When You Were Mine

Chapter 21

"HOW was Erin?" Pangangamusta ni Daddy DJ while we're having breakfast.

"She's doing good with her chemotherapy." Erin was indeed diagnosed with Leukemia and in only just a few days of therapy ay malaki na ang ipinagbago ni Erin, she's looking paler and paler everyday, malaki rin ang inihulog ng katawan niya and she started losing her hair na itinatago sa mga suot niyang beanie. But she was still the little bundle of joy nonetheless, hindi nawawala ang pagiging jolly niya sa tuwing bumibisita ako, sweet pa rin siga sa Kuya niya at nagiging matapang siya sa mga therapies niya. Hindi namin siya narinig na nagreklamo kahit na nahihirapan siya.

"And Daniel?" Tuloy ni Daddy.

"Well, he's taking it lightly. Kailangan niya kasi maging malakas para kay Erin."

"Nakita ko kung paano niya halos patayin ang sarili sa pagtatrabaho. Chemotherapy is not a joke, mauubos siya." Dad said full of worry.

He's right though, sa kada session ay hindi biro ang ginagastos nila. May mga ipon man si Dan kasama pa ang mga naiwan ni Tita Jen ay alam kong hindi magtatagal ay mauubos rin iyon kaya rin siguro halos dumoble ang pagtatrabaho ni Dan. Mabuti na lamang at kakatapos lang ng finals examination namin at tapos na rin ang klase bukod sa ilang mga kailangan ayusin kaya naman mas nakapag-full time na siya sa pagtatrabaho.

"I know, kaya nga po kahit sa pagbabantay lang kay Erin ay makatulong ako."

"Why don't he try asking for his father's help?" Sabi naman ni Mommy Kath.

Natigilan ako at napaangat ng tingin. "I don't know and I don't think he will. Galit siya sa father niya."

"Why?" She asked.

Napakibit balikat ako. "I don't know, he never mention it."

"So he never once mention about his father?" Tanong naman ni Daddy.

"Once but he never said why, hindi ko nga alam nasaan ang father niya."

Daddy DJ looks thoughtful for a while. "So you never met him?"

Umiling ako. "I don't think gugustuhin ni Dan na ipakilala ako. Why?"

"Nothing. Naitanong ko lang." Ibinaba niya ang kubyertos na hawak at tumayo. "Excuse me, may kailangan lang ako itawag kay Red pala." He kissed my Mommy Kath's cheek before leaving the dining room.

"And you Kathy, where are you going this early?" Baling ni Mommy Kath ng maiwan kami sa dining.

"May tatapusin lang po sa univ then I'll go straight to the hospital.

"Yoh! Good morning!" Pumasok ng dining area si Marion at naupo sa tabi ko. Sinalinan naman kaagad ni Mommy ang cup niya ng kape.

"Pupunta ka ba ng school ngayon?" Tanong ko while putting butter on my toast bread.

"Yep. Sasabay ka ba?"

Tumango ako. "Yeah, then can you drop me off the hospital afterwards?"

"Sure."

"THANK you po Ma'am!" Nakangiting nagpaalam ako sa prof ko ng mapirmahan niya ang clearance ko.

I tried texting Dan kung natapos na ba niya yung sa kanya but when I checked my phone ay wala pa rin siyang reply.

Maybe he's busy. Napakibit balikat na lang ako.

"Kathy!"

Napalingon ako kay Russell who was jogging towards me.

"Tapos ka na?" Tanong niya ng huminto sa harap ko.

"Oo, ikaw?"

"Isa na lang."