ဒီတစ်ခါလည်းဇာတ်လမ်းသွေဖည်သွားပြန်ပြီလား?(MyanmarTranslation)

အပိုင်း(၃၇.၁)

Unicode.

လင်းကျစ်ရန်က မနေနိုင်ဘဲ ထိုလူကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီကံမကောင်းတဲ့လူက လီယဲ့နဲ့များအမျိုးတော်နေမလား မသိ။ သူ့ရဲ့ မျိုးရိုးကလည်း လီယဲ့နဲ့ အတူတူပဲဆိုတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တစ်ရာလောက်တုန်းက မိသားစု တစ်ခုတည်းဖြစ်နိုင်လောက်မလား!

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့လည်ပတ်ရတာက တန်သည်။ လင်းကျစ်ရန်က သူ့ရဲ့ နောက်လိုက်ကို ခေါ်ပြီး အိမ်တော်သို့ ကျေနပ်စွာပြန်လာခဲ့သည်။

လင်းကျစ်ရန်နေသည့် ခြံဝန်းက ကျယ်သည်။ ကြားရက်များတွင် သူတစ်ယောက်တည်းနေလေ့ရှိပြီး အလွန်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သည်။ အခန်းအတော်များများကလည်း အလွတ်တွေပင်ဖြစ်သောကြောင့် ကြုံရာအခန်းတစ်ခုကိုညွှန်ပြပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်

" မင်း အဲ့အခန်းမှာနေလို့ရတယ် "

ထို့နောက် သူက သန်းဝေပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

ရွှမ်းရန်မှာ လင်းကျစ်ရန် ရဲ့ကျောပြင်ကိုသာစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း အခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တံခါးက လေမတိုက်ဘဲ ပိတ်သွားလေ​၏။

ထိုစဉ် အတွင်းစိတ်ရှိ မကောင်းဆိုးဝါး​၏ လှောင်သံက သူ့နားထဲသို့ဝင်လာပြန်​၏။

' မင်းကအခု ဘာလုပ်ရပြန်တာလဲ...နေ့တိုင်းသူ့ကို နောက်ကလိုက်ချောင်းရတာအားမရလို့ အစေခံယောင်ပါဆောင်ပြီး သူ့ဘေးမှာနေတော့မယ်ပေါ့...မြင့်မြတ်တဲ့ နတ်ဘုရားတစ်ပါးက ဒီလို အရာမျိုးလုပ်မယ်လို့ ငါမထင်ထားဘူး...မင်းကဖြောင့်မတ်တဲ့လူမို့လား? '

ရွှမ်းရန်ရဲ့ ပါးလွှသော နှုတ်ခမ်းပါးများက လှုပ်ခပ်သွားလျက် ပေါ့ပါးစွာဆို​၏။ " ငါသူ့ဘေးမှာရှိနေရင် သူ့ကိုလေ့လာဖို့ ပိုပြီးလွယ်ကူတယ်လေ။ "

အတွင်းစိတ်ရှိ မကောင်းဆိုးဝါးက အထင်သေးစွာဖြင့်လှောင်ပြန်​၏။

' မင်းမှာ သူ့ကိုလေ့လာနိုင်တဲ့ နည်းတွေ တစ်ရာလောက်ရှိတယ်...ဒီလိုရယ်စရာကောင်းတဲ့နည်းမှမဟုတ်ဘူး... ပြီးတော့ မင်းကိုယ်မင်းအမှားခံပြီး မိစ္ဆာတစ်ယောက်ရဲ့ အစေခံဖြစ်ဖို့တောင်ဆန္ဒရှိနေသေးတယ်...ငါမထင်ထားဘူး '