ေႏြရာသီ၏အပူခ်ိန္ကျပင္းလြန္းသည္ေၾကာင့္ ေလေအးေပးစက္မရွိ ပန္ကာသာရွိသည့္ေရွာင္းက်န႔္၏အခန္းသည္ အျပင္ဘက္ကေနေရာင္ေၾကာင့္ ရွိန္းလို႔ေန၏။
အပူဒဏ္သိပ္ခံနိုင္ရည္မရွိသည့္ ေရွာင္းက်န႔္၏ခႏၶာ ကိုယ္သည္ ေခၽြးမ်ားျဖင့္ရႊဲနစ္လို႔ေနကာ ေခၽြးအျဖစ္ ဆုံးရွုံးလို႔သြားသည့္ ေရဓာတ္မ်ားကိုျပန္လည္ျဖည့္ဆည္းဖို႔ရန္ေရေသာက္ဖို႔လိုအပ္ေနေၾကာင္းဦးေႏွာက္မွ ေတာင္းဆိုေနသည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္တစ္နာရီကတည္းကျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္ အိမ္ေအာက္ထပ္၌ အေရးႀကီးသည့္ ဧည့္ သည္မ်ားေရာက္ရွိေနသည္ေၾကာင့္ လူႀကီးမ်ားက သူ႔အား အခန္းထဲမွမထြက္ရဟုေျပာထားသည့္အခါေရွာင္းက်န႔္ေရဆာေနေသာ္ျငားအျပင္ကိုထြက္ဖို႔အခြင့္မသာတာျဖစ္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္တတ္နိုင္သည္အထိ ေတာင့္ခံ၍ထားေသာ္လည္း အခ်ိန္ကသုံးနာရီခန႔္ၾကာျမင့္လို႔လာသည့္အခါ အခန္းတံခါးကိုအသာေလးဖြင့္၍အေပၚထပ္မွာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္တစ္ေလမ်ားရွိမလား အထင္ျဖင့္ ဟိုဒီၾကည့္လိုက္၏။
လူရွင္းေနသည့္ပုံအရ အလုပ္သမားမ်ားအားလုံး ေအာက္ထပ္တြင္ေရာက္လို႔ေနဟန္ရွိၿပီး အကူအညီေတာင္းခံဖို႔တစ္ေယာက္မွမရွိသည့္အခါ အရဲစြန႔္၍ ေအာက္ထပ္သို႔သြားသည့္ ေလွကားနားသို႔ေျခသံမထြက္ေအာင္ေလၽွာက္သြားလိုက္၏။
"ဒါဆို ဒီေန႔ႏွစ္ဖက္မိသားစုအတူတူ အျပင္မွာညစာ စားလိုက္ၾကတာေပါ့..."
"ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ..."
ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းဆီမွအျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနၾကသည့္ စကားသံမ်ားကို ေရွာင္းက်န႔္နားေထာင္ရင္းေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးမ်ားထြက္ေပၚလို႔လာ၏။ အကယ္၍ လူႀကီးမ်ားအားလုံးအခုအျပင္သြားမည္ဆိုလၽွင္ သူေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး ေရေသာက္နိုင္မည္ဟု ေတြးမိလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေလွကားအကြယ္ေလး၌ စိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္လို႔ေနသည့္ေရွာင္းက်န႔္သည္ လူႀကီးမ်ားမရွိေတာ့သည္ကိုေသခ်ာသြားသည့္အခါ ေအာက္ထပ္သို႔အျမန္ေျပးဆင္းသြားၿပီး ေရခဲေသတၱာရွိရာစားေသာက္ခန္းထဲသို႔တစ္ခ်ိဳးတည္းေျပးဝင္သြား၏။ ၿပီးလၽွင္ေတာ့ေရခဲေသတၱာတံခါးကိုအျမန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး အထဲမွေရတစ္ဘူးကိုထုတ္ကာ ဖန္ခြက္ထဲထည့္၍ေသာက္၏။
