ကလိုဝီသည္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ခန႔္၌ တ႐ုတ္နိုင္ငံမွအီတလီနိုင္ငံသို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕အလုပ္သမားအျဖစ္ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလာၾကသည့္မိဘမ်ားႏွင့္အတူလိုက္ပါခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
နိုင္ငံရပ္ျခားတြင္လူမ်ိဳးျခားအျဖစ္ေနရေသာ္လည္း သိမ္ငယ္ျခင္းမရွိဘဲငယ္စဥ္ကတည္းကအပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အသက္၂၈ႏွစ္အ႐ြယ္ေရာက္သည့္အခါ သူဝါသနာပါရွိေသာ စိတ္က်န္းမာေရးအထူးကုဆရာဝန္အျဖစ္ ေဆး႐ုံတြင္ေနရာရေနၿပီျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္ရည္မွန္းခ်က္ျမင့္မားသည့္လူတစ္ဦးျဖစ္သည့္အေလ်ာက္လက္ရွိတြင္ ေရာက္ေနသည့္အေနအထားထက္ပို၍ျမင့္ေသာ ပါရဂူဘြဲ႕အတြက္လုံးပန္းေနျခင္းျဖစ္၏။ထို႔ေၾကာင့္ကလိုဝီသည္ ေဆး႐ုံအလုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္အိမ္ကိုတန္းျပန္လာေလ့မရွိဘဲ ပါရဂူအတန္းအတြက္အခ်ိန္ပိုင္းတက္ကာ ည ၈ နာရီ ၉ နာရီခန႔္မွသူတစ္ဦးတည္းေနထိုင္ေသာတိုက္ခန္းသို႔ေရာက္ရွိလာ၏။
တိုက္ခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ရွိသည့္အခါ ကလိုဝီသည္တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္ဖို႔ေသာ့ကိုထုတ္လိုက္စဥ္ ခါတိုင္းႏွင့္မတူစြာ ေသာ့ခေလာက္ကပြင့္လ်က္သားျဖစ္ေနသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္ေၾကာင့္ လက္မ်ားတုံ႕ဆိုင္းသြားရသည္။ မူမမွန္သည့္အေျခအေနတြင္ ကလိုဝီသည္သတိႀကီးစြာထား၍ အိမ္တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ကာဝင္လာခဲ့သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ္လည္း မသိစိတ္ထဲမသိုးမသန႔္ျဖစ္ေနသည့္အခါ ဖိနပ္ခြၽတ္ေနရာမွာရွိသည့္ မီးခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးဧည့္ခန္းတစ္ခုလုံးကို လင္းထိန္ေစလိုက္၏။
မီးမ်ားထိန္လင္းသြားမွ ျမင္လိုက္ရသည့္ဧည့္ခန္းအတြင္းမွျမင္ကြင္းေၾကာင့္ကလိုဝီအသက္ေအာင့္လိုက္မိသည္။ မည္မွ်ပင္ထက္ျမက္သည့္လူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမသားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္မိမိ၏ဧည့္ခန္းအတြင္း မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည့္သန္သန္မာမာေယာက်ာ္းသားငါးေယာက္ခန႔္ရွိေနသည့္ျမင္ကြင္းကိုကလိုဝီမင္သက္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ကလိုဝီ၏စိတ္ထဲအလြန္အမင္းေၾကာက္လန႔္ေနေသာ္ လည္း စိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္နိုင္ေအာင္ျပန္ထိန္း၍ မ ေၾကာက္သည့္ဟန္ မာန္တင္းလိုက္ကာ တည္ၿငိမ္သည့္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႔ေလွ်ာက္ လာရင္းဧည့္ခန္းအလယ္ရွိဆိုဖာခုံတြင္ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနေသာ အာရွလူမ်ိဳးလူ႐ြယ္တစ္ဦးႏွင့္ထိုလူ႐ြယ္၏ေဘးတြင္အနီးကပ္မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုထပ္ေတြ႕၏။
