Dönüşüm

Ağrı

-Geleyim oğlum istersen ,
-Yok anne kendim hallederim, yani geçen sefer ki kadar çok ağrım yok.
Annemin sesi gittikçe düşüyordu. Ne zaman bir konuda çaresiz olsa .Çok üzülse sesi iyice kısılırdı .
-İlaçlarını alıyorsun deme
-Tabi düzenli alıyorum.

Sonunda dayanamayarak sitemli bir şekilde

-Bari işe gitme oğlum ya !
-Anne dedim ya bu hafta Zonyun Hanımlayım.
Bitirmemiz gereken bir iş var.Alin yok.Diğerlerinin işi başından aşkın.Yapamam!
-Yığılıp kalırsan oralarda ne olacak?
-Anne bu sefer daha iyiyim , gerçekten bak üzülme.
(Sonra durdum ) Dui, " Annenle doktora gidin", dedi.

Sessizlik oldu, büyük bir sessizlik.Sonra annem konuşmasını bitirdi pes etmiş şekilde.
-Tamam doktoru ararım.

Ağrı normal seviyedeydi.
Kasıklarım ateş topu gibiydi. Ama dayanamayacağım şekilde de  değildi.Bir sonraki ağrı kesiciyi bir saat sonra alabilirdim.Üstüme bir hırka geçirdim.Bol salaş bir hırka.Bu hırkayı ağrım olduğunda giyerdim.Yün olduğu için sıcacık tutuyordu.Bu yeşil hırkayı kendimi bildim bileli giyerdim.Ağrımı dindiren şeylerden biri sıcak kıyafet , ikincisi sıcak içeceklerdi .Ve şimdi sıcak bir şeyler içmeliydim ki , Zonyun Hanım'ın istediklerini yarına hazırlayım.Aşağıya inmem gerekiyordu.Neyseki annesi bugün  bana karşı soğuktu ama ben gelmeden yemek yapmış , iş yapmamı da istememişti.Şimdi ona görünmeden termosa su doldursam ne güzel olurdu.Hırsız gibi parmaklarımın ucunda merdivenlerden indim.İçeriden televizyon sesi geliyordu .Hemen gizlice mutfağa girdim.Su ısıtmaya başladım bardağımı hazırladım.
-Ne yapıyorsun?
Sesiyle irkildim.
Yakalanmıştım.Dui arkamda duruyordu.Yavasça döndüm. Ağrım olduğunu söylemek istemiyordum.
Üzerinde turkuaz rengi  polar bir eşofman takımı vardı.Nedense açık kahverengi gözleri , renkli gözlüymüş gibi görünüyordu.Turkuaz renginin üzerinde bir yansıması gibi.Çok güzeldi.Güzel gözlerindeyesiller kahverengiler arasında yorgunluk imareleri dolaşıyordu.
-Şey, çalışırken bir şeyler içeyim, dedim.
Başımdan başlayarak bütün vücudumu inceledi.Gözleri yün hırkamda takılı kaldı.
-Ağrın mı var ?
-Yok , (yalan söyleyemeden ) fazla değil dedim.

O bir şey demeden
-Annemle konuştum , doktora gideceğiz. Ben de düzenli ilaçlarımı alıyorum.

Düşünceliydi.Annemin dediğini tekrar etti.

-İşe gitmesen mi ?
-Zonyun Hanımla çalışacağım bu hafta benden başka yardım edecek yok.

Yine annemin dediğini tekrarladı.

-Yığılıp kalırsan orada ne yapacaksın ? Sağlık bu , keyfinden olmuyor !

Sesi bir anda nasıl yükseliyordu? Karşımda bir ebeveynim vardı sanki .Beni sahiplenmesi çok güzel hissettiriyordu. İçimden sadece "başka bir şey yok , farklı düşünme" diyordum.
Sesim daha sessiz çıktı
-Bu sefer çok ağrım yok,olursa eğer hissettiğim anda bırakır gelirim.
Bu sözümle bir adım geriledi.Ama şimdi söyleyeceğime ne derdi bilemiyordum. Bir an gözlerine baktım sonra hemen gözlerimi geri çektim
-Yarın gece kalmamı isterse.

Dui kararsızca baktı. Konuşması için epeyce bekledim.

-Valen'in babası hala tehlike , babanı duydun.

İzin vermeyecekti.İçime koca bir sıkıntı çöktü.Zonyun Hanım bunu hayatta kabul etmezdi.Hiç farkında olmadan sesim yükseldi korkularımı anlatmam lazımdı

-Zonyun Hanım hayırdan anlamıyor.Kalmazsam aşağılar beni.Yerin dibine sokar!

Kendi söylediklerimin onu kızdıracağını düşündüm.İstemeden gerildim.Keşke sesimi yükseltmeseydim.
Zonyun Hanımla o da tanışmıştı , biliyordu.
Tam bu esnada annesi girdi içeri. Basılmışız gibi hissettim.Uzunca bana baktı. Ne işin var burada der gibi , sonra Dui'ye baktı . Oysa Dui hiç istifini bozmadı.