Dönüşüm

Kaybetmek

Saatlerdir aynı yerde durup bekliyorduk.Artık konuşacak bir şeyimizde kalmamıştı.Herkesin aklındakilerle ağzından çıkanlar farklıydı.İçimizdeki korkuyu gündelik konulardan bahsederek geçiştirmeye çalışıyorduk.Ben kaygılıydım.Kaygım , şayet bir şey olursa Nana'yı teselli edebilecek miydim ? Çok yıpranmıştı.Yüzü solmuş gözleri donuklaşmıştı.
Ağlamıyordu da.Dudakları açık pembeden beyaza doğru bir renk almıştı.Kanı çekilmişti sanki bütün vücudundan.Biz ilk başta bekleme odasındaydık.Daha sonra kafeye geçtik.Sonra tekrar bekleme odasına.Bekleme odası gerçekten adının hakkını veriyordu.Bir sürü çaresiz adam bir araya gelmiş, içerideki sevdiklerinden haber bekliyorlardı.İçlerinde hiç bitmeyen bir ümit...
Dudaklar hep bir dua mırıldanıyordu.Gözler çoğunluk kapanıp Tanrı ile iletişime geçiyordu .Bu dünya ile öteki dünya arasında bir bağ kuruluyordu.Birbirlerine anlattıkları imkansız hastalıklarından bir kırıntı da olsa bir umut , bir mucize arıyorlardı. Genç , yaşlı herkes sevdiğinden yavaş yavaş koparılıyordu.
Bekleme değil de ayrılık odası gibi yolcu mu ediyorduk onları bilmedikleri diyarlara?
Kardeşim dediği kız saatlerdir hiç durmadan ağlıyordu.Sessiz ve doğal. Sanki ağlamıyormuş gibi.Gözlerinden yanaklarına süzülen yaşlar sağanak gibi yağıyordu.Ama ne bir hıçkırık ne bir iç çekiş. Sadece akıyordu.Bir yavrunun annesinden zorlana koparılışı...
Hiçbir şeye hazır değilken ölümü en sevdiğinin üzerinde tanımak.Gözleri kıpkırmızı arada bir eliyle yanaklarını siliyor, ama çoğunluk gözyaşları bir oluğa akıp yok olur gibi akıyordu.Bir ona bir Nana'ya bakıyordum.Küçücük bu ortamda bile birbirlerinden o kadar uzak mesafedeydiler ki.Bunu hiç bilmeyen herkes anında anlardı.Kızın yanında buzdolabından farksız bir adam.Hiçbir mimik kalmamış yüzünde üzgün mü öfkeli mi belirsiz...
Sevgi imaresi arıyorum yüzünde , ama yok.Nasıl bu kadar duygularına gem vurabiliyor? Göründüğü gibi mi yoksa çok iyi bir oyuncu mu?
Nana uzun süredir bana yaslanmış durumda.Onun da yükünü taşıyorum. Taşıyabiliyor muyum ?
Telefonumun çalmasıyla kimseyi rahatsız etmemek adına odadan çıktım.Açmadan saatime baktım Saat 23.45

-Efendim

Hafif nefes alıp veriyor.Eminim balkonda elinde sigarası bir nefes aldı , dumanı üfürdü.Şimdi konuşacak

-Var mı bir gelişme ?

-Yok , henüz doktorlar bir şey demedi.İşlem bittikten sonra normal odaya alacaklarmış.O zaman görürüz sanırım.

Bu muhabbetlerden sıkıldığını bildiğim için uzatmamaya çalışıyorum.Ama konuştukça üzüldüğünü hissediyorum.

-Peki ne yapacaksın? Yarın işe gidebilecek misin?
-Duruma göre işyerini arayacağım. Sen yat bekleme lütfen , ben bir şey olursa haber veririm .Ve teşekkür ederim, izin verdiğin için.

Teşekkürüme karşılık vermeden aklındakileri söyledi.

-Orada beklerken üşütmeyin ,umarım yanına kalın bir şeyler almışsındır.

-Evet hem kalın giyindim , hem arabaya kıyafet koydum.Battaniye de var , olur arabada uyursak diye aldım.

-İyi düşünmüşsün.Tamam o şimdi bir şey yemek istemez ama sen az da olsa eline bir şeyler tutuştur, yesin, sen de ye . Babası geldi mi ?

-Evet geldi , biraz durdu sonra annesiyle gittiler.Babası Nana'yı bana emanet etti.

Sessizlik oldu.İçim sıkıldı.Korka korka sordum

-Bir şey olursa ben ne yapacağım?

O kestirip attı

-Düşünme öyle şeyleri sen yanında dur, o ona yeter.

Daha da uzatmadım.O da uzatmadı.Çünkü bu konular en çok onun yaralarını deşiyordu.Ben Nana ile olmak istemiştim o da kalmama izin vermişti.Önemli olan buydu.Valen olsaydı hayatta öyle bir şey yapamazdım.
İstediklerimi yapamadığım için hep eksik kalırdım. Eski zamanlarda arkadaşım Yalom'a yardım etmek istemiştim.Ama tabi bu Valen ile mümkün değildi.Gizli saklı yaptığım yardımlar sonunda Valen'den yediğim dayakla kalmıştım.O anları düşününce nasıl çaresiz , kendi fikirleri olmayan , kendi kararlarını alamayan bir kişiydim.Gerçi hala birilerinden izin alıyordum.Ama karşımdaki beni anlıyor, bana izin veriyor .Valenleyken hele bir kızla bir gece geçireceğim böyle bir konuyu dillendirmek bile imkansızdı.Eğitimin farkı burada ortaya çıkıyordu.Valen okumamış, serseri bir arkadaş grubunun üyesiydi.Her şeyi o bilir , o karar verebilirdi.Kıskanmak ,sevdiğini korumak erkekliği bu zannederdi.Sert olunca daha bir erkek oluyorlardı.Şimdi görüyordum hepsi sadece cahillikti.
Koridoru döndüğümde Nana'yı başını duvara dayayıp uyur vaziyette buldum.Aslında net bir şeyler söyleselerdi biz de evimize giderdik.Ama durumu değişkenlik gösteriyordu.Sanırım kimse yanlış zamanda gidip bir haber verildiğinde uzakta olmak istemiyordu.Tam yanlarına gidecekken telefonum tekrar titreşti.