Dönüşüm

İncindim

Kızıp öfkelendiğin zaman her şeyi yakıp yıkmak ,
öfkelendiğin kişinin canını acıtmak istersin.Karşındakini ezip , hor gördükçe rahatlar mısın bilinmez ama , bilmediğin ve belki de merak etmediğin tek şey karşındakinin nasıl
incindiğidir.Dui onu arabasından kovarken bir anlık rahatlama yaşamış olabilirdi ama Toyan , kendisine bağırılıp arabadan kovulunca dünyanın en rezil insanı gibi hissetti.Ağzını açıp bir şey diyememesi onun zayıflığı değil aslında asaletiydi. .Onu , hayatında başka insanlardan farklı yere koymuştu. Aşk değildi ki sadece hissettikleri.
Onu ilk gördüğü günden itibaren kendine örnek almıştı. Duruşuna , hareketlerine , konuşmasına
hayran kalıp değer biçmisti kişiliğine.Yakınlığına güvenip kendisine yol gösterir sanmıştı. Hayatında ilk defa gerçek bir baba görmüştü karşısında.
Anne gibi sevebilen , emek verebilen bir baba.Sadık bir eş tanımıştı gözlerinde, kimseye dönüp bakmayan.
Güvenebileceği bir dağ olur da yaslanabilir sanmıştı. Yani onun sevgisinin nedeni sadece yakışıklı bir yüzden ibaret değildi.Yanılmıştı.İçindeki ses , 'Bu kişi seni tanıdıklarından daha çok üzer", dedi.Dui'nin gururu ona göre değildi.
Halbuki dikkatli bakıldığında gururuyla yaşayan Toyan'dı.Onun yoluna çıkmaması ,kötü sözlerine karşılık vermemesi güçsüzlüğü değil saygısıydı.Ona taş fırlatana gül ile dönmesi onun gönlünün güzelliğiydi.Dui'nin yanıldığı , hak etmedikçe saldırmak , bastırmak ,
sindirmek ve yok saymakla Toyan'ı küçük düşüremezdi.Bu yaptığı zalimlerin davranışlarıydı.Ve Toyan hayatında çokça zalim tanımıştı Ama bir kere de isyan edip gördüğü tavrı başkalarına yapmamış , tam tersi dayağa sevgiyle , öfkeye hoşgörüyle, haksızlığa da sabırla karşılık vermişti.O ne kadar hayatında yerden yere vurulsa da,birisini incitmemek uğruna gerekirse bildiği bütün yolları değiştirirdi . İşte Dui'nin bilmediği bunlardı. Bu yaptıklarına bakıp, beni tanıyamamış diye inciniyordu. Karşısına alıp konuşmaya değer görmediği için inciniyordu.Kendisini hayatında bir leke olarak gördüğü için inciniyordu.Her seferinde kendisine yaklaşıp sonradan korkarak yanından uzaklaştığı günlerde olduğu gibi inciniyordu.Her bir hareketi yüreğine bir delik açıyordu.Kazanmak ve kaybetmek durumu değildi bu.Her şeyi Dui kazanabilirdi.
O , kaybederek yoluna devam edecekti .
Zonyun Hanım'ın arabasından yağmuru izlerken bunları düşündü.Daha ne kadar acıtabilirlerdi ki canını ?Olanlar hakkında
tek bir kelime konuşulmadı.Şefi arabayı sürdü, O, yağmurun yağışını izledi.Sımsıkı tuttuğu evrak çantasında umutları saklıydı.Görüşme güzel geçmişti .İşe gidecek aklındaki her şeyi adım adım gerçekleştirecekti.Çok işi vardı.Aklını gereksiz durumlarla meşgul etmemeliydi.

***
"Bu gece mesai yapacağız, kaçta gelirim bilmiyorum ama geldiğimde sessizce odama geçerim."
Yazdıklarına bir defa daha bakıp mesajı gönderdi.Bu durumdan çok rahatsızlık duysa da bilgi vermesi gerekiyordu.Her zamanki gibi sadece görüldü. Yazmaya tenezzül etmeyeceğini biliyordu.Telefonu masaya bırakıp son bıraktığı işe gömüldü. Bu gece bütün ekip mesaideydi.Üç farklı reklam işi vardı.Şampuan reklamında artık sona gelinmişti.Belki de bu gece en az işi olan Toyan dı.Zonyun Hanım ile aralarında sessiz bir antlaşma vardı sanki.Yüzüne bakmaya utanıyordu.Dui onu arabasından atarken
görmüştü.Neden oradaydı,
neden ona bir şey sormamıştı ? Başka zaman olsa aşağılardı ama şimdi sadece susuyordu.Toyan onun neler düşüneceğini biliyordu ,kendisi dememiş miydi ,'Tam bir hayal kırıklığısın ', doğruydu.
Başından beri söyledikleri ,
Dui 'ye güvenmeyişi, onun göremediği neyi görüyordu?Yine kendisini kaptırıp herkesten çok çalıştı.Toyan'ın bu hayatta en iyi olduğu konuydu, çalışkanlık.İş arkadaşları yavaş yavaş evlerine ayrılırken, O ve Zonyun Hanım hala bir şeylere bakıyordu.Toyan her ne kadar rahatsızlık hissetse de , bilerek kalmıştı geride.Aralarında bir konuşma olacaktı mutlaka, bundan kaçışı yoktu.Gömülmüş olduğu masadan gözlerini ayırıp ,ellerini dağılmış saçlarında gezdirdi.Karşıdaki saate baktığında