កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)

ញៀន

សូមអធ្យស្រ័យសម្រាប់ពាក្យសម្តីណាដែលមិនសមរម្យប្រសិនជាមិនពេញចិត្តភាគនេះទេសូមអូសរំលងកុំអានអី

ក្រោយពីបានរៀបចំតង់រួចរាល់អ្នករាល់គ្នាបានទៅងូតទឹកសម្អាតកាយដោយបែងចែកជាពីរក្រុងខាងស្រីនិងប្រុសដែលមានចម្ងាយ20ម៉ែត្រពីគ្នាតែខុសអីតែរាងសង្ហារយើងនេះបែរជាអូសដៃរាងតូចមកឆ្ងាយពីគេពីឯងឡើង150ម៉ែត្រដោយអាងតែទឹកដែលហូរចេញពីភ្នំមានប្រវែង.វែង
«អូននៅឈរត្រង់ហ្នឹងធ្វើអី?»អេះអុញៗមុខឡើងក្រហមដូចផ្លែឪឡឹកទុំកាលបើបានឃើញក្បាលពោះមានសាច់ដុំកង់ៗដូចជាសូកូឡាពីលើទឹកថ្លាៗ
«អូនទៅហើយ»ដោះខោអាវមួយៗយ៉ាងសុីអារម្មណ៍ទាល់តែនៅសល់តែខោខ្លីដូចរាងក្រាសដែរ
«បងដុសខ្នងឲ្យ»អង្គុយនៅចន្លោះភ្លៅឡើងស្ងៀមទ្រឹងកាលបើបាតដៃក្តៅអ៊ុនៗមកប៉ះនឹងសាច់ខ្លួន
«ពួកយើងមកឆ្ងាយដល់ហើយ»និយាយទាំងក្នុងចិត្តមានការព្រួយបារម្ភ
«មានបងនៅទីនេះហើយមានអីដែលអូនត្រូវខ្លាចនោះ?»ដាក់ចង្ការលើស្មារាងតូចសឹមបន្លំៗលួចថើបថើរៗ
«បានងូតទឹកជាមួយអូនរាល់ថ្ងៃមិនដឹងថាល្អប៉ុន្មានទេ»ដៃត្រដុសខ្នងច្រមុះមានខ្ទង់វិញស្រង់ក្លិនក្រអូបចេញពីសាច់ខ្ចីម៉ដ្ឋរលោង
«អូនស្រៀវណាស់ អ្ហាស»មិនបានស្តាប់មានតែផ្គើនថែមថើបជញ្ជក់សាច់ស្នងឡើងពណ៌ក្រហមដុំៗ
«បងសុំតែម្តងទៀតទេណា»បង្វែរឲ្យទល់មុខគ្នាទៀបនិយាយដោយទឹកមុខអង្វរកដូចកូនក្មេង
«តែថ្ងៃមិញអូនបានឲ្យបងរួចហើយនៅមិនគ្រាន់ទេឬ?»អាចទាយបានថាយ៉ុនហ្គីប្រាកដជាញៀនជាមួយនឹងរឿននេះហើយមើលទៅបានជាពេលនេះទាមទារចង់បានវាទៀត
«តែឥឡូវវាដឹងខ្លួនទៀតហើយបើអូនមិនជួយបងទេបងដាច់ខ្យល់ប្រកាច់មិនខាន»អត់មាននិយាយតែមាត់ទេសុទ្ធតែទាញដៃជីមីនឲ្យលូកចូលក្នុងខោធ្វើជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ទៀត!!!
«ចំជារោគចិត្តពិតមែន»ដកដៃចេញពីខោយ៉ាងលឿនសំខាន់ញញើតដៃសាហាវ
«មិនបាច់ទប់សម្លេងទេគ្មានអ្នកបានទេ»បីចេញពីទឹកមករកផ្ទាំងថ្មដែលមានទឹកឆិចៗ
«ច្រត់ដៃទៅ»ខោខ្លីបានស្រាតចេញទាំងពីរនាក់ទើបអណ្តាតឥតឆ្អឹងស៊កមកជ្រល៎ៗជាមួយនឹងល្អាងស្នេហ៍ឲ្យមានសំណើមងាយស្រួលក្នុងការបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍
