"Darling..."
"Darling..."
မနက္ ၇ နာရီထိုးခ်ိန္၌ အခုထက္ထိအိပ္ေမာက်ေနဆဲျဖစ္ေသာဝမ္ရိေပၚကိုေရွာင္းက်န႔္ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ႏွိုးလို႔ေန၏။
"Darling...! "
သုံးေလးေခါက္ေခၚလည္းဝမ္ရိေပၚနိုးလာျခင္းမရွိသည့္အခါ ေရွာင္းက်န႔္စိတ္အလိုမက်စြာျဖင့္ဝမ္ရိေပၚ၏ရင္ဘတ္ကိုလက္ဖဝါးနဲ႕ရိုက္ခ်လိဳက္သည္။ဝမ္ရိေပၚက်ိန္းစပ္သြားသည့္သူ႕ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႕ဖြဖြပြတ္သပ္ကာမ်က္လုံးပြင့္လာၿပီးအၿပဳံးေရးေရးျဖင့္ ေရွာင္းက်န႔္၏ပါးျပင္ေလးကိုမနာေအာင္ညွစ္ဆြဲလိုက္သည္။ထိုအခါေရွာင္းက်န႔္ကဝမ္ရိေပၚ၏လက္ကိုပုတ္ထုတ္လိုက္ရင္း...
"ဒီေလာက္ေခၚေနတာကိုဘာလို႔မနိုးတာလဲ..."
"Bae ပထမဦးဆုံးေခၚကတည္းက ကိုယ္နိုးပါတယ္..."
"အဲ့တာဆိုဘာလို႔မထတာလဲ..."
"Bae ရဲ႕ ေခၚသံတိုးတိုးေလးကို အသည္းယားလို႔..."
ဝမ္ရိေပၚေျပာၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ကိုသူ႕ကိုယ္ေပၚသို႔ဆြဲခ်ကာက်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။မ်က္လုံးမ်ားကိုျပန္မွိတ္၍မနက္ခင္းကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးကိုခံစားေနရင္း ေရွာင္းက်န႔္ကအသက္ရႉခက္၍တြန္းေနသည့္အခါအလႊတ္မေပးဘဲ...
"ခဏေလးေလ Bae...ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ..."
"Darling ပဲကမ္းေျခသြားၾကမယ္လို႔ေျပာထားၿပီးေတာ့...ငါက ညေန ေနမဝင္ခင္ဟိုကိုေရာက္ရင္ညေနဆည္းဆာကိုၾကည့္ၿပီး dinner စားခ်င္တာ..."
"....."
"ျပန္အိပ္မေပ်ာ္သြားနဲ႕ေတာ့ေလ...က်စ္..."
ေရွာင္းက်န႔္စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္အဆုံး ဝမ္ရိေပၚ၏လက္မ်ားၾကားမွအတင္း႐ုန္းထြက္လိုက္ကာဝမ္ရိေပၚကိုအိပ္ရာေပၚမွအတင္းဆြဲခ်သည္။သို႔ေသာ္ဝမ္ရိေပၚကစေနာက္ခ်င္သည့္သေဘာျဖင့္ေတာင့္ခံထားသည္ျဖစ္ရာအားမမွ်သည္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ၏ကိုယ္ ေပၚသာေရွာင္းက်န႔္ျပန္လဲက်သြားသည္။
"Darling ကလည္း ထပါေတာ့ဆို..."
တိုက္စစ္ေျပာင္းကာဝမ္းနည္းေနသည့္အသံေလးျဖင့္ေျပာလို႔လာသည့္ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ဘယ္လိုမွျပန္အိပ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့သည့္ဝမ္ရိေပၚကအိပ္ရာထက္တြင္ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္၏။ေရွာင္းက်န႔္၏ခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ယွက္တြယ္ကာ ပုခုံးေပၚေမးတင္လိုက္၍...
