When You Were Mine

Chapter 14

a/n: hiiii! Sorry kung sobrang dalang na talaga ng update. But i'm trying my best, i guess my last year in univ is not giving me an easy life. Sucks!

Not proofread!

-----

PUMASOK ako ng kwarto at naabutan ko si Dan na nakaupo sa gilid ng kama ni Tita Jen, hawak niya ng marahan ang kamay nito na walang IV line.

"Ma, gumising ka na please." Paulit-ulit na mahinang sabi niya rito.

Tita Jen has been in a coma for four days now since the operation. The first 24 hours has been crucial for her, sinabi ng doctor na kailangan niya magising within 24 hours and she did only to fall into coma afterwards. Kaya naman ramdam na ramdam ko ang bigat kay Dan sa paghihintay at pagdarasal na magising muli ang ina at tuluyan maka-recover.

Halos hindi na rin siya makilala sa dami ng contraptions na nakakabit kay Tita Jen. A mechanical ventilator para tulungan siya makahinga, cardiac monitor, IV line, and tube draining from her operation site sa ulo niya.

Lumapit ako kay Dan at humawak sa balikat nito. "Hey."

Nilingon niya ako at ngumiti ng tipid, exhaustion visible on his face.

I kissed his cheek. "I brought you breakfast."

"Salamat." Kinuha niya mula sa akin ang dala kong paper bag na may lamang pagkain.

Ang laki ng inihulog ng katawan nito sa ilang araw na pamo-mroblema sa nangyari ina. Kulang sa tulog at hindi rin siya gaano nakakakain ng maayos.

"Ubusin mo ah? And later magpapadala si Mommy ng lunch mo."

"Aalis ka na rin?" He sadly said.

"May class ako eh and besides I have to take notes from your classmate para sa mga nami-missed mong class."

"Babalik ka naman di ba?" He touch my cheek.

I lean my head to my left, pressing my cheek to his palm. "Of course. After class ko dito na ako didiretso."

Tumango siya. "Sige na, baka ma-late ka pa."

"You'll be fine here, right?"

Tumango ulit siya at hinila ako ng marahan para yakapin.

I tapped his back and kissed his cheek goodbye. "I'll see you later."

"KAMUSTA na ang mama ni Daniel?" Tanong ni Mara habang nagla-lunch break kami sa cafeteria.

Umiling ako. "Ganun pa rin. She's still in a coma but we're still hoping na magigising siya."

Napabuntung hininga siya. "Daniel must be very devastated."

Umiling ako. "He is kaya ko nga rin ginagawa ito kasi kung hindi ako, sino?" Tukoy ko sa mga notes niya na kinuha ko sa mga kaklase ni Dan.

"He must be very thankful dahil nandyan ka para sa kanya as his girlfriend."

"Even if I'm not his girlfriend, gagawin ko pa rin ito para sa kanya because I want to, because he needs me."

Hinawakan ni Mara ang kamay ko na nakapatong sa table. "But Kathy always remember, magtira ka rin para sa sarili mo ah? Ayoko lang na masaktan ka."

I patted her hand on top of mine. "Don't worry, Dan will never do that."

She shrugs her shoulder. "I'm just saying."

"I know Mara and thank you for thinking after me."

"You're my bestfriend, we're even sisters, of course I will always be after your happiness pero ayoko lang din na in the end sa sobrang mapagbigay mo ikaw na ang maubusan na wala ng matira sa sarili mo."