Dönüşüm

Kalbindeki Ben miyim ?

  İnsanların özel günlere olan tutkusunu açıklamak zor. Sadece bir günü kutlamak adına günler öncesinden hazırlanmak,yorulmak ,masraf etmek.O günü kafamızda o kadar büyütürüz ki o günün mutlu geçmesi adına en yakınlarımızla tartışır, bir sürü stres yaşarız , en kötüsü gözümüzde çok büyüttüğümüz için hiçbir zaman hayalimizdekini de  karşılamaz.
Oysa sevdiklerimizle geçireceğimiz her an değerlidir.Hayatı akışına bıraksak belki de hayattan  daha fazla keyif alacağız.Değerlerimiz ve gösteriş tutkumuz bizi olaydan uzaklaştırır.

   Yeni yıl yaklaştıkça
insanlardaki bitip tükenmez
yeni yıl planları beni daha  çok yalnızlaştırmıştı..Kendime diyordum ,bu sadece bir gün. Hatta bir gece , fazla da uzatma örneğin bu gece ile aynı süreye ait ,yani bu geceden farklı olmamalı.
Annem , babamın sürpriziyle yeni  yılda  babamla üç günlük 
deniz yolculuğuna çıkacaktı.
Babamın Dui'nin dediğini yapmasının nedeni  ortaya çıkmıştı.Annem  yeni yıl planını kendini suçlu hissederek  söylemişti.Annem suçlu olmasa da ,  kendimi ailemin bile önemsemediği kadar değersiz hissetmiştim.
Değersizlik , bu haftalarda bana hissettirilen en yoğun duygu  buydu.
Sevdiğim sanki  beni  çukura itmiş üzerime devamlı toprak örtüyordu.Birdenbire , hiçbir açıklamaya gerek duymadan sınırlarını çizmisti.
'Burayı sakın  geçme! '
Ve  durup dururken Valen geliyordu aklıma , yine  böyle yaklaşan yeni yılda  gece odama gizlice girip yanımda yatarken  " Hayatımın her yılına senin yanında  , senin kokunla , senin sıcaklığınla gireyim.  Yaşlı bir  dede olduğumuzda bile yan yana olalım ve bir gece böyle koynunda öleyim , senden önce öleyim bebeğim  , başka sona dayanamam "
Bunları söylerken içten  söylediğini,  beni göğsünden içeri sokmak ister gibi sıktığını , onun yanındayken yaşadığım huzuru hala  içimde hissediyordum. Bir kişi nasıl  hem yaşama sevincim hem de celladım olabilirdi ? Seni  bu kadar çok severken nasıl her şeyi mahvedebildin Valen  ?
Bir yanım senden nefret edip seni affedemezken, diğer yanım senin anılarını hatırladıkça sevgini hala  kalbimde hissediyordu. Valen yeni yılı görememişti.Biliyor muydu bir önceki yıl , bu yılbaşını göremeyeceğini ? Bana yaptıklarına pişman olmuş muydu  ? Ben geçen yıl gölgemden bile korkarken ,böyle bir eve geleceğimi ,evleneceğimi  ve
Valen'i o gün , son görüşüm olduğunu biliyor muydum ?Bilemezdim , seneye nerede ve nasıl olacağımı bilemeyeceğim gibi. Hayatımızın   bir nehir gibi durmadan aktığını kabul ediyordum ama ben aynı döngüde dönüp durduğum için nehrin beni hiçbir denize ulaştıramayacağını da  biliyordum.

Son gün olmasına rağmen isyerinde  yoğun bir iş günüydü. İlerleyen saatlerde Yasmi Hanım'ın yeni yıl sürprizi hepimizi mutlu etmişti.Küçük bir kokteyl hazırlamış, bu günü şirin bir pastayla medya ekibi olarak kutlamıştık.Nana ailesiyle birlikte büyükbabasına gitti.Bir gün öncesinden birbirimize aldığımız yeni yıl hediyelerimizi verdik.O bana iş yerinde kullanmak üzere kupa  almış , ben de bugüne özel kendine çok yakıştığını düşündüğüm  kırmızı bere ve atkı almıştım.Güzeldi, küçücük bir hediye ile dostundan sana kalan hatıralar . Annem bir parfüm hediye etmiş ,bense annemle çekildiğim yeni yıl balosundaki fotoğrafı çerçeveletmiştim.Hem kendime hem ona. Zonyun Hanım'ın masasına bir kalem bıraktım.En çok kullanıp tükettiği eşyaydı.Ama bu , incecik parmaklarına yakışan bir zariflikte  kalemdi.Jullak ve kız arkadaşına eş bilekliği bulmuştum.Çok sevinerek kabul etmişti Jullak,  biraz da kendisi almadığı için utanmıştı.Ama benim öyle karşılıklar beklemediğimi yüzüme bakıp anlamıştı .
Açıkçası bir gün önce çarşıya çıkıp uzun  bir alışveriş yapmıştım.Her sevdiğim insanı unutmamaya çalışarak. Babama hediye almayı yıllar öncesinden bırakmıştım.Bir yeni yıl arifesinde heyecanla  elimdeki hediyeyi ona vermeyi düşündüğüm akşam, çok kötü dayak yiyip ,elimdeki hediyeyi alıp gözümün önünde parçalamıştı.Oysa ne kadar masumca  hoşuna gidebileceğini  düşünmüştüm.Belki de o günden sonra yeni yıllar kapımda ilk önce hüzünle geldi ,alınan her yeni yıl hediyesinde , kalbimi sızlatan belirsiz  bir izi kaldı.