ូ
«លត់ជង្គង់ចុះហើយបម្រើបងឲ្យបានល្អ»ដំបងសាច់ទះថ្ពាល់នាយតូចៗផាច់ៗសឹមរុញបញ្ចូលក្នុងក្រអូមមាត់ចាប់ក្បាលសម្រុកចូលធ្វើឲ្យជីមីនខក់ចេញទឹកភ្នែកចង់ដាច់ខ្យល់
«សឺតៗ អ្ហើសៗ អ្ហសៗ»បន្តដោលរហូតដល់5នាទីទើបបានដល់កោះត្រើយនៃសេចក្តីសុខ
«ផាច់ ម៉េចក៏ខ្ជាក់ចេញ?ឯងខ្ពើមរអើមនឹងយើងមែនទេ?»ដកស្នូលសាច់ចេញភ្លាមនាយតូចក៏ខ្ជាក់ទឹកអន្ធិលចេញពីមាត់ដែរ
«ហ្អឹកៗអូន...អ...អូនលេបមិនកើតទេ ហឺៗ»និយាយទាំងយំដង្ហក់ខ្យល់

មានទទួលការផ្តល់មតិគ្រប់ភាសា
Fb:Park Rj ឬ Park Rj Kpop stuff