កូនឥតខាន់ស្លា(ចប់)

គោៗ

ប្រាណដែលសម្អាតដោយទឹកត្រូវសម្អាតម្តងទៀតសារជាថ្មី
«ក្មេងតែក្បាលរឹងដឹងតែត្រូវហើយបើបណ្តោយនាំតែធ្លាប់ទេ ជុប»ថើបថ្ងាសនាយតូចមួយខ្សឺតតែបែរជាទទូលនូវឧណ្ណាដែលសាយពីកាយទៅវិញ?
«ម៉េចក៏ក្តៅម្ល៉េះ?»ភ័យស្លន់ស្លោមុខឡើងដូចមាន់ស្ងោរនេះលេងខ្លាំងដៃពេកទេដឹង?
«មីននីក្រោកឡើងកុំបំភ័យបង ផាច់‌ៗ»ទះថ្ពាល់យ៉ាងស្លុតចិត្តមិនគួរណាឈានដល់ក្តៅហួសហេតុបែបហ្នឹងចឹងទេ?
ស្លៀកពាក់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវរត់មកកន្លែងលក់ថ្នាំពេទ្យដែលនៅមិនឆ្ងាយពីទីនេះប៉ុន្មានទេ
«ក្រោកញុាំថ្នាំ»ព្យាយាមដាសតែនូវតែមិនកម្រើកតាមមើលអាការ:គឺឈឺល្ហិតល្ហៃមិនធម្មតានោះទេ
«អឹម ហឹមស្រេកទឹក»បើកភ្នែកប្រឹម‌ៗប្រមើរកទឹកចាក់បំពេញបំពង់ កដែលបានសម្ងូតឲ្យមានសំណើមមកវិញ
«ថ្នាំ»បញ្ចុកទឹករួចរាល់ក៏បញ្ចុកថ្នាំពេទ្យមួយតង់ទៀត
«ខិ‌ៗ...អ៊ួក»លេបថ្នាំបានតែមួយភ្លែតក្អួតចេញមកវិញទាំងអស់
«ផា្លច់...រំអួយផងហ្អេ?»មួយកំភ្លៀងបន្តជាស្នាមម្រាម5លើផ្ទៃមុខសារជាថ្មី
«អត់...អត់ទេៗ...ហ្អឹកៗកុំវ៉ៃអូនអី»លើកហត្ថាទាំងទ្វេរប្រណមអង្វរស្រវ៉ារើសយកលេបចូលមាត់ម្តងទៀត
«ឆ្លាត ស្តាប់បងគាប់ទើបមិនឈឺសាច់»អង្អែលសក់ថ្នមទាំងពេញចិត្ត
ដោយរាងស្តើងពុំទាន់នឹងបានអាហារចូលពោះទេនរ:សង្ហារទៅទិញនៅហាងមួយកន្លែងដែលនៅចម្ងាយ7គីឡូម៉ែត្រជាហាងដែលជីមីនចូលចិត្តហើយសរសើរថាឆ្ងាញ់មករហូតឲ្យតែជូនមកលើកណាក៏ដោយ
«យកដូចរាល់ដងតែខ្ចប់»ស្តាប់តែប្រយោគនេះដឹងបាត់ទៅហើយគឺពួកគេទាំងពីរនាក់ឧស្សាហ៍មកទីនេះប៉ុណ្ណា
«សង្សារអត់មកនេះឬអ្នកកម្លោះ?»អ៊ុំស្រីម្ចាស់ហាងសាកសួរដោយស្នាមញញឹមតាមបែបម៉ូយប្រចាំហាង
«បាទ គឺឈឺអត់បានមកទេ»ឆ្លើយទៅយ៉ាងមុខស្មើដូចបន្ទាត់ជ័រ
ងាកមកចាប់អារម្មណ៍អ្នកដែលមានច្រវ៉ាក់ជាប់ទាំងដៃទាំងជើងឯណេះវិញត្រឹមរើរមីរមួលអត់ហ៊ានស្រែកឲ្យគេជួយទេដោយគ្រាន់តែគិតថាវាគ្រាន់តែជាការយល់ច្រលំ ការប្រច័ណ្ឌមួយភ្លែតមួយឆាវក៏សុខចិត្តសម្ងំឲ្យយ៉ុនហ្គីធ្វើបាបឲ្យអស់ទោស:ក្នុងខ្លួនសិនក៏បានណាមួយមនុស្សនាយខឹងមិនដែលបានយូរទេ