«អ្ហើសៗយ៉ុន អ្ហាកុំជញ្ជក់អី អ្ហឹស»មាត់ខាំក្រចកដៃខ្លួនឯងទាំងស្រើបស្រាលពិបាកនូវក្នុងការពណ៌នាពីអារម្មណ៍នៅក្នុងពេលនេះណាស់ដឹងតែម្យ៉ាងថារាងកាយនេះមានកម្តៅរាប់អង្សារដែលពុំមានទឹកណាងូតហើយអាចពន្លត់វាបានទេ
«ហាមាត់»ហាតាមសម្តីដែលបានប្រាប់ទាំងរាងកាយទន់ដូចចាហ៊ួយអណ្តាតទាំងសងខាងពពាក់ពពួនគ្នាដូចជាពស់ញីឈ្មោល
«ហឹម គ្រលាស់អណ្តាតអូនជាមួយបង»បិទភ្នែកតាមអណ្តាតដ៏បិុនប្រសព្វ
«មកនេះហើយដាក់វាចូលក្នុងខ្លួន»ការថើបដ៏ឈ្លក់វវង្វេងបានបញ្ចប់
«តែវាឈឺខ្លាំងណាស់បើក្នុងទឹកបែបហ្នឹងទៀតរឹងតែក្រហាយលើសដើម»គ្រវីក្បាលបដិសេធភ្លាមៗ
«នៅលើគោកវាឈឺតែក្នុងទឹកអត់អីទេ»និយាយលួចលោមនឹងបៀមទងច្រៀករាងតូចទៅមកៗ
«ផ្លាប់/អ្ហក់»ចូលបានតែ5សង់ទីម៉ែត្រត្រូវយ៉ុនហ្គីក្រសោបត្រកៀកអុកពីក្រោមមកវិះតែធ្លាយដល់ពោះវៀន
«បាត់ឈឺប្រាប់បងដើម្បីបន្ថយការឈឺចាប់យ៉ុនហ្គីមិនបានទុកឲ្យភ្នំទាំងសងខាងនៅចំពោះមុខទំនេរទេពោលគឺម្ខាងបឺតជញ្ជក់រីឯម្ខាងទៀតយកដៃឈ្លីលេង
«អ្ហាស អូនមិនបន្ថូរការរឹតបន្តឹងរបស់អូនសោះ អឹ្ហសៗស្រួលណាស់ម៉ាក់អើយ ហ្ហា អ្ហា អ្ហាស»ចង្កេះដោលលឿនដូចម៉ាសុីនដេរ
«អ្ហើសៗ យ៉ុន អ្ហា អើ្ហស»ដៃស្រាក់ដើមកយ៉ុនហ្គីជាប់ទាំងសុខស្រួលពិបាកបរិយាយណាស់
«អ្ហើស អ្ហឹម លើកខ្លួនហើយក៏ដាក់ចុះវិញទៅ»ល្បឿនញាប់ស្មេរក៏បញ្ឈប់ភ្លាមៗដូចឡានអស់សាំងដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនជីមីនឲ្យចេះ
«បាទ»ធ្វើតាមពាក្យណែនាំរហូតទាល់តែបញ្ចប់ទឹកទីមួយទើបនាំគ្នាងូតទឹកត្រឡប់ទៅវិញ

(ខ្ញុំមិនសូវជាហ៊ានសរសេរប្រឡោមលោកដូចមុនទេលេងសរសេរផាំងព្រលឹងចុងសក់អីអញ្ចឹងដូចជាមិនសូវចង់ប្រថុយ😹)
ប្រសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងនូវកន្លែងណានៅក្នុងភាគនេះដែលមានការខ្វះខាតដោយលើកយកមកសរសេរប្រាប់ខ្ញុំៗនឹងកែសម្រួលនូវចំណុចនោះដើម្បីយកជាបទពិសោធនិងស្វែងយល់ពីវាបន្ថែមទៅទៀតឬផ្តល់មតិចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកទាំងអស់គ្នាក្រោយពីបានអានភាគនេះចប់☘☂