အီတလီနိုင္ငံ၊ ေရာမၿမိဳ႕(Rome) ။
"တကၠစီ..."
လမ္းမႀကီးထက္ေျပးဆြဲေနေသာ တကၠစီတစ္စီးကို ေရွာင္းက်န႔္လက္လွမ္းတားလိုက္သည္။
"xxxx ေကာ္ဖီဆိုင္ကို အျမန္ေရာက္ေအာင္ေမာင္းေပးပါ..."
အလ်င္လိုေနဟန္ရွိသည့္ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္တကၠစီသမားသည္လည္း သတ္မွတ္ႏွုန္းထက္အနည္း ငယ္သာလြန္သည့္အရွိန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္ေပးခဲ့ရာမွေရာက္လိုသည့္ေကာ္ဖီဆိုင္သို႔ေရွာင္းက်န႔္အခ်ိန္မီေရာက္ရွိလို႔လာသည္။
"အပိုေငြျပန္မအမ္းပါနဲ႔ေတာ့..."
တကၠစီ၏အေနာက္ခန္းမွထြက္လာသည့္ေရွာင္းက်န႔္သည္ျပန္အမ္းေငြပင္မယူနိုင္ေတာ့ဘဲအထပ္ႏွစ္ထပ္ရွိေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္၏အေပၚထပ္သို႔ေျပးတက္လာသည္။အခုမွဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္စြန္းစြန္းျဖစ္၍ လူနည္းေနေသးသည္ျဖစ္ရာ ေရွာင္းက်န႔္သူထိုင္လိုသည့္ေနရာ၌ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ဝင္ထိုင္ေနျခင္းမရွိသည္ကိုေတြ႕ရသည့္အခါ စိတ္သက္သာရာရသြားဟန္ ရင္ဘတ္ကိုအသာေလးဖိ၍ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
ခုနကလို အလ်င္လိုေတာ့ဟန္မရွိသည့္ ေရွာင္းက်န႔္က သူထိုင္ေနက်စားပြဲခုံရွိရာသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလၽွာက္သြားသည္။ ေနရာမွာထိုင္ၿပီးသည့္အခါတြင္ေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာယူလိုက္သည္။
ခႏၶာကိုယ္ထက္တစ္ေစာင္းလြယ္ထားသည့္ ေဘးလြယ္အိတ္ေလးကိုလည္း ခုံအလြတ္တစ္လုံးထက္ခ်လိုက္ကာအထဲမွ တစ္ေပပတ္လည္ဆြဲလက္စပန္းခ်ီကားလိပ္ေလးကို ထုတ္ယူ၍စားပြဲေပၚျဖန႔္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ကြန္ဖာဘူးလိုသံဘူးေလးတစ္ခုထဲမွ စုတ္တံမ်ားႏွင့္စပ္ၿပီးသားေဆးမ်ားကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ခ်ကာအသက္ဝဝရွူသြင္းလိုက္၏။
အမိုးသာရွိ၍ အကာမရွိေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္၏ေခါင္မိုးထပ္သည္ Outdoor သဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္အခါ တိုက္ခတ္ေနသည့္မနက္ခင္းေလညင္းမ်ားက မတိုမရွည္ကပိုကရိုျဖစ္ေနသည့္ ေရွာင္းက်န႔္၏ဆံသားႏုႏုတို႔ကိုတလြင့္လြင့္ျဖစ္ေစ၏။