មុននឹងបើកទ្វារចូលមកខាងក្នុងក៏មិនភ្លេចដាក់ម្សៅកាលពីម្សិលមិញចូលក្នុងអាហារនោះទៀតដែរ
«បងញុាំជាមួយគ្នាទេ?»ញុាំញាប់ៗឡើងប៉ោងពេញក្រអូមមាត់
«...»បានត្រឹមតែក្រវីក្បាលជាការបញ្ជាក់
កន្លងផុតទៅជាង2ខែជាងមកហើយវាលឿនដូចកុហកចឹងគ្មានថ្ងៃណាដែលជីមីនមិនញុាំអាហារជាមួុយម្សៅនោះទេដំបូងគិតថាបណ្តោយៗទេតែឥលូវមានឯណាខ្លួនបែរស្ទើរតែក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងលែងដឹងអីមួយពេលៗរងនូវការបំពានរាងកាយជារឿងរាល់ថ្ងៃស្ទើរតែសុាំនឹងវាទៅហើយ
«អ្ហាសៗ...អ្ហើស..ផា្លច់ៗ»ចលនាបីដូចជិះសេះមួយថ្ងៃមាន24យ៉ុនហ្គីធ្វើរឿងនេះស្ទើរតែជិត12ម៉ោងទៅហើយមួយថ្ងៃៗមិនសូវនៅផ្ទះតែបែរជាចំណាយពេលនៅកន្លែងជីមីនជិះជាន់រាងកាយមួយនេះដោយគិតថាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួនតែម្នាក់ដាក់ច្រវ៉ាក់ដៃជើងពុំលែងដូចជាសត្វចិញ្ចឹមប្រើប្រាប់ឧបករណ៍រួមភេទជាច្រើនប្រភេទលើច្រកសម្ងាត់រាងស្តើងមានទាំងប្រើម៉ាសុីននិងអត់ប្រម៉ាសុីនបង្ករឲ្យមានការហើមនិងដាច់រលាត់ដូចរបួសក្លាយតែនាយសង្ហារគ្មានបានទៅខ្វាយខ្វល់នោះទេ
«ហុឺៗ...ចង់ញុាំគោៗ»សង្រ្គាមស្នេហ៍បញ្ចប់ភ្លាចសម្លេងយំយែកដូចកូនក្មេងបន្លឺឡើងមក
«អ្ហាៗ...កុំយំណាក្មេងឆ្លាតរបស់បងអូនបៀមវាទៅនឹងបញ្ចេញទឹកដោះគោជាច្រើនផឹកមិនអស់ទេ»ស្តាប់សម្តីអនុវត្តភ្លាមមិនបង្អង់យូរទេ
«អ្ហើស....អឹម...អ្ហាសៗប្រើធ្មេញខាំញិចតិចៗទៅ»ខ្ញាំសក់បោចខ្លាំងៗស្រើបស្រាលដូចបានទៅដល់ឋានសួគ៌ជាន់ទី18
«អ្ហាស...ចេញហើយ»ទឹកដោះគោស្រស់បញ្ចេញពេញមាត់ជីមីន
«ក្អឹក អត់ឆ្ងាញ់ទេ អ៊ែក»លេបបានបន្តិចក៏ខ្ជាក់មកវិញខ្ទិច
«ឌឹប ឯសាកនិយាយម្តងទៀតទៅ មើស?»ដាល់មួយដៃជ្រាបលោហិតតាមជើងធ្មេញ
«ហ្អឹកៗ...គោៗ»មិនខ្វល់ជាមួយនឹងមាត់ដែលបានបែកទេតែខ្វល់ពីទឹកដោះគោជូរដែលតែងតែទទួលបានក្រោយពីមានការរួមមេត្រីភាពគឺជាទម្លាប់តែងតែទទួលបានវា
