Reincarnated in another world with my cat

CHAPTER 23

A/N; eto na guys next enjoy reading mga cutie 💋 may favor sana akong hihilingin sento guys para sipagin na din ako magupdate kindly subscribe my mother youtube channel (BELLE AND BELLA VLOG) yung name thank you 😊

Shina's POV
Nagising nalang ako at nasa dorm ko na ako. Babangon na sana ako nang may nakadagan na braso sa tyan ko. Pag tingin ko si Kuya na nakaupo sa silya dito sa tabi ng kama ko.

Halatang puyat sya... kaya hinagod ko ang kanyang ulo at doon na umiyak. "Sabi ko poprotektahan kita pag gising kana. Sabi ko hindi ako magiging pabigat sayo. Pero.. pero.." sabi habang umiiyak.

"Wag ka nang umiyak. Hindi ka naman pabigat eh. Sa tutuusin ako nga ang pabigat saatin." Sabi ni kuya na bgising na. "Ku*hik* kuya" nasabi ko nalang at umiyak nang umiyak sa bisig nya....

Shon Kiro's POV
Nakatulog nalang sa kaiiyak si Shina kaya pinermi ko nalang sya sa kanyang higaan at hinalikan ang kanyang noo. "Sweet dreams. Lil sis." Bulong ko dito at saka lumabas na sa kwarto nya at nag tungo sa sala ng dorm nya. Doon ko naita sina kuya Walter, ate Susan kuya Core Elisa, Fern, Tyron at Erina. Kasama na rin si kuya Flaire na ngayon ay nanonood ng TV.

"Ngayon mag paliwanag ka na." Sabi ni kuya Walter at tinignan si Kuya Flaire. Kaya wala na akong magagawa kung hindi ang mag kwento. Hanggang sa dulo pero hindi ko sinama ang mga pag uusap namin ni God Felix.

"Shon!! Alam mo bang mapanganib ang ginawa mo?!" Sigaw na sabi ni Ate Susan kaya napayuko nalang ako.

"Sorry po." Nasabi ko nalang.

"Ano ba naman yan shon! Alam mo bang sa pag summon ng isang nilalang ay nakakadrain na ng kapangyarihan?! Pano pa kaya pag apat na?!!! Gusto mo bang mamatay?!!" Sabi naman ni kuya Core. *dug...dug...dug* etoh na naman ang  feeling na ito... katulad noong pinapagalitan ako ng mga magulang ko noon sa past...

'Mali!!!'
'Ano ba yan!! Kiro sobrang dali lang di mo pa kaya!!!'
'Alam mo bang delekado ang ginawa mo kiro?!'

"So*hik*sorry po.. hi*hik* hindi ko.. po...*hik* yun naisip.." sabi ko sa gitna ng akong pag hikbi. Akalla ko makakalimutan ko na ang mga ala alang yun. Noong 15 years old palang ako sa mundo nang mga tao... palagi nila akong pinapagalitan at pinaparusahan.

"Ok lang yun Shon. Pero please lang mag ingat ka naman sa sarili mo." Sabi ni ate Susan at lumapit sakin saka pinunasan ang mga luha ko. Nahihiya na tuloy ako. Kahit na normal lang ang batang umiiyak pag pinapagalitan ay sabihin na natin na hey wag kakalimutan hindi na ako bata!!!

(N: isip bata lang hihihihi)

Ang sama mo talaga miss N.

(N: totoo naman)

Edi totoo. Hmp *pout*

(N: ahh tampo si Kiro.. hahaha)

"Waaaaaaahhhhh!!!!" Iyak na talaga ako.

Susan's POV
"Waaaaaaahhhhh!!!!" Iyak ni Shon. Kaya niyakap ko na sya at hinagod ang kanyang likod saka sinabing "wag ka nang umiyak. Sorry na sige ka magigising si Shina." Sabi ko kaya tumigil na sya sa pag iyak.

"Sorry po.. ate. Pero ngayon.. kaya ko nang gumamit ng power ko kaya wag na kayong mag alala." Sabi ni Shon na kumalas bna sa yakap ko. Hmm. Mukang maayos na sya.

"Haha pero mag iingat ka parin. Yindi natin alam kung may limitasyon ang bracelet mo." Paalala ni Walter sa kanya.

"Yes sir!" Sabi nya at sumaludo pa kaya nag tawanan kami. Hindi parin talaga syang nag babago.

Sana hindi na sya mawala pa...