When You Were Mine

Chapter 1

PAGPASOK ko pa lang ng bahay ay rinig na sa buong bahay ang malalakas na tugtugin na galing sa nakaawang na pinto papunta ng basement. I can't help but groaned ganun ba kahirap isara ang pinto ng basement at hindi makalabas ang ingay? Para saan ba ang pagpapa-soundproof nito?

I went inside the door and climb down the steep stair, the beat of the drums and guitar booming my ears, naabutan ko ang kapatid ko na si Marion tuning his guitar, my cousin Jason sitting behind the drum set, Russell one of their bandmate/friend who's randomly playing with his guitar but what caught my attention or rather who was the man sitting at the far end of the couch picking his bass guitar with his eyes close, Daniel who happen to be their lead singer as well.

"Kathy!" Malakas na sigaw ni Jason ng makita ako na nakatayo sa baba ng hagdan.

They all simultaneously stop whatever they were doing.

"Kailangan talaga sumigaw Jace?" Natatawang sabi ko.

"Gusto mo ulit masilip kagwapuhan namin?" Nakangising sabi naman ni Russell.

"Eew! Kung ikaw lang rin Russell no thanks." Inirapan ko siya at pasimpleng tinapunan ng tingin si Daniel na ngayon ay tiim na nakatitig sa akin. Mabilis akong nag-iwas ng tingin at namumula ang pisngi na naupo sa kabilang side ng couch na inuupuan niya.

"Kakauwi mo lang? Hindi ka muna nagpalit." Pansin ni Marion sa suot ko pa rin na uniform.

Napairap ulit ako, "Yes kakauwi ko lang at ang sumalubong agad sa akin ang ingay niyo! Hindi ba kayo marunong magsara ng pinto ng basement? Nakakabulahaw kayo sa buong bahay."

Tumawa naman agad si Marion, "Hindi ako ah, si Daniel huling dumating pre hindi mo daw sinara lagot ka sa utol ko."

Napakunot noo si Daniel at kiniling ang ulo sa akin, "Hindi ko ba naisara?"

Napalunok naman ako at nilingon si Daniel. Bakit ba ang daldal ko? Hindi na lang sana ako nagreklamo pero malay ko ba naman kasi na siya pala?

"Kathy kailan ka ba ga-graduate? Para makasama ka na namin sa Univ boring na sa grade niyo no? Wala na kami doon." Agaw pansin ni Russell sa akin.

They were all in college na kasi habang ako naman grade 12 pa lang at ga-graduate na rin ako sa wakas next month. Marion and Jason are both in their 3rd year while Russell and Daniel are in their 2nd year, bago lang banda nila na Nameless band, yes Nameless kasi tinatamad daw sila mag-isip ng ipapangalan sa binubuong banda at dahil pasimuno ang kapatid ko sa katamaran siya na rin nag-isip ng Nameless Band. How creative right?

Matagal na nilang binuo ang banda nila Marion was 12th grade I guess? Pero hindi sila makabuo kasi tatatlo lang sila until they met Daniel and the band was officially made, bagong lipat lang sila Daniel sa tapat ng apartment ni Marion when he started his college and Daniel and Russell was only in their 12th grade then, at kahit sa ibang school nag-aaral si Daniel ay nagkasundo silang lahat especially when they learned that Daniel can sing aside from playing bass. That was until Daniel and Russell graduated and enter the same university with Marion and Jason that they officially launch their band.

"Malapit na huwag kang atat." Sagot ko sa tanong ni Russell, I get up from the couch. "Gotta go, may homework pa ako." Tinapunan ko pa ng huling sulyap si Daniel bago ako tuluyan umakyat ng hagdan, who was again got his attention in his bass guitar.

Napabuntung hininga na lang ako as I got inside my own room, napahawak rin ako sa malakas na kabog ng dibdib ko. Sanay na ako sa ganitong pangyayari lalo pa kapag nakikita, nakakausap at nakakasama ko si Daniel.

"Naman Katherine! Hindi ka na ba nasanay sa presence ni Dan?" Pagkausap ko sa sarili nang maupo sa harap ng study table ko habang nagbubuklat ng libro. I used to call him Dan kapag ako lang naging nickname ko na sa kanya but I never tried once na tawagin siya noon dahil baka makahalata siya.