«រីងៗ»ខ្សែទូរស័ព្ទដែលហៅចូលពីអ្នកស្រីណារ៉េបានបន្លឺសូរឡើង
«យ៉ុនមកផ្ទះឲ្យលឿនពេលនេះកំពុងតែមានរឿងហើយ»គាត់និយាយធ្វើជាស្លន់ស្លោរឡើងដូចពិតៗ
«បាទ ម៉ាក់ខ្ញុំទៅឥឡូវហើយ»និយាយទាំងកំពុងស្លៀកពាក់ខោខ្លីនិងអាវយឺតឲ្យជីមីនបើមិនស្លៀកឲ្យទេដឹងតែយប់នេះនៅង៉េរង៉រមិនគេងទេបើនេះជាទម្លាប់ទៅហើយថ្ងៃដែលនាយតូចគេងស្រាតមានតែថ្ងៃដែលយ៉ុនហ្គីបំពានដល់សន្លប់ទេ
មេឃកំពុងតែធ្លាក់ទឹកភ្លៀងពីតិចមកខ្លាំងឮសម្លេងរណ្តំជាមួយនិងផ្លេកបន្ទោរព្រាកៗ
«ហុឺៗ...ណាគោៗ»យំប្រកាច់ប្រកិនទាមទារដដែលទាំងដៃជើងជាប់ច្រវ៉ាក់ដោយភ្នែករហ័សប្រទះនឹងកាំបិតតាំងតោខំយករបស់នេះនោះមកឆ្កឹះរហូតទាល់តែបាន
«តឹង...តឹងៗ»យកមកកាប់ទាំងសប្បាយចិត្តណាមួយច្រវ៉ាក់នេះមានមិនសូវជាក្រាស់ប៉ុន្មានទេទើបបានជាយកកាំបិតកាប់ដាច់បែបនេះ
«តឹង...តឹងៗ...អ្ហា»ដោយក្តីរហន់ស្លន់ពន់ពេកជ្រុលដៃមុខកាំបិត សស្ញាចចិតបញ្ឆិតស្បែក សម៉ដ្ឋដូចព្រិលជា្របលោហិតមកតក់ៗ
«ហ្គី...ហុឺៗ»ច្រវ៉ាក់ដាច់ភ្លែតរត់ចេញពីបន្ទប់យ៉ាងងាយស្រួលដោយយ៉ុនហ្គីប្រញាប់ពេកភ្លេចចាក់សោរ
មេឃបន្តធ្លាក់គ្រាប់ភ្លៀងមកជាបន្តបន្ទាប់នាយតូចស្រមើស្រម៉ៃឃើញនរ:យ៉ុនហ្គីកំពុងតែកាន់ទឹកដោះគោជូររត់មិនឲ្យខ្លួនដណ្តើម
«ហ្អឹកៗគីៗឲ្យមីននីមក»រត់ទាំងឈឺល្វែងខាងក្រោមយំសសឹកជារឿយៗរហូតដល់ថ្នល់នៅទន្លេហាន
រថយន្តពណ៌ខ្មៅមួយគ្រឿងដែលកត់សម្គាល់ឃើញតារាល្បីៗនិងមហាសេដ្ឋីក្នុងប្រទេសនិយមជ្រើសវាជាយានជំនិះ
«ចាំមើលមីននីចាប់បានដឹងតែបោច..ស/ផាំង»ប្រយោគមិនទាន់នឹងបញ្ចប់ផងក៏ជំនួសដោយសម្លេងផាំងនាំឲ្យកាយស្រាលស្តើងហោះស្ទុយដូចវេទមន្តពិតៗ
«ប្រូង»ឡានបុកបែកក្បាលឡើងសឹសឺស្ទលតសន្លប់បាង់បង់ស្មារតីប៉ុណ្ណឹងហើយតែមិនបានរុញរាក្នុងការដណ្តើមទឹកដោះគោជូរដែរដោយឃើញរាងសង្ហារឡើងលើបង្កាន់ដៃស្ពានកាន់របស់ដែលចង់បានក៏លោតទៅតាម

Facebook:Park Rj Kpop Stuff
Keo_thrary